4. Ifte peccata noftra portat, & pro nobis do- Hieron, ubi fup. let: & nos reputavimus eum effe in dolore, & in plaga, & in afflictione.

5. Ipfe autem vulneratus eft propter peccata noftra, & infirmatus eft propter iniquitates noftras: difciplina pacis noftræ fuper eum, livore ejus fanati fumus.

6. Omnes quafi oves erravimus, homo in via fua erravit : & Dominus tradidit eum propter iniquitates noftras.

7. Et ipfe propter afflictionem non aperuit os fuum: ficut ovis ad victimam ductus eft, & ficut agnus coram tondente mutus, fic non aperuit os fuum.

NOTE AD VERSIONEM ANTIQUA M.

*. 6. Sic eft in Græco, exceptis his, rais aμapríαis nur. peccatis noftris, loco propter iniquitates noftras ; deest etiam in, ante via fua. Ap. Hieron. 1. 2. cont. Pelag. to. 4. 529. b. Omnes ficut oves erravimus : & omnium noftrum Dominus peccata portavit. Cypr. verò 1. 2. Teftim. p. 290. a. legit Omnes ficut oves erravimus, bomo à via fua erravit: Deus tradidit illum pro peccatis noftris. Ita quoque Lactant. 1. 4. Inftit. c. 16. p. 580. fed hæc omittit med. homo à via fua erravit. Similiter hab. Tichon. reg. I. p. 49. h. Deus tradidit illum pro peccatis noftris. Auguft. autem 1. 2. cont. adverfar. leg. to. 8. 587. e. ut fup. in textu: Omnes quafi oves erravimus, homo in via fua erravit Dominus tradidit eum propter iniquitates noftras: at ferm. 44. to. 5. 216. a. c. & l. 1. de conf. Evang. to. 3. 21. g. Omnes ut oves erravimus: & Dominus tradidit illum pro peccatis noftris : fimiliter 1. 1. de pecc. mer. to. 10. 29. e. nec addit plura : & tract. 35. in Joh. to. 3. 542. a. Omnes ut oves erravimus: & ipfe traditus eft pro peccatis noftris at 1. 18. de civit. Dei, c. 29. to. 7. 510. e. Omnes ut oves erravimus, homo à via fua erravit : & Dom. tradidit illum pro peccatis noftris. Fulgent. 1. 3. ad Trafim. c. 29. p. 134. c. Omnes ut oves erravimus, homo à via fua erravit: 3 Dom. trad. eum pro peccatis noftris. Ita quoque Fauftin. presb. I. cont. Arian. p. 646. f. Anonym. ex Synodico, adverf. tragœd. Iren. c. 225. Omnes ut oves erravimus, & omnes homines à via fua erraverunt : 5 Dominus tradidit eum pro peccatis noftris. Item Vigil. Tapf. 1. 3. de Trin. p. 223. b. 5 Dominus tradidit eum pro peccatis noftris.

.7. Græc. ed. Rom. initio hab. & fub fin. avoiyes, aperit; Compl. verò ros, aperuit, ut fup. item Rom.

Ibid. 384.

Ibid. 385.

Hieron. ubi fup.

VERSIO ANTIQUA.

- 8. In humilitate judicium ejus fublatum eft: ge-
nerationem illius quis enarrabit? quia tollitur de
terra vita ejus: ab iniquitatibus populi mei ductus

eft ad mortem.

VULGATA NOVA.

8. De anguftia, & de judicio fublatus eft: generationem ejus quis enarrabit? quia abfciflus eft de terra viventium: propter fcelus populi mei percuffi eum. NOTE AD VERSIONEM ANTIQUAM.

extremò deler pronom. fuum; fed Mfs. Alex. & Mediol,
cum edd. Ald. & Compl. addunt dure; ficut Alex. dutor
fup. poft verbum tondente; cæt. concordant. Idem Hieron,
loco cit. col. 385. a. habet: afflictus non aperuit es; Gr.
dia To xexaxwwα, propterea quòd afflictus eft. Iren. 1. 4.
c. 23. p. 260. b. hæc habet: quemadmodum ovis ad vidi-
mam ductus eft, & quemadmodum agnus in confpectu ton-
dentis fine voce, fic non aperuit os fuum. Tertul. I. adv.
Jud. c. 9. p. 143. b. tanquam ovis ad victimam ductus
eft, & ficut agnus coram tondente fe non aperuit os fuum :
& c. 13. p. 147. b. & velut agnus coram tondente fe fine voce,
fic non aperuit os fuum: & l. de refur. carn. p. 573. c. tan-
quam ovis ad victimam adductus eft, & tanquam agnus ante
tondentem fine voce, fic non aperuit os fuum fimiliter 1. 3.
adv. Marc. p. 676. c. fed abfque ult. pronom. fuum : vide
etiam 1. de fuga in perfec. p. 973.b. & l. de pat. c. 3.
p. 199. a, &1, 3, & 4. adv. Marc. p. 671. a. 734. c. fupra
verò p. 733. b. habet: tanquam ovis ad victimam adduci
habens, tanquam ovis coram tondente, fic os non aperturas.
Novatian. 1. de Trin. p. 1050. b. quafi ovis ad jugulationem
adductus eft : & fup. p. 1036. a. ficut ovis ad occifionen
ductus eft, ficut agnus coram tondente fe fine voce, fic non
aperuit os fuum in humilitate. Cypr. 1. 2. Teftim. p. 290.
a. Et ipfe propterea quòd vexatus eft, non aperuit os fuum:
& inf. 291. a. add. ficut ovis ad vitimam ductus eft, 5
ficut agnus coram tondente fe fine voce, fic non aperuit os
Juum itidem epift. 6. ad Rogat. p. 12. b. & 1. de op.
& eleem. p. 254. c. fed hoc ult. loco deeft vocula fic. Auct.
1. de dupl. mart. ap. Cypr. p. 585. c. fic ipfe Dom. in-
quit, velut agnus fine voce ad mactationem ductus eft. Lact.
1. 4. Inftit. p. 581. ficut ovis ad immolandum ductus eft,

fic, &c. ut fup. & 1. cont. Faftid. c. 8. p. 348. ficut ovis
ad immolandum ductus eft, & ficut agnus coram tondente
fine voce, fic, &c. Anonym. verò ex Synodico, adv. tra-
goed. Iren. c. 225. Conc. Baluz. Ipfe autem malè vexatus,
conticuit labia fua: ut ovis ad immolandum du&us eft, &
ficut agnus coram tondente fe fine voce, fic non aperuit os
fuum. Item Auct. op. imp. in Matth. hom. 24. p. 106.
d. fic non aperuit os. Auct. 1. de promiff. p. 2. c. 5. p.
129. a. ficut ovis ad immolandum ductus eft ; at inf. P. 3.
promiff. 20. col. 178. b. ficut ovis ad victimam ductus eft,
& ficut agnus coram tondente fe, non aperuit os fuum. Si-
militer hab. Gaud. Brix. fer. 3. p. 948. e. ficut ovis ad
victimam ductus eft; & Orofius 1. cont. Pelag. p. 455. e.
addit tanquam agnus coram tondente, fic non aperiens os
fuum. Vigil. Tapf. 1. 3. de Trin. p. 223. b. Et ipfe quia
malè tractatus eft, non aperuit os fuum: ut ovis ad occi-
fionem du&us eft, & ficut agnus coram tondente fe fine vo-
ce, fic non aperuit os fuum in bumilitate. Anonym. apud
Marten. Anecdot. to. 5. p. 12. e. cum Caffiod. in Pf. 28.
& 31. p. 283. b. 451. b. ficut ovis ad occifionem dulus eft,
ficut agnus coram tondente fe, fic non aperuit os fuum,
*. 8. Itidem Græcè. Similiter apud Iren. l. 4. c. 23.
p. 260. b. In humilitate judicium ejus ablatum eft: & l.
2. c. 28. p. 157. e, necnon l. 3. c. 19. p. 212. a. gene-
rationem ejus quis enarrabit? Tertul. cont. Jud. c. 13. p.
147. b. 148. a. In humilitate judicium ejus fublatum eft:
nativitatem autem ejus quis enarrabit? quia tolleretur à
terra vita ejus : & fup. c. 10. p. 144. c. à facinoribus po-
puli mei perductus eft ad mortem : item 1. 3. adv. Marc.
p. 671.c. nativitatem ejus quis enarrabit? Phæbad. Agin.
I. cont. Arian. p. 301. f. h. 302. a. nativitatem ejus quis
narravit? Cypr. 1. 2. Testim. p. 291. a. In humilitate
judicium ejus fublatum eft: nativitatem ejus quis enarra-
bit? quoniam auferetur à terra vita ejus : à facinoribus po-
puli mei adductus eft ad mortem. Similiter Lact. 1. 4. Instit.
c. 18. p. 581. In bumilitate ejus judicium fublatum eft:
nativitatem ejus quis enarrabit? quoniam auferetur à terra
vita ejus. Hilar. 1. 2. de Trin. col. 794. c. generationem
ejus quis enarrabit? Zeno Veron. 1. 2. tract. 7. p. 157.
nativitatem ejus quis enarrabit? Ambrof. 1. de inftit. virg.
col. 268. e. & l. 1. de fide, col. 462. b. & in Luc. 10.
col. 1424. c. In humilitate judicium ejus fublatum eft; ita
nempe in editt. & Mfs. ferè omnibus; in uno ramen Corb.
fublimatum eft; & in epift. ad Vercell, judicium ejus exal-
tatum eft; Gr. pen. Ambrofiaft. p. 160. e. quoniam tol-
letur à terra vita ejus : ab iniquitatibus populi mei dulus
eft ad mortem. Item Hieronymus in Matth. 26. to. 4. p.
132. a. ab iniquitatibus populi mei ductus eft ad mortem,
Auguftiu. 1. de conf. Evang. to. 3. 21. g. & i. 18. de
civit. Dei, c. 29. to. 7. 51o. f. & fer. 44. to. 5. 216.
f. In bumilitate judicium ejus fublatum eft: generationem
ejus quis enarrabit? quoniam tolletur de terra vita ejns: ab
iniquitatibus populi mei ductus eft ad mortem fimiliter 1.
2. cont. adverfar. leg. to. 8. 587. f. & l. 1. de pecc. mer.
to. 10. 29. d. Ita quoque hab. Fulgentius 1. 3. ad Trafim.
c. 29. p. 135. a. Vide rurfum Auguft. 1. cont. Jud. to.
8. 36. b. & tract. 35. in Joh. to. 3. 542. a. Rufinus in
Symb. p. 184. a. In humilitate judicium ejus fublatum eft.
Jul. Firmic. 1. de err. prof. relig. c. 28. p. 175. h. In hu-
militate judicium ei fublatum eft: nativitatem ejus quis
enarravit: quoniam auferetur à terra vita ejus. Fauftin.
presb. 1. cont. Arian. p. 646. f. In humilitate judicium
ejus fublatum eft: generationem ejus quis enarrabit ? quia
auferetur à terra vita ejus : ab iniquitatibus plebis mea ad-
ductus eft ad mortem. Anonym. ex Synodico adv. tragad.
Iren. c. 225. Conc. Baluz. În bumilitate judicium ejus fub-
latum eft; generationem autem ejus quis enarravit? quo-
niam tolletur à terra vita ejus : 5 ab iniquitatibus populi
mei ductus eft ad mortem. Auct. op. imp. in Matth. hom.
1. p. 11. c. generationem ejus quis enarrabit? Auct. 1. de
promiff. dimid. temp. c. 12. ap. Profp. p. 197. e. In bu
militate judicium ejus fublatum eft generationem autem
ejus quis enarrabit? quia tolletur à terra vita ejus : & fup.
p. I. c. 12. col. 100. d. pro iniquitate populi ductus eft ad mor-
tem: fimiliter p. 3. promiff. 21. col. 178. b. additâ vo-
culâ mei, ad populi. Vigil. Tapf. I. cont. Varim. p. 738.
d. In humilitate judic. ejus fublatum eft: quia tolletur de
terra vita: nativitatem autem ejus quis enarrabit? vide
etiam fup. p. 730. b. Anonym. ap. Marten. Anecdot. to.
5. p. 12. e. In humilitate judicium ejus fublatum eft: na-
tivitatem autem ejus quis enarrabit 3 quia tolletur à terra

& ficut agnús coram tondentibus fe fine voce, fic non ape-
rait os fuum. Hilar. in Pf. 68. col. 225. b. tanquam ovis
ad occifionem ductus. Ambrof. 1. 2. de Abr. c. 8. p. 335.
b. tanquam ovis ad viltimam ductus eft, & ficut aries coram
tondente fe fine voce, fic non aperuit os fuum : & inf. 461.
d. ficut ovis ad occifionem ductus eft, & ficut agnus ad vic-
timam: & in Pf. 45. col. 930. d. ficut agnus coram ton-
dente fe, fic non aperuit os fuum: vide etiam 1. de apol.
Dav. col. 728. e. & 1. 2. de fide, col. 482. a. & epist. 63.
& 75. col. 1045. a. 1085. b. Ambrofiaft. col. 160. e. ut
ovis ad immolandum ductus eft. S. Paulin. ep. 11. p. 54.
b. agnus, inquit, pro nobis ad interfectionem ductus eft,
coram tondente fe non aperuit os fuum: & inf. 59. c.
ficut ovis ad interfellionem dudus eft. Julius Firmic. 1. de
err. prof. relig. c. 28. p. 175. h. ficut ovis ad vidimam
ductus eft, & ficut agnus coram tondente fe, fic non aperuit
os fuum. Auguft. in Joh. 7. col. 510. b. ficut ovis ad im-
molandum ductus eft, & ficut agnus coram tondente fe non
aperuit os fuum: at epift. 105. & 140. to. 2. 302. f. 436.
c. ficut ovis ad immolandum ductus eft, & ficut agnus co-
ram tondente fe fuit fine voce, fic non aperuit os fuum: fi-
militer tract. 35. in Joh. to. 3. 542. a. detracto uno fe:
tract. verò 37. col. 555. b. & in Pf. 40. to. 4. 353. C.
ponit quidem fe, fed tollit verbum fuit: tract. autem
4. in Joh. col. 313. b. ita legit: ficut ovis ad occifionem
dutus eft, & ficut agnus coram eo, qui fe tonderet, fuit
fine voce; fic non aperuit os fuum : at 1. 20. de civit. Dei,
c. 30. to. 7. 614. e. ficut ovis ad immolandum, &c. &
ferm. 44. to. 5. 216. c. Et ipfe quoniam malè tractatus eft,
non aperuit os ut ovis ad immolandum du&us eft, & ut
agnus ante eum, qui se tonderet, fuit fine voce ; fic non ape-
ruit os fuum itidem 1. 1. de pecc. mer. to. 10. 29. e. &
1. 1. de conf. Evang. to. 3. 21.g. atl. 18. de civit. Dei,
c. 29. to. 7. 510. e. habet: Et ipfe propter quod afflidus
eft, non aperuit os fuum: ut ovis ad immolandum ductus
eft, ut agnus ante eum, qui fe tondet, fine voce, fic
non aperuit os fuum: verùm 1. 2. cont, adverf. leg. to. 8.
587. e. legit: Et ipfe propter afflictionem non aperuit os 3
ficut ovis ad vitimam ductus eft, & ficut agnus coram ton-
dente mutus, fic non aperuit os fuum; quæ congruunt cum
textu noftro. Fauftin. presb. I. cont. Arian. p. 646. f. Et
ipfe propter quod malè tractatus eft, non aperuit os: ficut
ovis ad occifionem adductus eft, & ficut agnus coram ton-
dente fe, fic non aperuit os fuum. Itidem Rufin. in Symb.
p. 182. a. ficut agnus coram tondente fe, fic, &c. Fulgent.
1. 3. ad Trafim, c. 29. p. 135. a. Et ipfe quia malè tra&a-
tus eft, non aperuit os : ut ovis ad immolandum ductus
eft, ut agnus ante eum, qui fe tondet, fine voce, fic non
aperuit os fuum: at l. 1. p. 79, legit: ficut ovis ad vidi-
mam adductus eft, & ficut agnus coram tondente fe fine voces.

9. Et dabo peffimos pro fepultura ejus, & di- Hieron, ubi fup. vites pro morte illius: quia iniquitatem non fecit, neque dolum in ore fuo.

10. Et Dominus vult mundare eum à plaga: fi dederitis pro peccato, anima vestra videbit semen longævum. Et vult Dominus

11. auferre de dolore animam ejus, oftendere
ei lucem, & formare intelligentiam, juftificare
juftum bene fervientem multis: & peccata eorum
ipfe portabit.

12. Propterea ipfe poffidebit multos, & for-
tium dividet fpolia, pro eo quòd contaminata est
in morte anima ejus, & cum iniquis reputatus
eft:& ipfe peccata multorum fufcepit, & prop-
ter iniquitates eorum traditus eft.
NOTE AD VERSIONEM ANTIQUAM.

Ibid. 387.

Ibid. 388.

CAPUT

I. Ætare fterilis quæ non paris : erumpe, & Hieron. in Ifai.clama quæ non parturis: quia plures filii de- dem, & hinni quæ non pariebas : quo- 29. fertæ, magis quàm ejus quæ habet virum: dixit niam multi filii defertæ, magis quàm ejus quæ enim Dominus. habet virum, dicit Dominus.

54. col. 389. ex Lxx.

Ibid. 391.

Ibid. 392.

2. Dilata locum tabernaculi tui, & pelles aulæorum tuorum fige, ne parcas: protende funiculos, & clavos tuos conforta.

3. Adhuc in dextris & in finiftris dilata : & femen tuum poffidebit gentes, & civitates defertas habitare facies.

4. Noli timere, quia confufa es; neque confundaris, quia exprobratum tibi eft : confufionem enim æternam oblivifceris, & opprobrii viduitatis tuæ memor non eris.

5. Quia Dominus qui fecit.te, Dominus fabaoth nomen ei: & qui eruit te, Deus Ifraël omnis terNOTÆ AD VERSIONEM

*. 1. Itidem apud S. Paulum, ep. ad Gal. c. 4. . 27. excepta voce multi, loco plures; ita quoque in Græco, cum voce Tomά; unde Hieron, ipfe in Mich. 5. col. 1532. d. legit, multi filii defertæ, magis, &c. ut fup. Irenæus verò, l. 1. p. 51. b. hab. plures filii ejus quæ deferta eft, magis quàm ejus qua habet virum. Item Hilar. in Pf. 54. col. 107. b. plures jam filii deferta, magis quàm ejus qua habet virum. Cypr. autem 1. 1. Teftim. p. 280. c. Jucundare fterilis qua non paris: erumpe, exclama qua non parturis: quia multi filii deferta, magis quàm ejus qua habet virum: dixit enim Dominus. Ambrof. l. 1. de Abr. c. 7. col. 302. f. Latare fterilis qua non paris: erumpe,

7

Gen. 9.

15.

Joan. 6.45.

VULGATA NOVA.

fanctus Ifraël, Deus omnis terræ vocabitur.

6. Quia ut mulierem derelictam & morentem fpiritu vocavit te Dominus, & uxorem ab adolefcentia abjectam, dixit Deus tuus.

7. Ad punctum in modico dereliqui te, & in miferationibus magnis congregabo te.

8. In momento indignationis abfcondi faciem meam parumper à te, & in mifericordia fempiterna mifertus fum tui: dixit redemptor tuus Dominus. 9. Sicut in diebus Noe iftud mihi eft, cui juravi ne inducerem aquas Noe ultra fupra terram : fic juravi ut non irafcar tibi, & non incre

pem te.

10. Montes enim commovebuntur, & colles contremiscent: mifericordia autem mea non recedet à te, & fœdus pacis meæ non movebitur dixit miferator tuus Dominus.

11. Paupercula, tempeftate convulsa, abfque ulla confolatione. Ecce ego fternam per ordinem lapides tuos, & fundabo te in fapphiris, 12. & ponam jafpidem propugnacula tua: & portas tuas in lapides fculptos, & omnes terminos tuos in lapides defiderabiles :

13. Univerfos filios tuos doctos à Domino; & multitudinem pacis filiis tuis.

14. Et in justitia fundaberis : recede procul à calumnia, quia non timebis ; & à pavore, quia non appropinquabit tibi.

15. Ecce accola veniet, qui non erat mecum, advena quondam tuus adjungetur tibi.

16. Ecce ego creavi fabrum fufflantem in igne prunas, & proferentem vas in opus fuum, & ego creavi interfectorem ad difperdendum.

17. Omne vas, quod fictum eft contra te, non dirigetur : & omnem linguam refiftentem ti

VERSIO ANTIQUA.

Hieron. ubi fup.

ræ vocabitur.
6. Non ut mulierem derelictam & pufillani- & col. 393.
mem vocavit te Dominus, neque ut mulierem,
quæ ab adolefcentia odiofa eft, dixit Deus tuus.

7. Tempore modico reliqui te, & cum miferi-
cordia magna miferebor tui.

8. In furore parvo averti faciem meam à te, & in mifericordia fempiterna miferebor tui: dixit qui eruit te Dominus.

9. Ab aqua, quæ fuit fub Noe, hoc mihi eft: ficut juravi ei in tempore illo, terræ nequaquam ultra irafci fuper te,

10. neque in comminatione tua montes transferre; neque colles tui transferentur: fic nec mifericordia mea deficiet, nec teftamentum pacis meæ auferetur: dixit propitius tui Dominus.

11. Humilis, & inftabilis abfque confolatione. Ecce ego præparo tibi carbunculum lapidem tuum, & fundamenta tua sapphirum,

12. & ponam propugnacula tua jafpín : & portas tuas lapides cryftalli, & muros tuos lapides

electos:

13. & omnes filios tuos difcipulos Dei ; & multa pax erit filiis tuis.

14. Et in juftitia ædificaberis : recede ab iniquo, & non timebis, & tremor non appropinquabit tibi.

15. Ecce profelyti accedent ad te per me, & coloni erunt tui, & ad te confugient.

16. Ecce ego creavi te, non ut ærarius fufflans in igne prunas, & proferens vas in opus: ego autem creavi te non in perditionem interficere.

tibi, &c. at in Ezech. 28. col. 897. f. Ecce ego praparo carb.
&c. Gr. Toμálw.

. 12. Itidem Græcè, præter unum Tov TepiCoxóv or loco muros tuos. Rectè Iren. 1. 5. c. 34. p. 335. a. Œ ponam propugnacula tua jafphin: & portas tuas lapidem cryftallum, & circumvallum tuum lapides electos. Hieron. verò in Ezech. 28. col. 897. f. fic: & ponam propugn. tua jaspidem : & portas tuas lapide cryftallo, & murum tuum lapidibus electis fimiliter in Agg. 2. col. 1700. e. exceptis his, de lapide cryftallo, ut & inf. de lapidibus electis. Apud Chromar. Aquil. in Matth. p. 980. g. & propugnacula tua jaf pidem: & portas tuas lapidem cryftallum, & circuitum tuum lapides electos.

17. Omne vas, quod factum eft contra te, non
profperabitur : & omnis vox furget contra te in
NOTE AD VERSIONEM ANTIQUA M.
Compl. eft, Osos Tácиs Tus rus. Ap. Ambr. 1. de vid. to.
2. 190. b. Quia ego Dominus qui facio te. Apud Aug. epift.
105. to. 2. 303. a. Quoniam ego fum Dominus qui feci te,
Dominus nomen ei : & qui eruit te, ipfe Deus Ifraël uni-
verfa terra vocabitur : fimiliter 1. 1. de conf. Evang. to.
3. col. 10. a. 21. e. 22. c. & l. 3. cont. Crefcon. to. 9.
472. d. exceptis his, ego Dominus qui facio te : item in
Pf. 58. to. 4. 581. f. Quoniam ego fum Dominus qui fa-
cio te, Dominus nomen eft ei : & qui eruit te, ipfe Domi-
nus Deus Ifraël univerfa terra vocabitur: & l. de unit.
Eccl. to. 9. 349. f. Quoniam ego Dominus qui facio te,
Dominus nomen illi: qui liberavit te, Deus Ifraël uni-
verfæ terra vocabitur. Ita quoque legitur in Collat. Car-
thag. p. 392. b. Verùm Aug. I. 18. de civit. Dei, c. 29.
to. 7. 511. a. habet: Quoniam Dominus faciens te, Do-
minus fabaoth nomen ejus : & qui eruit te, ipfe Deus
Ifraël univerfa, &c. at l. cont. adverfar. leg. to. 8. 588.
a. Quia Dominus qui fecit te, Dominus fabaoth nomen ei :
& qui eruit te Deus Ifraël, Deus omnis terra vocabitur :
& in Pf. 46. to. 4. 412. c. ipfe Deus tuus qui eruit te, uni-
verfæ terra Deus vocabitur: vide etiam I. cont. Jud. to.
8. 39. a. Caffiod. in Pf. 71. p. 243. b. legit: qui eruit
te Deus Ifraël, ipfe Deus univerfa terra vocabitur.
v. 6. Ita Græcè ad verbum.

. 7. Confonat Græcum. Ambrof. verò 1. de vid. to.
2. 190. c. legit: Tempus enim breve dereliqui te. Auct.
1. de cœna Dom. apud Cypr. p. 471. b. A tempus in modico
derelinquam te.

. 8. 9. Eadem prorfus in Græco.
V. 10. Eadem fert Gr. edit. Rom. præter feqq. To Tap'
¿μỡ Coi exeos, quæ à me tibi mifericordia, pro mifericordia
mea; & poft paulò, Tus sipúrus o8, pacis tuæ, non mea;
ultimoque, εἶπε γὰρ ἵλεως (οι Κύριε, dixit enim propitius
tibi Domine; at in Compl. Kueos; & in Mfs. Alex. ac
Mediol. ne yap Kuens inews Cor Mediolan. tamen in
Marg. hab. oi .el@ev oixTelex de Kúeos item fup. in multis
codd. & apud Cyrill. eft, eipurus ue, non c, tefte Nobil.
V. II. Similia leguntur Græcè, nifi id excipiatur, &
Tapexxúlus, non habuifti confolationem, pro abfque confola-
tione. Iren, 1. 5. c. 34. p. 335. a. hab. Ecce ego praparabo
tibi carbunculum lapidem, fundam. tua fapphirum. Ita
quoque legit Chrom. Aquil. in Matth. p. 980. g. imo &
Hieron. ipfe in Agg. 2. col, 1700. e. Ecce ego præparabo

. 13. Iren. 1. 5. c. 34. p. 335. a. 5 omnes filios tuos docibiles Dei, & in multa pace filios tuos. Ita quoque in Gr. eft edit. Rom. at in Compl. Tomu sipúru Tois TÉXVOIS, ut fupra. Apud Hieron. in Ezech. 28. col. 897. f. & omnes filios tuos doctos à Deo, & in multa pace filios tuos. Ap. Chromat. Aquil. in Matth. p. 980. g. omnes filios tuos docibiles Dei. Apud Auguft. 1. 2. de fer. Dom. in mon. col. 208. d. fed fint omnes docibiles Deo; item inf. 215. a. docibiles Deo.

. 14. Eadem funt in Græco. Item apud Iren, 1. 5.c. 34. p. 335. a. Et in juftitia adificaberis: rurfumque ap. Hieron. in Ezech. 28. p. 897. f.

28. a.

. 15. Concordat Græc. nifi quòd pro coloni erunt tui,
hab. Tagginorol Cot, habitabunt apud te ; quod idem fonat.
Ambrof. 1. 2. de Spir. S. to. 2. 652. d. Ecce profelyti venient
ad te per me. Auct. 1. de voc. gent. l. 2. c. 18.
P.
Ecce advena ad te per me accedent, & ad te confugient.
V. 16. Eadem prorfus in Græco ed. Rom. detracto
uno in igne; fed in edd. Ald. & Compl. eft & πupí ; tollit
tamen hoc Cyrillus ; & apud Procop. idem fub afterifco
tribus Interpretibus afcribitur.

. 17. Hæc tota conveniunt cum textu Græco, præter
unum profperabitur, pro quo evod wow, profperabo; at in
edd. Ald. & Compl. eft svod abuserar. Apud Ambr. in Pf.
48. col. 948. d. & epift. 27. & 77. col. 899. b. 1089. e.
Eft bæreditas credentibus in Domino; attamen Græcè conf
tanter, Jeesusa, fervientibus: unde apud Vigil. Tapf.
1. 12. de Trin. fic legitur: Eft hæreditas colentibus Deum;
& vos eritis jufti, dicit Dominus. Quod autem proximè
antecedit, & obnoxii tui erunt in ea, obelo prænotatur

Ibid. 394.

Ibid. 395.

Ibid. 398.

Ibid. 399.