Absumet heres Caecuba dignior Tinget pavimentum superbum, ODE XV. Iam am pauca aratro iugera regiae Moles relinquent undique latius Extenta visentur Lucrino Stagna lacu; platanusque caelebs Evincet ulmos: tum violaria, et Myrtus, et omnis copia narium, Fertilibus domino priori: Auspiciis, veterumque norma. Privatus illis census erat brevis, Commune magnum: nulla decempedis Metata privatis opacam Porticus excipiebat Arcton: Nec fortuitum spernere cespitem Leges sinebant; oppida publico Sumtu iubentes, et Deorum Templa novo decorare saxo. ODE XV I. AD POMPEIVM GROSP HVM. Otium tium Divos rogat in patenti Prensus Aegaeo, simul atra nubes. Condidit lunam, neque certa fulgent Otium bello furiosa Thrace, Otium Medi pharetra decori, Grosphe, non gemmis, neque purpura venale, neque auro. Non enim gazae, neque consularis Mentis, et curas laqueata circum Vivitur parvo bene, cui paternum Quid brevi fortes iaculamur aevo Scandit aeratas vitiosa naves Cura; nec turmas equitum relinquit, Ocior cervis, et agente nimbos Ocior Euro. Laetus in praesens animus, quod ultra est Temperet risu. Nihil est ab omni Abstulit clarum cita mors Achillem; Te greges centum, Siculaeque circum Murice tinctae Vestiunt lanae: mihi parva rura, et Parca non mendax dedit, et malignum Cur AD ODE XVII. MAECENATEM. ur me querelis exanimas tuis? Nec Dis amicum est, nec mihi, te prius Obire, Maecenas, mearum Grande decus columenque rerum. Ah! te meae si partem animae rapit Maturior vis, quid moror altera, Nec carus aeque, nec superstes Integer? Ille dies, utramque Ducet ruinam. Non ego perfidum Dixi sacramentum: ibimus, ibimus, Vtcumque praecedes, supremum Carpere iter comites parati. Me nec Chimaerae spiritus igneae, Nec, si resurgat, centimanus Gyas Divellet unquam: sic potenti Iustitiae placitumque Parcis. Seu Libra, seu me Scorpius aspicit Formidolosus, pars violentior Natalis horae, seu tyrannus Hesperiae Capricornus undae; Vtrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum. Te Iovis impio Tutela Saturno refulgens Eripuit, volucrisque Fati |