Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

82

Q. HOR. FLACCI CARM. LIB. II. 20.

ODE XX.

AD MAECENATEM.

Non usitata, nec tenui ferar

Penna, biformis per liquidum aethera
Vates; neque in terris morabor

Longius; invidiaque maior

Vrbes relinquam. Non ego pauperum
Sanguis parentum, non ego, quem vocas,
Dilecte Maecenas, obibo;

Nec stygia cohibebor unda.
Iam iam residunt cruribus asperae
Pelles; et album mutor in alitem
Superne; nascunturque leves

Per digitos, humerosque plumae.

Iam Daedaleo ocior Icaro

Visam gementis litora Bospori,

Syrtesque Gaetulas, canorus

Ales, Hyperboreosque campos.

Me Colchus, et, qui dissimulat metum
Marsae cohortis, Dacus, et ultimi

Noscent Geloni: me peritus

Discet Iber, Rhodanique potor.

Absint inani funere naeniae,

Luctusque turpes, et querimoniae:
Compesce clamorem, ac sepulcri
Mitte supervacuos honores.

HORATII FLACCI

CARMINVM

LIBER TERTIVS.

ODE I.

Odi profanum vulgus, et arceo:

Favete linguis carmina non prius
Audita Musarum sacerdos

Virginibus, puerisque canto.

Regum timendorum in proprios greges, Reges in ipsos imperium est Iovis, Clari Giganteo triumpho,

Cuncta supercilio moventis.

Est ut viro vir latius ordinet

Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in campum petitor;
Moribus hic meliorque fama
Contendat; illi turba clientium
Sit maior: aequa leges Necessitas
Sortitur insignes, et imos;

Omne capax movet urna nomen.

Districtus ensis cui super impia
Cervice pendet, non Siculae dapes
Dulcem elaborabunt saporem ;

Non avium, citharaeque cantus Somnum reducent. Somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit, umbrosamve ripam,

Non Zephyris agitata Tempe. Desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare,

Nec saevus Arcturi cadentis

Impetus, aut orientis Hoedi:

Non verberatae grandine vineae, Fundusve mendax; arbore nunc aquas Culpante, nunc torrentia agros

Sidera, nunc hiemes iniquas.

Contracta pisces aequora sentiunt,
Iactis in altum molibus: huc frequens
Caementa demittit redemtor

Cum famulis, dominusque terrae

Fastidiosus: sed Timor, et Minae
Scandunt eodem quo dominus; neque

Decedit aerata triremi, et

Post equitem sedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior

Delenit usus, nec Falerna

Vitis, Achaemeniumve costum;

Cur invidendis postibus, et novo
Sublime ritu moliar atrium?

Cur valle permutem Sabina
Divitias operosiores?

ODE II.

Angustam amice pauperiem pati

Robustus acri militia puer

Condiscat; et Parthos feroces

Vexet eques metuendus hasta;

Vitamque sub dio, et trepidis agat
In rebus. Illum ex moenibus hosticis

Matrona bellantis tyranni

Prospiciens, et adulta virgo,

Suspiret eheu! ne rudis agminum
Sponsus lacessat regius asperum

Tactu leonem, quem cruenta

Per medias rapit ira caedes.

Dulce, et decorum est pro patria mori:
Mors et fugacem persequitur virum;
Nec parcit imbellis iuventae
Poplitibus, timidove tergo.

Virtus, repulsae nescia sordidae,
Intaminatis fulget honoribus;
Nec sumit, aut ponit secures
Arbitrio popularis aurae.
Virtus, recludens immeritis mori
Caelum, negata tentat iter via;
Coetusque vulgares, et udam

Spernit humum fugiente penna.

« ZurückWeiter »