Die Gull-Þóris saga oder Þorskfirdínga sagaHinrichs, 1858 - 87 Seiten |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Beliebte Passagen
Seite 78 - Pórhallr gekk á lagit upp at höndum honum ok hjó enn til hans ok veitti honum mikit sár- Í pví kom Pórir at, ok váru pá fallnir prír menn af beim Pórhalli.
Seite 74 - Gekk Ketilbjörn út í dyrin ok sá, at eldr var borinn at dyrum. Hann spyrr, hverir fyrir eldinum ætti at ráða. Steinólfr kvaðst fyrir eldi ráða. Ketilbjörn mælti: thér mun þér þykkja skapligr fundr várr ; eða skal nökkuruin mönnum leyfa útgöngu'?
Seite 60 - ... ruddu viðinum á hurðina, ok báru eld í; tóku húsin skjótt at brenna, ok er fallin voru flest húsin ok menn gengu út þeir er grið voru gefin, sá peir þórir, at svín II.
Seite 18 - Agnar flyöi einskipa ; hann kom til Hálogalands , ok var hinn mesti spéllvirki; hann dró saman fé mikit, ok at...
Seite 50 - ... fór hann í festina ok lét línuna draga sik af berginu undir fossinn. Ok er Ketilbjörn sá...
Seite 17 - Gautlandi) voru j>eir Sigmundr, er var stafnbúi Haralds konúngs hins hárfagra, ok Oddr skrauti, faöir Gull-j>óris, er getr í Landnámabók á Island!.
Seite 60 - Kýlann var kominn upp í fjall. f»eir runnu eptir honum ok þar til , er vatn varð fyrir þeim ; þar hljóp Kýlann á út, en þórir skaut eptir honum spjótinu því er faðir hans hafði gefit honum, ok kom í milli herða Kýlans, ok kom hvorki upp síðan.
Seite 79 - Steinólfr heim suör til Fagradals, ok lá lengi í sárum um haustit, ok greri seint; en um vetrinn sló í verk, ok rifnuöu aptr fá er gróin voru, ok dó hann af beim sárum.