Thomæ Hobbes Malmesburiensis Opera philosophica quæ Latine scripsit omnia, Band 2Apud Joannem Bohn, 1839 |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
Abrahami æquales æqualis angulo angulus apparens articulo axem bonum cæteris causa centrum Christi CHRISTUS cives civi civilis civitas civitate civitatis civium cujus cultus democratia Deum Deus dioptro dioptrum distantia divinæ doctrinæ ecclesia eorum erit esset facere figura habet hæc homines hominum hujusmodi ideoque igitur illæ imaginis imperii ipsi Israel Itaque jure juris justitia læsæ lege legem naturæ leges naturales legibus legis legum Lex naturæ major manifestum microscopium monarcha naturali neque nihil nimirum obedientia objecti objectum obligatio oculi oculo oculum oculus omnibus opticus ostensum pacem pacis pacto pactum peccatum posse possit possunt potentia potest potestatem præ præcepta præceptum præter Præterea propheta propter puncto punctum quæ quædam quare quis radii radius recta rectæ regnum retinæ sanctus Paulus scientia Scripturæ Scripturas Sacras SECT sine sint sive speculi statu suæ summum imperium suum tamen tanquam tantum telescopium terræ tunc unusquisque verbum videbitur visione directa visuali vitæ voluntatem
Beliebte Passagen
Seite 397 - dicitur, aliam non esse a potestate data alio loco (Matth. xxviii. 19) his verbis : Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancii. Et quemadmodum pastores baptismum negare non possunt ei, quem ecclesia dignum censet, ita ñeque retiñere peccata ejus, quem ecclesia absolvendum judicat ; ñeque etiam remitiere peccata ejus, quem ecclesia pronunciai esse contumacem. Et de peccato quidem judicare,
Seite 377 - Diliges Dominum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota anima tua et in tota mente tua : hoc est maximum et prinium mandatum. Secundum autem simile est
Seite 161 - tiones, ubi certamen est vel de doctrinis vel de prudentia politica. Cumque omnis animi voluptas omnisque alacritas in eo sita sit, quod quis habeat quibuscum conferens se, possit magnifice sentire de se ipso ; impossibile est quin odium et contemtum mutuum ostendant aliquando vel risu, vel -verbis, vel gestu, vel aliquo signo, qua quidem nulla major animi est molestia, ñeque ex qua
Seite 158 - Cum enim societas voluntario contrahatur, in omni societate quaeritur voluntatis objectum, hoc est, id quod videtur unicuique congredientium bonum sibi. Quicquid autem videtur bonum, jucundum est, pertinetque ad organa vel ad animum. Animi autem voluptas omnis vel gloria est, sive bene opinari de seipso, vel ad gloriam ultimo refertur ; caetera sensualia sunt, vel ad sensuale SECT. in. conducentia,
Seite 157 - contemplatione profectus est. Causas enim, quibus homines congregantur et societate mutua gaudent, penitius inspectantibus facile constabit, non ideo id fieri, quod aliter fieri natura non possit, sed ex accidente. Nam si homo hominem amaret naturaliter, id est, ut hominem ; nulla ratio
Seite 268 - esse persona una facta ex pluribus hominibus, cujus voluntas, ex ipsorum pactis, pro ipsorum omnium voluntatibus habenda est, ut singulorum viribus et facultatibus uti possit ad pacem et defensionem communem. Persona autem una est, per
Seite 373 - Párvulas natus est nobis, et filius datus est nobis, et factus est principatus super humerum ejus : et vocabitur nomen ejus admirabilis, consiliarius,
Seite 162 - jus ad finem frustra habet, cui jus ad media necessaria denegatur, consequens est, cum unusquisque se conservandi jus habeat, ut unusquisque jus etiam habeat utendi omnibus mediis, et agendi omnem actionem, sine qua conservare se non potest.
Seite 164 - solatio atque ornatu carentes, quern pax et societas ministrare soient. Quicumque igitur manendurn in eo statu censuerit, in quo omnia liceant omnibus, contradicit sibimet ipsi. Nam unusquisque naturali necessitate bonum sibi appétit, ñeque est quisquam qui bellum istud omnium contra omnes, quod tali statui naturaliter adhseret, sibi existimat esse bonum. Atque ita evenit, ut mutuo metu e tali statu
Seite 377 - ex verbis sancti Pauli loquentis de die judicii : deinde finis, inquit (1 Cor. xv. 24) cum tradiderit regnum Deo et patri, cum evacuaverit omnem principatum et potestatem et virtutem. Secundo, verba Servatoris nostri, Jacobum et Johannem, ubi