AD LIBRVM SVV M.
Vertumnum, Ianumque, liber, spectare videris:
Scilicet ut prostes Sosiorum pumice mundus. Odisti claves, et grata sigilla pudico:
Paucis ostendi gemis, et communia laudas, Non ita nutritus. Fuge, quo descendere gestis; Non erit emisso reditus tibi. Quid miser egi? Quid volui? dices; ubi quid te laeserit; et scis In breve te cogi, plenus quum languet amator. Quod si non odio peccantis desipit augur, Carus eris Romae, donec te deseret aetas. Contrectatus ubi manibus sordescere vulgi Coeperis; aut tineas pasces taciturnus inertes, Aut fugies Vticam, aut vinctus mitteris Ilerdam. Ridebit monitor non exauditus; ut ille, Qui male parentem in rupes protrusit asellum. Iratus: quis enim invitum servare laboret?
Hoc quoque te manet, ut pueros elementa docentem Occupet extremis in vicis balba senectus. Quum tibi sol tepidus plures admoverit aures, Me libertino natum patre, et in tenui re Maiores pennas nido extendisse, loqueris; Vt, quantum generi demas, virtutibus addas: Me primis Vrbis belli placuisse, domique;
338 Q.HOR. FLACCI EPIST. LIB. I. 20. Corporis exigui, praecanum, solibus aptum ; Irasci celerem, tamen ut placabilis essem. Forte meum si quis te percontabitur aevum; Me quater undenos sciat implevisse Decembres, Collegam Lepidum quo duxit Lollius anno.
uum tot sustineas, et tanta negotia solus, Res Italas armis tuteris, moribus ornes,
Legibus emendes; in publica commoda peccem, Si longo sermone morer tua tempora, Caesar. Romulus, et Liber pater, et cum Castore Pollux, Post ingentia facta Deorum in templa recepti, Dum terras, hominumque colunt genus, aspera bella Componunt, agros adsignant, oppida condunt; Ploravere suis non respondere favorem Speratum meritis. Diram qui contudit hydram, Notaque fatali portenta labore subegit, Comperit invidiam supremo fine domari. Vrit enim fulgore suo, qui praegravat artes Infra se positas; extinctus amabitur idem. Praesenti tibi maturos largimur honores, Iurandasque tuum per numen ponimus aras,
Nil oriturum alias, nil ortum tale fatentes. Sed tuus hoc populus, sapiens, et iustus in uno, Te nostris ducibus, te Graiis anteferendo, Cetera nequaquam simili ratione, modoque Aestimat; et, nisi quae terris semota, suisque Temporibus defuncta videt, fastidit, et odit: Sic fautor veterum, ut tabulas peccare vetantes, Quas bis quinque viri sanxerunt, foedera regum Vel Gabiis, vel cum rigidis aequata Sabinis, Pontificum libros, annosa volumina vatum, Dictitet Albano Musas in monte loquutas. Si, quia Graecorum sunt antiquissima quaeque Scripta vel optima, Romani pensantur eadem Scriptores trutina; non est quod multa loquamur: Nil intra est oleam, nil extra est in nuce duri. Venimus ad summum fortunae: pingimus, atque Psallimus, et luctamur Achivis doctius unctis. Si meliora dies, ut vina, poemata reddit; Scire velim, pretium chartis quotus adroget annus? Scriptor abhinc annos centum qui decidit, inter Perfectos, veteresque referri debet? an inter Viles, atque novos? excludat iurgia finis.
Est vetus, atque probus, centum qui perficit annos Quid? qui deperiit minor uno mense, vel anno, Inter quos referendus erit? veteresne poetas, An quos et praesens, et postera respuat aetas? Iste quidem veteres inter ponetur honeste, Qui vel mense brevi, vel toto est iunior anno.
Vtor permisso, caudaeque pilos ut equinae
Paullatim vello; et demo unum, demo et item unum; Dum cadat elusus ratione ruentis acervi,
Qui redit in fastos, et virtutem aestimat annis, Miraturque nihil, nisi quod Libitina sacravit. Ennius et sapiens, et fortis, et alter Homerus, Vt critici dicunt, leviter curare videtur, Quo promissa cadant, et somnia Pythagorea. Naevius in manibus non est, et mentibus haeret Pene recens? adeo sanctum est vetus omne poema. Ambigitur quoties, uter utro sit prior; aufert Pacuvius docti famam senis, Accius alti; Dicitur Afranî toga convenisse Menandro; Plautus ad exemplar Siculi properare Epicharmi; Vincere Caecilius gravitate, Terentius arte. Hos ediscit, et hos arto stipata theatro Spectat Roma potens: habet hos, numeratque poetas Ad nostrum tempus, Livî scriptoris ab aevo. Interdum vulgus rectum videt; est, ubi peccat. Si veteres ita miratur, laudatque poetas, Vt nihil anteferat, nihil illis comparet, errat: Si quaedam nimis antique, si pleraque dure Dicere credit eos, ignave multa fatetur;
Et sapit, et mecum facit, et Iove iudicat aequo. Non equidem insector, delendaque carmina Laevî Esse reor, memini quae plagosum mihi parvo Orbilium dictare: sed emendata videri,
Pulchraque, et exactis minimum distantia, miror.
« ZurückWeiter » |