Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Est et fideli tuta silentio

Merces: vetabo, qui Cereris sacrum
Vulgarit arcanae, sub îsdem

Sit trabibus, fragilemve mecum Solvat phaselum: saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum: Raro antecedentem scelestum

Deseruit pede Poena claudo.

ODE III.

Iustun
ustum, et tenacem propositi virum
Non civium ardor prava iubentium,
Non vultus instantis tyranni

Mente quatit solida, neque Auster,

Dux inquieti turbidus Hadriae,
Nec fulminantis magna Iovis manus:
Si fractus illabatur orbis,

Impavidum ferient ruinae.

Hac arte Pollux, et vagus Hercules
Enisus, arces attigit igneas:

Quos inter Augustus recumbens
Purpureo bibit ore nectar.

Hac te merentem, Bacche pater, tuae
Vexere tigres, indocili iugum

Collo trahentes: hac Quirinus

Martis equis Acheronta fugit;

Gratum eloquuta consiliantibus

Iunone Divis: Ilion, Ilion

Fatalis, incestusque iudex,

Et mulier peregrina vertit

In pulverem, ex quo destituit Deos
Mercede pacta Laomedon, mihi,
Castaeque damnatum Minervae

Cum populo, et duce fraudulento.

1

Iam nec Lacaenae splendet adulterae

Famosus hospes; nec Priami domus

Periura pugnaces Achivos

Hectoreis opibus refringit;

Nostrisque ductum seditionibus

Bellum resedit. Protinus et graves
Iras, et invisum nepotem,

Troica quem peperit sacerdos,

Marti redonabo: illum ego lucidas
Inire sedes, discere nectaris
Succos, et adscribi quietis

Ordinibus patiar Deorum.

Dum longus inter saeviat Ilion
Romamque pontus; qualibet exsules
In parte regnanto beati:

Dum Priami, Paridisque busto

Insultet armentum, et catulos ferae
Celent inultae; stet Capitolium

Fulgens, triumphatisque possit

Roma ferox dare iura Medis.

Horrenda late nomen in ultimas
Extendat oras; qua medius liquor
Secernit Europen ab Afro,

Qua tumidus rigat arva Nilus:

Aurum irrepertum, et sic melius situm, Quum terra celat, spernere fortior,

Quam cogere, humanos in usus

Omne sacrum rapiente dextra.

Quicumque mundo terminus obstitit, Hunc tangat armis; visere gestiens Qua parte debacchentur ignes,

Qua nebulae, pluviique rores.

Sed bellicosis fata Quiritibus
Hac lege dico; ne nimium pii,
Rebusque fidentes, avitae

Tecta velint reparare Troiae.

Troiae renascens alite lugubri
Fortuna, tristi clade iterabitur;
Ducente victrices catervas

Coniuge me Iovis, et sorore. Ter si resurgat murus aheneus, Auctore Phoebo; ter pereat meis Excisus Argivis; ter uxor

Capta virum, puerosque ploret. Non haec iocosae conveniunt lyrae: Quo Musa tendis? desine pervicax Referre sermones Deorum, et

Magna modis tenuare parvis.

AD

ODE IV.

CALLIOPEN.

Descende caelo, et dic age tibia,
Regina, longum, Calliope, melos;
Seu voce nunc mavis acuta,

Seu fidibus, citharaque Phoebi.

Auditis? an me ludit amabilis

Insania? Audire, et videor pios
Errare per lucos, amoenae

Quos et aquae subeunt, et aurae.

Me fabulosae Vulture in Appulo,
Altricis extra limen Apuliae,

Ludo fatigatumque somno,

Fronde nova puerum palumbes

Texere; mirum quod foret omnibus,
Quicumque celsae nidum Acherontiae,
Saltusque Bantinos, et arvum

Pingue tenent humilis Forenti;

Vt tuto ab atris corpore viperis
Dormirem, et ursis; ut premerer sacra
Lauroque, collataque myrto,

Non sine Dîs animosus infans.
Vester, Camenae, vester in arduos
Tollor Sabinos: seu mihi frigidum
Praeneste, seu Tibur supinum,

Seu liquidae placuere Baiae.

« ZurückWeiter »