Floriferæ nactus, ripa viridante quiescit. (Credere si dignum est); juxta cælestia cantant TITHONUS. AYE me! aye me! the woods decay and fall, Consumes: I wither slowly in thine arms, A white-hair'd shadow roaming like a dream Far folded mists, and gleaming halls of Morn. GREEK IAMBICS. “Longa Tithonum minuit senectus. "HORACE. ΟΙΜΟΙ· φθίνει τὰ φύλλα καὶ πίτνει σαθρὰ, ἀτμοὶ δὲ δακρύουσιν ἐς πέδον βάρος ἄνθρωπος ἐλθὼν γῆν ἀροῖ, κεῖταί τ' ἄρα νέρθεν· θέρη δὲ πόλλ ̓ ἔχων θνήσκει κύκνος. μόνον δ ̓ ἔτριψ ̓ ἔμ ̓ ἀμβρότου λώβη βίου· ἐν ταῖσι γὰρ σαῖς ἀγκάλαις αὐαίνομαι, ὧδ ̓ ἥσυχον πρὸς τέρμα γῆς ἀλώμενος, λευκὸν σκιᾶς εἴδωλον ὣς, πρὸς ἀντολῶν χώρας ἀφώνους, φωσφόρους θ' Εω δόμους, κόλπους θ ̓ ὁμιχλῶν τηλόθεν πεπλεγμένων. φεῦ τῆσδε λευκῆς νῦν σκιᾶς· τὸ πρὶν γὰρ ἦν κάλλει τε φαιδρός σοί τ ̓ ἀνὴρ ἐξαίρετος, ὑψηγόροισιν ὡς θεὸς κομπῶν φρεσίν. ἐγὼ “ δὸς εἶναί μ' ἄμβροτον” σ' ᾔτουν· σὺ δὲ δῶρον γελῶσά μοι κατήνυσας, δίκην τῶν πλουσίων, οἷς ὧν διδοῦσιν οὐ μέλει. Immortal age beside immortal youth, And all I was in ashes. Can thy love, Thy beauty make amends, though even now Shines in those tremulous eyes that fill with tears To vary from the kindly race of men, Where all should pause, as is most meet for all? TENNYSON. ἥβης γέροντα, τοῦ τε πρὶν κάλλους σποδόν. ἆρ ̓ οὖν ἄποινάν μοι σέθεν τοὐράσμιον κάλλος δίδωσιν ; ἀργυροῦς δ' ἀστὴρ πέλας τῶν σῶν τρεμόντων φαίνεται δι ̓ ὀμμάτων, ἐμοῦ λέγοντος, δακρύοις πεφυρμένων. ἀνθ' ὧν μεθές με· δῶρον ἀναλαβοῦ τὸ σόν. τί γὰρ παθών τις διαφέρειν μέρει τινὶ ἄνθρωπος ὢν βούλοιτ ̓ ἂν ἀνθρώπων γένους, περᾶν τε τέρμα πρὸς θεῶν εἱμαρμένον, οὗ χρῆν ἐπισχεῖν πάντας, ὡς πᾶσιν πρέπει ; καὶ μὴν διοίγει πνεῦμα μαλθακὸν νέφος, στείχει δ ̓ ἀφεγγοῦς ὄψις, ἔνθ ̓ ἔφυν, χθονός. ἁγνῶν δὲ τῶν σῶν ὀφρύων αὖθις τὸ πρὶν δεινὸν σέλας μ' ὑπῆλθε, τῆς θ ̓ ἁγνῆς δέρης, κόλπων τ ̓, ἐν οἷς καινωθὲν ἅλλεται κέαρ. ἡ δ ̓ αὖ παρειὰ διὰ νεφῶν φοινίσσεται· τὼ σὼ δὲ βραδέως ὄσσε τοῖν ἐμοῖν πέλας ἐκλάμπετον νῦν, πρίν γ' ἀποκρύψαι φάος ἄστρων ἀμαύρων, πρὶν δὲ τοὺς σειραφόρους τὸ σὸν ζυγὸν ποθοῦντας ἐξελθεῖν λεχῶν· ἤξουσι γὰρ σείοντες ἐκ χαιτῶν σκότον τόν τ ̓ ὄρθρον ἐν σπινθῆρσι θραύοντες πυρός. H. R. P., 1865. |