O Diva, gratum quae regis Antium,

Praesens vel imo tollere de gradu
Mortale corpus, vel superbos

Vertere funeribus triumphos:

Te pauper ambit sollicita prece
Ruris colonus; te dominam aequoris,
Quicumque Bithyna lacessit

Carpathium pelagus carina.

Te Dacus asper, te profugi Scythae,
Vrbesque, gentesque, et Latium ferox,
Regumque matres barbarorum, et

Purpurei metuunt tyranni,

Iniurioso ne pede proruas

Stantem columnam; neu populus frequens
Ad arma cessantes, ad arma

Concitet, imperiumque frangat.

Te semper anteit saeva Necessitas,

Clavos trabales, et cuneos manu

Gestans ahena; nec severus

Vncus abest, liquidumque plumbum.

Te Spes, et albo rara Fides colit

Velata panno; nec comitem abnegat,

Vtcumque mutata potentes

Veste domos inimica linquis.

At vulgus infidum, et meretrix retro
Periura cedit: diffugiunt cadis

Cum faece siccatis amici,

Ferre iugum pariter dolosi.

Serves iturum Caesarem in ultimos

Orbis Britannos, et iuvenum recens

Examen Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro.

Eheu! cicatricum, et sceleris pudet,
Fratrumque. Quid nos dura refugimus
Aetas? quid intactum nefasti

Liquimus? unde manum iuventus

Metu Deorum continuit? quibus

Pepercit aris? o utinam nova

Incude diffingas retusum in

Massagetas, Arabasque ferrum.

Et

ture, et fidibus iuvat

Placare, et vituli sanguine debito

Custodes Numidae Deos;

Qui nunc Hesperia sospes ab ultima

Caris multa sodalibus,

Nulli plura tamen dividit oscula,

Quam dulci Lamiae; memor

Actae non alio rege puertiae,

Mutataeque simul togae.

Gressa ne careat pulchra dies nota:

Neu promtae modus amphorae,

Neu morem in Saliûm sit requies pedum:

Neu multi Damalis meri

Bassum Threïcia vincat amystide:

Neu desint epulis rosae,

Neu vivax apium, neu breve lilium.

Omnes in Damalin putres.

Deponent oculos; nec Damalis novo

Divelletur adultero,

Lascivis ederis ambitiosior.

Nunc est bibendum, nunc pede libero

Pulsanda tellus; nunc Saliaribus

Ornare pulvinar Deorum

Tempus erat dapibus, sodales.

Antehac nefas depromere Caecubum

Cellis avitis; dum Capitolio

Regina dementes ruinas,

Funus et imperio parabat

Contaminato cum grege turpium
Morbo virorum, quidlibet impotens
Sperare, fortunaque dulci

Ebria. Sed minuit furorem
Vix una sospes navis ab ignibus;
Mentemque lymphatam Mareotico
Redegit in veros timores

Caesar, ab Italia volantem

Remis adurgens, (accipiter velut
Molles columbas, aut leporem citus

Venator in campis nivalis

Haemoniae) daret ut catenis

Fatale monstrum: quae generosius
Perire quaerens, nec muliebriter

Expavit ensem, nec latentes
Classe cita reparavit oras;

Ausa et iacentem visere regiam
Vultu sereno, fortis et asperas

Tractare serpentes, ut atrum

Corpore combiberet venenum,

Deliberata morte ferocior:

Saevis Liburnis scilicet invidens
Privata deduci superbo

Non humilis mulier triumpho.