ἐχθροὶ ἐπέρχονται μάλα δὴ σχεδόν· ἡ ῥά νυ

Ρηνοῦ

ἡμέας κύματ ̓ ἔτ ̓ ἀμφιέπει· τί δὲ κύματα ρείθρων οὔρεά τε χραισμεῖ τούτων ὁδὸν ὥστε κατίσχειν, οἱ φοβερὸν πλῆθος χωροῦσ ̓ ἀτάλαντοι ἀέλλῃ οἵ τ ̓ ἐπαγείρουσιν κούρητας σὺν δὲ γέροντας πάντοθ ̓· ἐπειγόμενοι δὲ καὶ ἄγριοι εἰσέρχονται, οὐδ ̓ ὀλέθρον τρομέει πλῆθος κρατερῆφι βίηφι, καὶ στρατὸς ἑξείης συναγείρεται ἄλλος ἐπ ̓ ἄλλῳ. νῦν δ ̓ ἄρ ̓ ἐνὶ σταθμῷ μεῖναι Γέρμανον ἔοικεν ; ἐλδόμεναι φυγέειν μέλλον πάντεσσιν ἄεθλον ; οὔτοι· μῆτερ ἐμὴ, αἰεί γ ̓ ἀέκοντος ἐμεῖο ἐξελύθην ὅτε νῦν κλήρῳ ἐλέγοντο πολιτῶν οὓς ἔμεναι πόλεμόνδε χρεών· ἡ δῆτά νυ οἶος μίμνω σοὶ φίλος υἱος ἐγώ, πέλεται δὲ μέγιστος νῦν σταθμὸς, χαλεπός θ ̓ ἡμῖν πόνος ἐστὶ κατ' οἶκον

ἀλλ ̓ οὐ δὴ προμάχεσθαι ἐμοὶ κρεῖσσον καὶ ἄρειον εἶν οὔροις ἢ τῇ γ ̓ ἐπιμεῖναι δούλιον ἦμαρ ; ναὶ δὴ τοῦτό γέ μοι καλόν· θυμὸς γὰρ ἀνώγει·

Springs up courage and strong desire, in the cause of my country

Active to live and to die, and to give an example to

others.

Oh, were but the strength of the German youth at the frontier

Gather'd and banded in firm resolve not to yield to

the stranger,

Ne'er would they with destructive feet on the beauteous soil tread,

And consume in the sight of our eyes the fruit of the dear land,

And make slaves of the men, and prey of the wives and the maidens.

Mother, true I tell you, deep in my heart the resolve is

Quickly and surely to do what seems most fitting and worthy,

For who ponders long, he takes not always the best

course.

Mother, I turn not back to the house. From hence I go onwards

Straightway into the town, and offer at once to the war-host

This my arm and my heart, to work my Fatherland's

service."

GOETHE

(translated by Dr. Whewell).

καὶ νῦν θάρσος ἐμοὶ κραδίης βένθεσσιν ὄρωρεν, αἰνῶς δ ̓ αὖ θανέειν ἱμείρομαι ἠδὲ βιῶναι πατρίδα δὴ ῥύσας, ἠδ ̓ ἄλλοις θαῦμα γενέσθαι. αἰ γὰρ ἐν οὔροισιν νῦν ἠϊθέων Γερμάνων πρῶτοι ὁμιλαδὸν εἶεν ὁμηγερέες τε γένοιντο, ἔς τε μίαν σπουδῇ βουλεύσαιντ' ἀλλοδαποῖσι μήποθ ̓ ὑπείκεσθαι, τότε δή ρ' οὔλοισι πόδεσσιν οὔ κ' ἔτι βαίνοιεν χθόνα καλήν· οὐδὲ ἔδοντες καρπὸν ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμέων ἄνδρας κεν ἄγοιεν δούλους, ληϊάδας τε γυναῖκας παρθενικάς τε. μῆτερ ἐμὴ, ἔτυμον καταλέξω, ἐνὶ φρεσὶ βουλὴ ἐστὶ βαθείησιν, μάλα θαρροῦνθ ̓ ὅττι τάχιστα ποιεῖν ὡς δοκέῃ μοι λῳίτερον καὶ ἄμεινον· οὐ γὰρ φρασσάμενος δὴν αἰὲν κρίνει ἄριστον. οὐκέτι, μῆτερ ἐμὴ, πάλιν οἴκαδε τρέψομαι· ἔνθεν αἶψα ταχέως προτὶ ἄστυ κίω, στράτῳ ὡς ἐπιδώσων

θυμὸν ἐμὸν χεῖράς τε φίλης περὶ πατρίδος αἴης.”

H. S. P., 1855

CHORUS

FROM

EURIPIDES, TROADES, 515—570.

"Fuimus Troes, fuit Ilium."-VIRG.

PLORAMUS patriam: dic super Ilio
Carmen, Musa, novum; dic age neniam
Funebrem, misera nunc ego lugubre
De Troia referam melos:

Queis captiva dolis heu! miserabilis
In bello perii, quum prope januas
Nostras quadrupedem liquit anhelitu
Sublimi Danaum cohors.

Splendebat phaleris machina fulgidis
Feta armis; strepitus per juga Troïa
Ingens exoritur: "Solvitur Ilion

Urbs divina laboribus :

"Hoc donum Phrygiæ ducite filiæ,
Vos Patris suboli ducite imaginem:"-
Quis non tecta senex linquere gestiit?
Quæ virgo haud voluit sequi ?

Læti carminibus perniciem sibi
Fallacem capiunt: omne Phrygum genus
Ad portas properat; quo det Achaïcûm
Leves insidias Deæ,

Experti thalamo munera virgini-
Funes injiciunt, stuppea vincula,
Navem non aliter nauta trahit, dolus
Præruptam venit in domum;

Et delubra Dex Palladis, heu! meæ
Letalis patriæ: mox aderat tamen
Nox cum lætitiis atque laboribus—
Nox caliginis horrida.

Quin loti Libycum personuit melos Cantu cum Phrygio; carmina virgines Lætæ læta canunt dum celebrant simul Sublimes pedibus choros.

Atro inter cyathos lumine per domos Splendorem radians tæda dabat; Jovis Natam tum choreis monticolam Deam

Laudabam Jovis Artemin.