Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Her

16.

Sup. 18.

VULGATA NOVA.

5. eò quòd obedierit Abraham voci meæ, & 18. 22. cuftodierit præcepta & mandata mea, & ceremonias legefque fervaverit.

18.

Inf. 28. 34.

6. Manfit itaque Ifaac in Geraris.

[blocks in formation]
[blocks in formation]

NOTÆ AD VERSIONEM ANTIQUAM.
addito ad dabo. Sic iterum Auguft. 1. contr. Crefcon. to.
9. col. 521. b. cum his, Ampliabo..... & dabo tibi, 5 fe-
mini tuo, &c. fed poft terram, tollit hanc. Itidem in Col-
lat. Carthag. col. 392. a. retenta tamen voce, hanc, fed
pro feq. in femine, legitur, in nomine. Apud Auguft. 1. 1.
contr. epift. Parm. to. 9. col. 12. d. conftanter: Et bene-
dicentur in femine tuo, &c. ut fup. Apud Tichon. reg. 3.
col. 54. d. fimpliciter: Et multiplicabo femen tuum ficut
ftellas cæli, & dabo tibi, femini tuo omnes gentes terra.
π. 5. Græc. 'Ανθ ̓ ὧν υπήκεσεν Αβραάμ, &c. ut in
Lat. Iterumque Auguft. I. de unit. Eccl. to. 9. col. 345. d.
Pro his quæ obaudivit Abraham pater tuus vocem meam, &
fervavit præcepta mea, & juftitias meas, & legitima mea :
& 1. 1. contr. ep. Parm. to. 9. col. 12. d. Pro eo quòd audi-
vit Abraham pater tuus vocem meam. Similiter habet Tichon.
reg. 3. col. 54. d. e. Collat. verò Carthag. ap. Optat. col.
392. a. fic: Pro boc quia obaudivit Abraham pater tuus
meam vocem, fervavit præcepta mea, 5 juftitias meas,
legitima mea.

plum æftimatum, id eft, exalov eixaquévov..... denique fe-
quitur: & benedixit ei Dominus.

. 13. Itidem Græcè, præter unum, éyévelo, failus
eft, pro fiebat. Apud Hieron. fupra: Et magnus factus eft vir,
ambulabat vadens, & magnificatus, donec magnus fieret
vehementer.

*. 6..... II. Quæ omittuntur hîc à Patribus Lat.
commemorantur ab Auguft. 1. 16. de civit. Dei, c. 36.
col. 447. c. his verbis : Timuit fanè etiam ipfe periculum de
pulchritudine conjugis, cùm habitaret inter alienos, fecitque
quod pater, ut eam fororem diceret, taceret uxorem ; erat
enim ei propinqua paterno & materno fanguine : fed etiam ipfa
ab alienigenis, cognito quòd uxor ejus effet, manfit intada.
#. 12. Hæc verba ufque ad benedixit, ex Hieronymo,
leguntur fimiliter Græcè, ficut & reliqua ex Auguftino
nifi excipias iftud, centuplum hordei, pro quo ixalosεÚ-
ουσαν κριθήν
ad verbum, centuplicans hordeum: addit
Hieron. ibid. Melius puto illud effe quod habetur in Hebræo,
Aquila quoque tranftulit: Et invenit in anno illo centu-

[ocr errors]

. 17. Optimè è Græco, nifi excipias ista: Et venit in vallem Gerarum, pro quibus, Kai xalénuser év Tŷ páparre Ispáper, divertit in valle Gerarorum. Obfervat Hieron. ibid. pro valle, torrentem haberi in Hebræo ; unde conftat hîc & in feqq. apud Hieronymum vix alium adhiberi textum, præter illum qui eft fecundùm LXX.

*. 18. In Græco fic : Καὶ πάλιν Ἰσαὰκ ὤρυξε τα φρέατα το ὕδατος, ἃ ὤρυξαν οἱ παῖδες ̔Αβραὰμ τὸ παρὸς αυτό ἐνέφραξαν αυτὰ οἱ Φυλισιεὶμ μετὰ τὸ ἀποθανεῖν ̔Αβραὰμ τὸν

αléρa au78, &c. Quò redeunt ifta Ambrofii, 1. de Ifaac, c. 4. col. 363. a. d. Fodit autem puteos Ifaac, plurimos quidem, quos foderat pater ejus, 5 repleverant illos, poft mortem Abraha patris illius, alienigena.

V. 19. Similiter in Græco : monet etiam ibid. Hieron.
pro valle, fcriptum effe (in Hebræo) torrentem. Apud
Ambrof. 1. de Ifaac, c. 4. to. I. col. 363. a. hæc habentur :'
Pra cæteris fodit hos puteos, unum in convalle Gerarum;
& invenit ibi puteum aqua viva ; quæ Hieronymi fcriptu-
ram optimè confirmant.

*. 20. Gr. Καὶ ἐμαχέσαντο ( fchol. ἐδικάσαντο ) οἱ
TOIμÉVES I spάpor μεlα TWY TOIμerwr 'Isaax deinde fic: gáo-
κοντες αυλῶν εἶναι τὸ ὕδωρ, dicentes (uam effe aquam, quo-
rum loco Ambrof. habet: Eò quòd aquam fibi ejus putei
quafi propriam vindicabant. Græc. addit: Kai exéneoar
( Mr. Alex. ἐκάλεσεν ) τὸ ὄνομα το φρέατος, Αδικία, θέση
in Mr. Alex. φρέατος ἐκείνα,

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]
[blocks in formation]

22. Profectus inde fodit alium puteum, pro quo non contenderunt: itaque vocavit nomen ejus, Latitudo, dicens: Nunc dilatavit nos Dominus, & fecit crefcere fuper terram.

23. Afcendit autem ex illo loco in Berfabee, 24. ubi apparuit ei Dominus in ipfa nocte, dicens: Ego fum Deus Abraham patris tui, noli timere, quia ego tecum fum: benedicam tibi, & multiplicabo femen tuum propter fervum meum Abraham.

25. Itaque ædificavit ibi altare: & invocato nomine Domini, extendit tabernaculum : præcepitque fervis fuis ut foderent puteum.

26. Ad quem locum cùm veniffent de Geraris, Abimelech, & Ochozath amicus illius, & Phi

col dux militum,

27. locutus eft eis Ifaac: Quid venistis ad me, hominem quem odiftis, & expuliftis à vobis ?

28. Qui refponderunt: Vidimus tecum effe Dominum, & idcirco nos diximus: Sit juramentum inter nos, & ineamus fœdus,

29. ut non facias nobis quidquam mali, ficut & nos nihil tuorum attigimus, nec fecimus quod te læderet : fed cum pace dimifimus auctum benedictione Domini.

NOVA.

31. furgentes manè, juraverunt fibi mutuò: dimi fitque eos Ifaac pacificè in locum fuum.

32..... Et venerunt pueri Ifaac, & nunciaverunt Hebr. 1. 2. 531. b. ei de puteo quem foderunt, & dixerunt ei : Non invenimus aquam.

33. Et vocavit nomen ejus, Juramentum.....

VULGATA

34. Efau verò quadragenarius duxit uxores, Judith filiam Beeri Hethæi, & Basemath filiam Elon ejufdem loci:

VULGATA NOVA.

32. Ecce autem venerunt in ipfo die fervi Ifaac, annuntiantes ei de puteo quem foderant, atque dicentes: Invenimus aquam.

33. Unde appellavit eum, Abundantiam : & nomen urbi impofitum eft Bersabee, usque in præfentem diem.

NOVA.

J

[blocks in formation]

NOTE AD VERSIONEM ANTIQUAM.

. 21. Horum meminit Ambrof. 1. de Ifaac, c. 4. col. 363. b. e. dicens: Et fodit alium puteum, in quo orta eft difceptatio, impofuit illi nomen, Inimicitias. Græc..... ὤριξε φρέαρ ἕτερον· ἐκρίνοντο δὲ καὶ περὶ ἐκείνῳ· και επωνόμασε τὸ ὄνομα αυτό, Εχθρία.

. 22. Sic pergit Ambrof. 1. de Ifaac, c. 4. col. 363. b. Et fodit tertium (puteum) in quo lis nulla inter paftores commiffa eft; & vocavit eum, Latitudinem. In Græco fic... ὤρυξε φρέαρ έτερον καὶ ἐκ ἐμαχέσαντο περί αυτό και επωνόμασε τὸ ὄνομα ἀυλο, Ευρυχωρία, λέγων Διότι νῦν ἐπλάτυνε, &c. ut in Lat.

. 23. Similiter habet idem Fulgent. fragm. 34. contr. Fab. p. 639. a. nec aliter in Græco.

. 24. Eadem iterum refert Fulgent. fragm. 34. contr. Fab. p. 639, a. Eaque fimiliter exftant Græcè, detractâ voculâ ei, poft dixit. Iisdem alludit Ambrof. I. de Ifaac, c. 4. col. 364. a. dicens: Ultimus eft puteus juramenti, in quo ci vifus eft Deus, & ait ei: Noli timere ; tecum enim fum: & benedixit eum. Auguft. verò l. 16. de civit. Dei, c. 36. to. 7. col. 447. e. cum Fulgentio legit, paucis exceptis: Ego fum Deus Abraham patris tui, noli timere: tecum enim fum. Et benedixi te, multiplicabo femen tuum propter, &c. ut fup. In edit. Ald. evñóynxά Ce, at in aliis conftanter, ευλογήσω σε

. 25. Sic iterum Fulgent, fragm. 34. p. 639. a. At in Græco deeft, Ifaac, & loco in nomine legitur, To ὄνομα, nomen.

. 26. Ita Græcè ad verbum, nifi quòd huic, a'pxspálnyes, additur, Tus durάμews au78, id eft, princeps militiæ virtutis ejus. Hieron. infra legit, princeps exercitus ejus. Vox etiam, fuvaus aliquando accipitur pro exercitu, vel copiis, Monet quoque ibid. Hieron. pro Ocho

zath pronubo, in Hebræo fcribi, collegium amicorum ejusė Vid. quæ notavi fupra ad . 17.

vel

. 28. Itidem Græcè, præter unum, år, erat, fuit, loco eft : pro αρά verò apud Auguft. legitur, execratio, id eft, inquit, juratio, qua maledictis obftringit que accidant ei, qui pejeraverit : & Locut. 95. Quod Lati ni habent: Et difponemus tecum teftam. ne facias, &c. tanquam diceretur ut pacifcaris non facere nobifcum malum.

*. 29. Græc. My woйoal, &c. ut in Lat.

. 32. Sic habetur in LXX. Interpretibus, tefte Hieronymo. Sic autem hodie ibid. legitur: Kal TapayerÓμEVOL OF παῖδες Ἰσαὰκ ἀπήγγειλαν αυλῷ περὶ τὸ φρέατος οὗ ώρυξαν, και εἶπαν· Οὐχ εύρομεν ὕδωρ. Et advenientes pueri Ilaac, nunciaverunt ei..... & dixerunt : Non, &c. Apud Auguft. quæft. 78. in Gen. to. 3. col. 397. g. fic: Quid eft quod fcriptum eft, quòd cùm veniffent pueri Ifaac, & dixiffent: Fodimus puteum, & non invenimus aquam, &c. at infra addit: Quanquam alii Interpretes pueros Ifaac inventam potiùs aquam nunciaffe dixerunt. Et quidem in edit. Comp. eriamnum legitur : Καὶ εἶπαν αυτῷ· Εύρομεν, abfque nem gatione, quam etiam negationem in Hebræo non legi auctor eft Hieronymus : E contrario, inquit, in Hebræo, cui interpretationi Aquila confentit, 5 Symmachus, hoc fignificat, quæ invenerint aquam, & propterea appellatus, fit puteus ipfe, Saturitas. Ambrof. verò 1. de Ifaac. c. 4. col. 363. b. habet ut fupra: Fodit 5 puteum juramenti, non invenit in eo aquam ; in Mfs. tamen duobus loco, non invenit, legitur, etenim invenit.

. 33. Sic Hieron. poft LXX. In Mf. etiam Alex. eriamnum legitur : ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αυτό, Όρκος. In Va tic, autem xal éxéneser durò, "Opxos, cui favet Ambrof. I

2

46.

[ocr errors]

NOTA AD VERSIONEM ANTIQUAM.

[blocks in formation]

VULGATA NOVA.

6. dixit filio fuo Jacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Efau fratre tuo, & dicentem ei: 7. Affer mihi de venatione tua, & fac cibos ut comedam, & benedicam tibi coram Domino antequam moriar.

8. Nunc ergo fili mi, acquiefce confiliis meis: - 9. & pergens ad gregem, affer mihi duos hoedos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vefcitur:

10. quas cùm intuleris, & comederit, benedicat tibi priufquàm moriatur.

11. Cui ille refpondit: Nofti quòd Efaü fra- : ter meus homo pilofus fit, & ego lenis :

12. fi attrectaverit me pater meus, & fenferit, timeo ne putet me fibi voluiffe illudere, & inducam fuper me maledictionem pro benedictione.

NOVA.

5. Quod cùm audiffet Rebecca, & ille abiiffet in agrum ut juffionem patris impleret,

VERSIO ANTIQUA.

6..... 7. Vide Not.

8. Nunc ergo fili, audi me.....

a.

Ang. fer. 4. col.

9. & vade ad oves, & fume mihi duos hoedos 17.4. teneros, & bonos.....

10..... Vide Not. ad v. 9.

II..... Ecce Efau frater meus vir pilofus, & ego fum vir levis.

12..... 13..... 14. Vide Not.

VULGATA

13. Ad quem mater: In me fit, ait, ifta maledictio, fili mi tantùm audi vocem meam, & pergens affer quæ dixi.

VULGATA NOVA.

15. Et veftibus Efau valde bonis, quas apud

NOVA.

[merged small][merged small][ocr errors]

15. Et fumpfit Rebecca veftimenta Efaü filii
NOTÆ AD VERSIONEM ANTIQUAM.
και ποιήσω αυτὲς ἐδέσματα τῷ πατρί σε ὡς φιλεῖ· dein-
de: Καὶ ἐσοίσεις τῷ πατρί σε, καὶ φάγεται όπως ευλογήση σε
ὁ πατήρ σε πρὸ τὸ ἀποθανεῖν αυτόν. Eadem Auguft. iterum
narrat fer. 4. to. 5. col. 17. b. dicens: Et dedit illi confi-
lium ut iret, afferretque duos bados de proximo grege, &
faceret illos mater, quemadmodum delectabatur pater ejus,
manducaret, 5 benediceret filium fuum minorem, abfente
majore.

*. I. Ita primum in Græco : Εγένετο δὲ μετὰ τὸ γηρά-
Και τὸν Ἰσαὰκ, καὶ ἡμβλύνθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῇ τὸ ὁρᾷν, &c.
ut in Latino. Quæ refpiciens Auguft. 1. 16. de civit. Dei,
c. 37. col. 448. b. dicit: Senefcit Ifaac, ejufque oculis
per
fenedam vifus aufertur. Item fer. 4. to. 5. col. 15. e. Jam
fenuerat..... dicuntur caligaffe oculi Ifaac: & infra, col. 16.
g. Benedicere volebat majorem filium Ifaac fenex caliginofis

oculis.

. 3. Itidem Græcè. Apud Ambrof. I. de fug. fæc. c. 8. col. 437. f. Carpe arcum & fagittam.

. 6.7. Horum multa refert Auguft. ferm. 4. to. 5. col. 17. a. quæ, quoniam recitata videntur ab ipfo ex memoria, ut & alia plura defumpta ex fermonibus, facro contextui nectere piguit: ne tamen illa penitus amitterentur, ipfa & horum fimilia notis plerumque inferenda duximus. Sic itaque Auguft. habet loco fupra cit. Ego ipfa audivi patrem tuum dicentem fratri tuo : Vade, & afer mihi venationem, ut manducem, & benedicat te anima mea antequam moriar. Similiter Ambrof. ep. 8. col. 785. f. Vade, affer mihi de venatione tua, ut manducem. Græc. verò fic: "Ide, ( Mf. Alex. ¡de éyì) йxe Cα т alpós o x870s πρὸς Ἡσαν τὸν ἀδελφόν σε, λέγοντος· Ενεγκόν μοι θήραν, και ποίησόν μοι ἐδέσματα, ἵνα φαγὼν ευλογήσω σε ἐναντίον Κυρία πрo Tŷ άwobαrsiv Me. Vid. Auguft. ferm. 4. & 5.

*. 8. Gr. Νῦν οὖν ὑιέ με, ἀκεσόν με, &c.

. 9. Idem Auguft. quæft. 117. in Gen. to. 3. col. 406. f. Curre ad oves, accipe mihi duos hados. Similiter Hieron. ep. ad Damaf. to. 2. col. 569. b. Vade ad gregem, accipe mihi inde duos hædos. In Græco fic: Kal @opeubels εἰς τὰ πρόβαλα, λάβε μοι ἐκεῖθεν δύο ἐρίφες απαλές και καλές:

[merged small][ocr errors]

V. 12. 13. 14. Deficiente textu Lat. ita fupplemus de Gr. Mole uræpиon με o πατup, i Coμal evartior au78 ws καταφρονῶν, καὶ ἐπάξω ἐπ ̓ ἐμαυτὸν κατάραν, και εκ εὐλογίαν· εἶπε δὲ ἀυτῷ ἡ μήτηρ Επ ̓ ἐμὲ ἡ κατάρα σε τέκνον μόνον ἐπάκεσόν με τῆς φωνῆς, και πορευθεὶς ἔνεγκέ μοι. Πορευθεὶς δὲ ἔλαβε, κα ἤνεγκε τῇ μητρί· καὶ ἐποίησεν ἡ μήτερ αυτὸ ἐδέσματα, &c. Quæ omnia Auguft. commemorat fer. 4. to. 5. col 17. b. his verbis : Ne contingat me, & compalpet pater meus, intelligat, quia ego fum Jacob, & adquiram non benedilionem, fed maledictionem. Dixit mater: Vade, fili, audi me; maledictio tua fuper me fit..... Perrexit, & adtulit duos hædos ; facti funt, & appofuit patri fuo.

[ocr errors][merged small]

Aug. Locut. 99. 332.4.

[merged small][ocr errors][merged small]
[blocks in formation]

Hieron, ubi fup. fui majoris, quæ erant desiderabilia valde apud fe fe habebat domi, induit eum :

'Auct. 1. de præd. apud Profp. p. 1.c. 21. col. 105.d.

'Ambr. de fug. fac. c. 8.437. d.

Idem de Jacob, 1. 2. c. 2. 462. 4.

Aug. Ser. 4. t. 5. 22.a. b.

Aug. ibid.

domi.....

VULGATA

16. pelliculafque hoedorum circumdedit manibus, & colli nuda protexit.

NOVA.

17. Deditque pulmentum, & panes, quos coxerat, tradidit.

VERSIO ANTIQUA.
18..... Et dicit: Pater? At ille : Quis es tu fili?

19..... Ego fum primogenitus tuus Efaü: feci
ficut locutus es mihi.....

20..... Quid eft hoc quod tam citò invenifti fili mi? (Refpondit Jacob :) Quod tradidit Dominus Deus tuus in manus meas.

22..... Vox quidem, vox Jacob: manus autem, manus Efau.

23..... Vide Not.

24..... Tu es filius meus Efau..... Ego.

25. Et dixit: Appone mihi, & manducabo de venatione tua, fili, & benedicat te anima

mea.....

26..... Vide Not.

27. Et acceffit, & ofculatus eft eum, & odoratus eft odorem veftis ejus, & benedixit eum & dixit: Ecce odor filii mei ficut odor agri pleni, quem benedixit Dominus.

28. Et det tibi Deus de rore coeli, & de uberAug. l. 16. de civ. Dei, c. 37. 1. 7. tate terræ, & multitudinem frumenti & vini. 448. c. d.

VULGATA NOVA.

18. Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille refpondit: Audio. Quis es tu fili mi?

19. Dixitque Jacob: Ego fum primogenitus tuus Efaü: feci ficut præcepifti mihi: furge, fede, & comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua.

20. Rurfumque Ifaac ad filium fuum : Quo modo, inquit, tam citò invenire potuifti, fili mi? Qui refpondit: Voluntas Dei fuit ut citò occurreret mihi quod volebam.

21. Dixitque Ifaac: Accede huc, ut tangam te fili mi, & probem utrùm tu fis filius meus Esaü,

an non.

22. Acceffit ille ad patrem, & palpato co dixit Ifaac: Vox quidem, vox Jacob est: fed manus, manus funt Efaü.

23. Et non cognovit eum, quia pilofæ manus fimilitudinem majoris exprefferant. Benedicens ergo illi,

24. ait: Tu es filius meus Efaü? Refpondit: Ego fum.

25. At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cùm oblatos comediffet, obtulit ei etiam vinum quo hausto,

26. dixit ad eum: Accede ad me, & da mihi ofculum, fili mi.

27. Acceffit, & ofculatus eft eum. Statimque ut fenfit veftimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: Ecce odor filii mei ficut odor agri pleni, cui benedixit Dominus.

28. Det tibi Deus de rore cœli, & de pinguedine terræ, abundantiam frumenti & vini.

NOTE AD VERSIONEM

juxta Græc. Hanc ftolam, inquit, Ecclefia typo Rebecca
protulit, dedit filio juniori ftolam veteris Teftamenti. Item
Î. de inft. virg. to. 2. col. 271. c. Et tu ergo fume fto-
lam illam..... atque indue te, & hujufmodi epulas adfer ad
patrem.

*. 18. Εἶπε δέ· Πάτερ ὁ δὲ εἶπεν· Ἰδὲ ἐγώ· Τίς εξ υ
Texvov; dixit autem : Pater : ille verò dixit: Ecce ego : Quis
es tu fili?

*. 19. Grac. Ἐγὼ Ἡσαῦ ὁ πρωτότοκός (ε πεποίηκα,

&c. ut in Lat.

*. 20. Hæc primò leguntur Gr. Eine de 'Isaax T vi dur, quibus refpondent ifta Ambrofii : Unde miratus pater, ait; reliqua Græca fic habentur: T TOTOO TaxÙ εὗρες, ὦ τέκνον ; ὁ δὲ εἶπεν· Ο παρέδωκε Κύριος ο Θεός σε evalov μ8. Quid hoc quod citò invenifti, & fili? at ille dixit: Quod tradidit Dominus Deus tuus coram me. Ambrof. tamen 1.1. de Caïn & Ab. ç. 8. col. 198. e. legit ut fup. Quid eft hoc quod tam citò invenifti, fili? & ille refpondit: Quod tradidit Dominus Deus tuus in manus meas: & infra c. 9. col. 199. f. Quoniam tradidit ea Dominus Deus in manus meas. Item epift. 8. to. 2. col. 785. e. 786. a. Quid eft quod tam citò invenifti, fili? qui dixit: Quod tradidit, &c. ut fup. Vide etiam 1. de inftitut. virg. col. 271. d.

V. 22. Itidem in Græco. Hieron. quoque ep. ad Damaf. to. 2. col. 569. a. legit: Vox quidem, vox Jacob eft, &c. ut fup. fed in Mff. quibufdam fic: Vox bac, vox Jacob eft; in aliis, Vox, vox Jacob eft.

V. 23. In Græco fic: Kai oux exéna autor, Car yap ai χεῖρες auty as ai Xεipes 'Hoaû rê adeqỸ av NaCetar EUROYHGEV AUTÓV. Quò fpectant illa Auguftini, I. 16. de civit. Dei, c. 37. col. 448. b. Vult benedicere filium majorem, pro illo nefciens benedicit minorem, pro fratre majore qui erat pilofus, fe paternis manibus fupponentem, badinis fibi pelliculis coaptatis. Vid. etiam fer. 4. to. 5. sol, 20, e, ubi fic: Confilium dat ut accipiat ille pelles bædi

nas,

ANTIQUAM.

accedat ad patrem. Majorem quærit pater, & minorem benedixit: & fupra col. 17. c. Quia non illum agnofcebat in voce, tetigit, invenit pilos, quia pellibus hædorum circumdederat mater brachia ejus : & fer. 5. to. 5. col. 31. b. Et fic illum benedixit pater, palpans brachia ipfius,& inveniens hirfutum.

. 24. Ita Auguft. habet: Ipfe Ifaac ad Jacob: Tu es filius meus Efai? Refpondit Jacob: Ego. In Gr. Kal sine" Σὺ εἶ ὁ υιός με Ἡσαΐ ; ὁ δὲ εἶπεν· Ἐγώ.

. 25. In Græco, pro appone, legitur, megcáfaye, affer, & pro & benedicat, iva eurovin, ut benedicat ; cætera quadrant ad verbum. Auguft. addit in fine, antequam moriar, ex anteced. #. 7.

. 26. Ambrof. 1. de inftit. virg. to. 2. c. 16. col. 271.
alludens, dicit: Et dicat tibi: Accede ad me, filia. August.
ferm. 4. to. 5. col. 22. a. addit: Admove mihi ofculum.
Gr. ἔγγιζόν μοι, καὶ φίλησόν με τέκνον.

. 27. Gr. primo loco fic habet: Kal exficas, épluCer,
accedens ofculatus eft; fubinde loco veftis, Tur ipatior,
veftimentorum; cætera concordant. Ambrof. etiam 1. 2.
de Jac. c. 2. to. 1. col. 462. a. hab. Et odoratus eft odorem
veftimentorum ejus : & 1. de fug, fæc. c. 8. col. 437. e.
Ecce odor filii mei tanquam odor agri pleni, quem benedixit
Dominus. Vid. etiam 1. 2. de Jac. c. 1. col. 459. f.&
1. de Ifaac, c. 5. col. 370. e. & l. de inftit. virg. to. 2.
col. 271. d. & 1. de ob. Valent. col. 1192. e. Vet. Iren.
Interp. legit fimiliter: Ecce odor filii mei quafi odor agri
pleni,
, quem benedixit Deus. Item Cypr. 1. 1. Teftim. col.
281. b. Ecce odor filii mei, ficut odor agri pleni, quem be-
nedixit Dominus. Accinunt Hilar. in Pf. 121. col. 388. e.
Auguft. 1. 16. de civit Dei, c. 37. to. 7. col. 448. c. d.
Et Auctor. I. de promiff. part. 1. c. 21. col 106. a. nifi
quòd Hilar. in fine habet, Deus, alii duo, Dominus, è
Ġr. Kúpios.

. 28. Ita in Græco ad verbum, excepta voce una,
wóτиTOs, pinguedine, pro ubertate. Idem August, ferm,

[ocr errors]

Sup. 25.

33.

VULGATA NOVA.

29. Et ferviant tibi populi, & adorent te tribus: efto dominus fratrum tuorum, & incurventur ante te filii matris tuæ : qui maledixerit tibi, fit ille maledictus : & qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.

30. Vix Ifaac fermonem impleverat : & egreffo Jacob foras, venit Efau,

pa

31. coctofque de venatione cibos intulit tri, dicens: Surge pater mi, & comede de venatione filii tui: ut benedicat mihi anima tua.

32. Dixitque illi Ifaac: Quis enim es tu ? Qui refpondit: Ego fum filius tuus primogenitus Efau. 33. Expavit Ifaac ftupore vehementi : & ultra quàm credi potest, admirans, ait: Quis igitur ille eft qui dudum captam venationem attulit mihi, & comedi ex omnibus priufquàm tu venires ? benedixique ei, & erit benedictus.

34. Auditis Efau fermonibus patris, irrugiit clamore magno : & confternatus, ait: Benedic etiam & mihi, pater mi.

35. Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, & accepit benedictionem tuam.

36. At ille fubjunxit: Juftè vocatum eft nomen ejus Jacob: fupplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, & nunc fecundò fubripuit benedictionem meam. Rurfumque ad patrem: Nunquid non refervafti, ait, & mihi benedictionem?

37. Refpondit Ifaac: Dominum tuum illum

VERSIO ANTIQUA.

[blocks in formation]

37. Refpondit autem Ifaac, & dixit ad illum: Aug. fer. 4. t. §. NOTE AD AD VERSIONEM ANTIQUAM.

4. to. 5. col. 22. f. fic legit: Et dabit tibi Dominus de rore cali defurfum, & ab ubertate terra, & multitudinem frumenti & vini. Edit. etiam Compl. pro dan, det, habet,

Ce, dabit, & Ms. Alex. ad vocem & pare, cali, addit araber, defuper, ut fupra, Vetus Iren. Interp. 1. 5. c. 33. p. 332. d. legit: Det tibi Deus de rore cæli, & à fertilitate terra, multitudinem tritici vini. Cypr. 1. 1. Teftim. p. 281. b. Et det tibi Deus de rore cæli, & à fertilitate terræ, multitudinem frumenti, & vini, & olei. Itidem Auct. 1. de promiff. ap. Profp. part. 1. c. 21. p. 106. a. Tertul. verò 1. 3. contr. Marc. p. 680. c. Det tibi Deus de rore cæli, & de opimitate terra, quam vocem, opimitatem conftanter adhibet. Ambrof. 1. de inftit. virg. c. 16. to. 2. col. 271. d. Det tibi Deus à rore cœli defuper.

ab ubertate terra abundantiam. Junil. Afric. 1. 2. de part. divin. leg. c. 21. col. 348. a. Dabit tibi Deus de rore cæli, Ede pinguedine terræ plenitudinem frumenti & vini. Nota in edit. Compl. deeffe xaí, poft vocem terra.

&c.

. 29. Aptè ad Græcum, nifi hoc excipias, & qui benedixerit, pro quo, ó d'è excyŵr, qui autem, Idem Auguft. ferm. 4. to. 5. col. 22. f. g. fic habet: Et fervient tibi gentes, eris dominus fratris tui, & adorabunt te filii patris tui: qui maledixerit te, maledicus erit ; E qui benedixerit te, benedictus erit. Similiter hab. Cypr. 1. 1. Teftim. p. 281. b. Et fervient tibi gentes, & adorabunt te principes, eris dominus fratris tui, & adorabunt te filii patris tui; & qui te maledixerit, erit maledictus; 5qui te benedixerit, benedictus. Vet. autem Iren. Interp. 1. 5. c. 33. p. 332. d. ut fupra: Et ferviant tibi gentes, adorent te principes, & efto ( Gr. vive) dominus fratris tui ; & adorabunt te filii patris tui: qui maledicet te, maledicus erit ; qui benedicet te, benedictus erit. Auct. 1. de promiff. ap. Profp. part. I. c. 21. col. 106. a. Et ferviant tibi gentes adorabunt te ( Ms. Alex. cum edit. Compl. poonurú Cra) principes, & eris dominus fratris tui, adorabunt te filii patris tui ; & qui te benedixerit, erit beneditus ; & qui te maledixerit, erit maledictus. Ambrof. 1. de inftit. virg. to. 2. col. 271. e. Qui maledixerit tibi, maleditus erit; qui benedixerit te, benedidus erit.

то

*. 30. In Gr. fic : Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ παύσαθαι Ἰσαὰκ ευλογόντα Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῷ· καὶ ἐγένετο, ὡς ἀν ἐξῆλθεν Ἰακώβ... κ Ἡσαν ὁ ἀδελφὸς αὐτῇ ἦλθεν ἀπὸ τῆς Enpas. Quibus alludens Ambrof. 1. 2. de Jacob, col. 462. b. ait: Celebrata benedictione, poftea fenior frater advenit. Similiter Auguft. ferm. 5. to. 5. col. 31.c. Venit ille qui ierat ad venationem, apportans quod pater jufferat.

*. 31. In Græco primum: Καὶ ἐποίησε και αυτὸς ἐδέσε ματα, και προσήνεγκε τῷ παίρὶ αυτῷ, καὶ εἶπε τῷ πατρί• ΑναςήTw, &c. ut in Lat. Eadem memorat Auguft. ferm. 4. col. 18. e. dicens: Venit ille ferò, affert quod juffit pa

[blocks in formation]

. 33. Auguft. ibid. Quod habent, inquit, Latini codices: Expavit, &c. Græci habent, 'Eisn de 'Icaax exsασιν μεγάλην σφόδρα Nunc etiam ita legitur in omnibus Græcis, additurque, Kai sine ris, &c. ut in Lat. verbum pro verbo; loco tamen, fit benedictus, habetur vxonHevossa, benedictus erit ; at in Ms. Alex. non έsa, fed so, ut fup. Auguft. fer. 4. to. 5. col. 23. a. b. iifdem alludit, dicens: Refpondens autem Ifaac, dixit ad Efau : Quis ergo venatus eft mihi venationem, & intulit mibi? benedictus fit: & fup. col. 20. f. Et quis eft ille à quo jam manducavi , benedixi eum ? benedicus erit. Item fer 5. col. 31. c. Quis eft autem jam qui adtulit mihi efcam, manducavi, & benedixi illum? & benedictus eft. Auctor 1. de promiff. ap. Profp. part. I. c. 21. col. 106. b. fic habet: Et quis eft qui venatus eft mihi, & intulit priufquam tu introires, benedixi illum ? 5 benedictus eft.

. 34. Itidem Græcè, hoc addito, xpar opódpa, & amara valde, ad vocem, magna, nec non d, nunc poft benedic.

[ocr errors]

*. 35. Gr. Εἶπε δὲ αὐτῷ· Ἐλθὼν ὁ ἀδελφός 68..... ἔλαβε, &c. ut in Lat. Rectè Ambrof. 1. 2. de Jac. c. 3. col. 462. c. Ait Ifaac: Frater tuus veniens cum dolo, accepit benedictionem tuam. Auguft. verò fer. 4. to. 5. col. 18. c. conftanter, Venit frater tuus cum dolo, 5 abftulit benedict. tuam. Item Tichon reg. 3. col. 55. e. cum Auct. 1. de promiff. ap. Profp. part. I. c. 21. Venit frater tuus cum dolo, & accepit benedict, tuam.

NA

. 36. Eadem leguntur Græcè, præter hoc, id eTEPOr Tolo, ecce fecundò jam, pro jam bis; at in Ms. Alex. ac edit. Ald. и deuTepor 7870, & in Compl. fimpliciter, udsútspor, abfque TTo, nec ufpiam additur nomen Efau, poft dixit. Similiter habet Hieron. quæst. Hebr. to. 2. col. 531. d. Et dixit Efaü: Jufte vocatum eft nomen ejus, Jacob; fupplantavit enim me ecce fecundò ; subinde Græc addit : Καί εἶπεν Ἡσαῦ τῷ πατρὶ αυτό OUX ÚTENÍTY HOI Sunoylar ársp; feu cum Ms. Oxon. aeiptin Cor evλoría; quò fpectant ifta Auguftini, ferm. 5. to. 5. col. 31. d. Cùm ille diceret: Nunquid finita funt benedictiones? Benedic & me.

*. 37. Priora ifta : Refpondit autem Ifaac, & dixit ad illum, cum poftremis: tibi autem quid faciam, fili? &Ca

23.e.

« ZurückWeiter »