Q

L. S.

uum HORATIANAE Mufae penitus contigerit, quod

ipfe vates, euenturum effe, in egregia ad Maecenatem fuum oda auguratur, vt inuidia nimirum maior immortalitatem, atque vna laudes plane fingulares apud populos extremos confequatur: nae offició praefandi longiore et inutili fuperfedere etiam poterimus. Satis hodie virtutes eius declaratae, atque omnia, quae ifthuc pertinent, a viris fummis et elegantiffimis tam fcite, tamque nauiter, excuffa funt, vt, fiue vitam et philofophiam viri, fiue carminis ipfius melici praeftantiam, et Noftri in hoc litterarum orbe principatum, fiue genera metrorum, et vix recenfendas operum editiones, fpectes; nihil admodum reperias, quod noue dici poffit, aut iam dictis fuperaddi mereatur. Neque vero nobis vmquam in edendis optimis auctoribus haec ftetit regula, vt eruditione, copiofi videremur, aut a multis varie iam obferuata leui opera compilaremus. Scholis enim maxime, quod dudum aperuimus, prodeffe volumus, tum inferuire com. modis eorum, qui iam aliis agendis occupati, et maioribus diftri&ti rebus, laudabiliter transactae in humanitatis ftudiis, iuuentae, atque fcholae adeo, delicias non ita afpernantur, nedum nauci faciunt, vt redire ad easdem, ficubi honestum otium obtingat, et fummorum in antiquitate hominum vel recreari fapientia, vel ingenio et falibus argute fparfis oblectari nolint. Itaque HORATIVM, qui anté decem et fex annos ordinem auctorum Latinorum ducere ab Haudio, praeclaró quomdam viro, et ad litteras iuuandas nato, iuffus eft, eumque et. iam haud paullo rectius feruauit, quam quum Philippenfi pugna caedem, fignis ac militibus defertis, fugeret, eadem mente, ac non fine decoris cuiusdam autu, denuo hic TIBI fiftimus. Nempe quum laudatus Haudius principio nil praecepiffet, quam vt tabulae Horatiani carminis, á IOANNE PI

NE

NE in aes elegantius incifae, arte optimi Wagneri noftri typo. graphica, quam nitidiffime id poffet fieri, exprimerentur; nos in hac editione iteranda amplius quid, et omnino tantum fere faciendum effe arbitrati fumus, quantum vno alteroque menfe (nam hoc nobis fpatium, nec longius reli&um) inter alios labo res perfici a nobis poffet. Atque ita factum, vt non aliam maiorem, quam ipfius textus, quem adpellant, curam haberemus, inque illo quidem recenfendo a 10ANNIS TALBOT, Cantabrigienfis, exquifita admodum induftria vix vfpiam recederemus, nifi vbi aetas noftra meliorem aliquanto lectionem, in codicibus vetuftis obferuatam, iure quidem praeftantiffimo au&tori vindicauit. Vitam, quam Suetonio au&ore fcriptam_effe iudicant, propterea hic refecuimus; quoniam propediem eamdem TIBI in operibus SVETONII TRANQVILLI exhi. bemus: fed ne fata interim poetae incliti TE ignorare conqueraris, alia et plenior, et veré doctior, fuccedit, quam, fi fummo viro, LAEVINO TORRENTIO, Antverpienfium epifcopo, et inter Lyricos aetatis fuae primas facile tenenti, tribuas, quum certe in editione etiam Horatiana eius, a Moreto fol. min. exarata, fine alio adiecto nomine compareat, for. taffe, non erraueris: tametfi G. E. MVLLERVS, nofter quomdam in Drefdendi regia amicus periucundus, fcire fe, G. XYLANDRI effe illam, nefcio qua fide referat. Quumque in his, quae ad metrum attinent Horatianum, quisque fere fuum genium audire foleat; equidem vetuftiores ante alios hie effe confulendos, et hinc DIOMEDIS, diligentis admodum grammatici, de metris Horatianis libellum, paucis plagulis conftantem, ex HELIAE PVTSCHII recenfione, preffe caeteroquin et omnino adcurate, verum numeris odarum ad editiones hodiernas, vt res ipfa fuaferat, adcommodatis, primum excudendum, et fic demum A. MAN VTII, de eadem re, tractatum fubiungendum effe, TVO, ceu opinor, commodo exiftimaui. Denique fi index, qui ipfammet lineam et verfum fignat, quam qui paginam tantummodo oftendit, iure potior habendus; credam, TE hac parte etiam, praefertim quum et locupletiorem demus, ftudium inferuiendi noftrum non cunctanter effe probaturum. Ita TE valere nunc iubemus. Vimae-Sueuorum, Kal. O&tobr. A, R. S. CIɔ IƆ CC LXI.

Scribeb.

DE

DE

Q. HORATII FLACCI

VITA ET SCRIPTIS

EX IPSIVS POTISSIMVM POEMATIBVS.

ORATIVS Quinctum fe adpellat ipfe lib. II. Sermonum

HORAT

Satyra VI. Verf. XXXVII. Horatium alii omnes, et ipfe difertis verbis in fine Odae fextae libri quarti. Flacci cognomen Plutarchus in vita Luculli ei tribuit, et fic feipfum notat perfpicue Epod. XV. et lib. II. Sat. I.

Patriam habuit Venufiam, quae Romanorum Colonia nequaquam ignobilis. Cuius ampliffima laudandae opportunitas peti ab Horatio potuiffet e Romanorum fecundo bello Punico calamitatibus. Nam et fumma fide atque humanitate vfi funt Venufini in reliquiis Cannenfis cladis, ipfoque etiam eius capite Varrone, recipiendis ac reficiendis. et apud Liuium lib. XXVII. Annalium ab V. C. inter eas numeratur Venufia Colonias, quae alieniffimo Rom. imperii tempore in fide tamen P. R perftiterunt. Horatius pofterioris libri Satyra prima ita patriae mentionem facit: vt fatis arguat, neque patriam Horatianis, neque Horatium Venufini nominis, ornamentis indigere.

Patre natus eft libertino et coactore, hoc eft, loco obfcuro," in re tenui, et conditione minime fplendida. Legenda quarta et fexta libri prioris Satyra, vt, qualem fibi quisque patrem optare debeat, conftet. Certe falfamentarium fuiffe patrem (quod in vita calamo exarata legitur) vel ea de cauffa non credo,

qued

quod mentionem eius rei ipfe nullam fecerit: non diffimulaturus fcomma illud, quod pater cubito fe emungeret. In auAtore Rhetoricorum ad Herennium lib. IV. id dicterium pro exemplo fignificationis per confequentiam ponitur; in quem, non expreffo. de quo ioco vide Pet. Viatorium lib. XIV. Variar. cap. X. et Ioan. Brodaeum lib. VI. Mifcellan. capite VIII.

Satis conftat, natum effe biennio ante Catilinariam coniura tionem, quam M. Tullius Cicero Cof. anno poft R. C. DCXC. exftinxit: nimirum L. Aurelio Cotta et Manlio Torquato v. troque iterum Coff. anno ab V. C. DCLXXXVIII. quod non fe mel ipfe teftatur, vt quum teftam fecum natam Cof. Manlio alloquitur lib. III. Carm. Od. XXI. et Torquatum Confulem fuum vocat, XIII. Epod. Vnde ad Q. Lepidi cum M. Lollio Confulatum anni fuerunt XLIX. atque tot annos iis Coff. fe natum fcribit extrema Epiftola libri prioris.

A patre puer Romam eft deductus, vt liberaliter ibi educa. retur, animique culturam perciperet; fumtus patre benigne admodum pro fuis facultatibus praebente. Sic ipfe narrat lib. I. Sat. VI. copiofe, et lib. II. Epift. II. V. XLI. Romae fe enutritum, ac Iliadem Homeri didiciffe oftendit. Quibus fit vfus Magiftris, non fatis liquet. Liuii quidem Andronici principis inter Latinos Poëtae carmina fibi paruo dietata fuiffe ab Orbilio Grammatico (qui Romam Cicerone Cof. venit, vt in eius vita Suetonius perhibet) in Epiftola ad Augustum prima lib. II. teftatur. In fequente, fe Roma Athenas Philofophiae cognofcendae cauffa profectum effe, indeque in bellum Ciuile abreptum, a partibus Bruti apud Philippos in acie ftetiffe innuit. Agebat tum aetatis annum vicefimum tertium: fiquidem Lepido II. et Planco Cofs. apud Philippos periit Brutus, quod vel ex Dionis XLVII. libro doceri poteft. et quidem meminit huius anni, quum fe ca. lidum iuuenta fuiffe ait Confule Planco (lib. III. Qd. XIV.) Sub Bruto eum Tribunum plebis credo fuiffe: nam eum honorem a fe fuiffe geftum, ipfe lib. I. Sat. VI. V. XLVIII. commemorat. Sed statim poft infelix illud bellum poëticae fe dediffe, di. ca ad Iulium Florum Epiftola oftendit: et adparet ex Oda VII. libri II. in bellum eum poftmodo non rediiffe. Sed et Suetonius (putatur faltem eius vita Horatii, quam ex veteribus libris

Nan

Nannius prodidit) idem fentit: et in vita Horatii breniore incerti Auctoris idem eft: idque praeterea, captum Philippenfi bel. lo a Caefare Horatium, poft magnum tempus beneficio Maecenatis non folum feruatum, fed et in amicitiam receptum effe. Bonis paternis fe exutum eo bello Horatius fatis aperte prodidit: de captiuitate nihil. quod tamen diffimulaturum vix puto, quum alia referat fua pericula, quae Maecenatis aut ipfius Augufti praedicandi materiam non aeque fuppeditarent. Euitatam a fe caedem in pugna ad Philippos, etiam alibi refert, vt quam modo dixi Oda, et Od. IV. V.XXVI. libri tertii: vbi etiam de naufragii periculo ad Palinurum Lucaniae promontorium fuperato mentionem facit. Arboris lapfu fe paene fuiffe oppreffum, quam faepe etiam alibi dicit? vt Odis XIII. et XVII. libri fecundi, -et Oda VIII. lib. III.

Amicitiam quidem cum Augufto non iactat fuam Horatius, quippe quem fuperiorem humana conditione agnofceret, et ce teroqui non indignis laudibus veheret: obiter quidem faepe, vt lib. I. Oda II. XII. et penultima, lib. II. Od. VII. lib III. Oda III. IV. V. et XII. atque alibi. difertiffime autem et magnifice in quarto libro, quem Suetonius ille et alii recte (meo iudicio) fentiunt ipfius iuffu ad Tiberii Drufique etiam priuignorum laudes celebrandas ab eo elaboratum fuiffe. quas ita exotnauit Poëta, vt Augufto interim fummam rei acceptam ferret, quod eius libri Odas IV. et penultimam legenti animaduertere facile eft. In fecunda autem ad laudes Augufti mira occafione delabitur, quas pleno ore detonat in quinta et vltima; vt et Saeculari carmine: quo et Epodon carmen nonum pertinet. Et diuinauit profecto optimus ac doctus Princeps, victurum, quod fcriberet Horatius. Vt enim Varius, cui in Epico genere palmamı Horatius lib. I. Od. VI. et lib. I. Serm. Sat. X. V. XLIV. tribuit, fuoque merito ab Augufto donis adfectum teftatur lib. II. Epift. I. a Virgilio, quem vna nofter folet laudare, oblitteratus eft: ita Venufina lucerna omnium aliorum Lyricorum luminibus offecit. In Satyris quidem parca mentio Augufti, non tamen nulla, vt lib. II. Sat. V. V. LXII. et in Epiftolis, vt lib. I. Epift. XVIII. V. LV. etc. Sed in prima lib. II. Epist. (quam Eclogam Suetonius ille nominat, vt Porphyrio et Acro Satyras Ecloga

rum