Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

52

Q. HOR. FLACCI CARM. LIB. I. 38.

ODE XXXVIII.

AD

MINISTRVM.

Persicos odi, puer, apparatus:
Displicent nexae philyra coronae;
Mitte sectari, rosa quo locorum

Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores
Sedulus, curo: neque te ministrum
Dedecet myrtus, neque me sub arta
Vite bibentem.

HORATII FLACCI

CARMINVM

LIBER SECVNDVS.

ODE I.

AD ASINIVM POLLIONEM.

Motum

otum ex Metello consule civicum, Bellique caussas, et vitia, et modos, Ludumque Fortunae, gravesque

Principum amicitias, et arma

Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosae plenum opus aleae,
Tractas, et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.

Paullum severae Musa tragoediae
Desit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus

Cecropio repetes cothurno,
Insigne maestis praesidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiae;
Cui laurus aeternos honores

Dalmatico peperit triumpho.

Iam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures: iam litui strepunt:
Iam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.

Audire magnos iam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,

Et cuncta terrarum subacta,

Praeter atrocem animum Catonis.

Iuno, et Deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat impotens

Tellure, victorum nepotes

Rettulit inferias Iugurthae.

Quis non Latino sanguine pinguior
Campus sepulcris impia proelia
Testatur, auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae?

Qui gurges, aut quae flumina lugubris
Ignara belli? quod mare Dauniae
Non decoloravere caedes?

Quae caret ora cruore nostro?

Sed ne, relictis, Musa procax, iocis,
Ceae retractes munera naeniae:

Mecum Dionaeo sub antro

Quaere modos leviore plectro.

ODE II.

AD C. SALLVSTIVM CRISPVM.

Nullus

ullus argento color est avaris

Abdito terris, inimice lamnae

Crispe Sallusti, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius aevo,
Notus in fratres animi paterni:
Illum aget penna metuente solvi
Fama superstes.

Latius regnes avidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis

Gadibus iungas, et uterque Poenus
Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops;
Nec sitim pellit, nisi caussa morbi
Fugerit venis, et aquosus albo
Corpore languor.

Redditum Cyri solio Phraatem,
Dissidens plebi, numero beatorum

Eximit Virtus; populumque falsis
Dedocet uti

Vocibus; regnum et diadema tutum
Deferens uni, propriamque laurum,
Quisquis ingentes oculo irretorto
Spectat acervos.

ODE III.

AD Q. DELLIV M.

Aequam

equam memento rebus in arduis Servare mentem, non secus in bonis

Ab insolenti temperatam

Laetitia, moriture Delli;

Seu maestus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per dies
Festos reclinatum bearis

Interiore nota Falerni;

Qua pinus ingens, albaque populus
Vmbram hospitalem consociare amant
Ramis, et obliquo laborat

Lympha fugax trepidare rivo:

Huc vina, et unguenta, et nimium brevis Flores amoenos ferre iube rosae,

Dum res, et aetas, et sororum

Fila trium patiuntur atra.
Cedes coëmptis saltibus, et domo,
Villaque, flavus quam Tiberis lavit:
Cedes; et exstructis in altum
Divitiis potietur heres.

Divesne, prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper, et infima
De gente sub dio moreris,

Victima nil miserantis Orci.

« ZurückWeiter »