Circum doctores aderat. Quid multa? pudicum (Qui primus virtutis honos) servavit ab omni Non solum facto, verum opprobrio quoque turpi: Nec timuit, sibi ne vitio quis verteret, olim Si praeco parvas, aut (ut fuit ipse) coactor Mercedes sequerer: neque ego essem questus. Ad hoc nunc Laus illi debetur, et a me gratia maior. ^
Nil me poeniteat sanum patris huius: eoque
Non, ut magna dolo factum negat esse suo pars, Quod non ingenuos habeat, clarosque parentes, Sic me defendam. Longe mea discrepat istis et ratio. Nam si natura iuberet
A certis annis aevum remeare peractum,
Atque alios legere, ad fastum quoscumque parentes Optaret sibi quisque: meis contentus, honestos Fascibus, et sellis nollem mihi sumere; demens Iudicio vulgi, sanus fortasse tuo: quod
Nollem onus (haud unquam solitus) portare molestum. Nam mihi continuo maior quaerenda foret res, Atque salutandi plures: ducendus et unus, Et comes alter, uti ne solus rusve, peregreve
Exirem: plures calones, atque caballi Pascendi: ducenda petorrita. Nunc mihi curto Ire licet mulo vel, si libet, usque Tarentum, Mantica cui lumbos onere ulceret, atque eques armos. Obiiciet nemo sordes mihi, quas tibi, Tilli, Quum Tiburte via praetorem quinque sequuntur Te pueri, lasanum portantes, oenophorumque.
Hoc ego commodius, quam tu, praeclare senator, Millibus atque aliis, vivo. Quacumque libido est, Incedo solus: percontor quanti olus, ac far: Fallacem Circum, vespertinumque pererro Saepe forum: adsisto divinis; inde domum me Ad porri, et ciceris refero, laganique catinum. Coena ministratur pueris tribus, et lapis albus Pocula cum cyatho duo sustinet: adstat echinus, Vilis cum patera guttus, Campana supellex. Deinde eo dormitum, non sollicitus, mihi quod cras Surgendum sit mane; obeundus Marsya, qui se Vultum ferre negat Noviorum posse minoris.
Ad quartam iaceo; post hanc vagor, aut ego lecto, Aut scripto, quod me tacitum iuvet; ungor olivo Non quo fraudatis immundus Natta lucernis. Ast ubi me fessum sol acrior ire lavatum Admonuit, fugio campum, lusumque trigonem. Pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare, domesticus otior. Haec est Vita solutorum misera ambitione, gravique, His me consolor, victurum suavius, ac si
Quaestor avus, pater atque meus, patruusque fuisset.
Proscripti Regis Rupili pus, atque venenum Hybrida quo pacto sit Persius ultus, opinor Omnibus et lippis notum, et tonsoribus esse. Persius hic permagna negotia dives habebat Clazomenis, etiam lites cum Rege molestas: Durus homo, atque odio qui posset vincere Regem; Confidens, tumidusque: adeo sermonis amari, Sisennas, Barros ut equis praecurreret albis. Ad Regem redeo. Postquam nihil inter utrumque Convenit; (hoc etenim sunt omnes iure molesti, Quo fortes, quibus adversum bellum incidit. Inter Hectora Priamiden, animosum atque inter Achillem Ira fuit capitalis, ut ultima divideret mors: Non aliam ob caussam, nisi quod virtus in utroque Summa fuit. Duo si discordia verset inertes; Aut si disparibus bellum incidat, ut Diomedi Cum Lycio Glauco; discedat pigrior, ultro Muneribus missis) Bruto praetore tenente Ditem Asiam, Rupili, et Persî par pugnat, uti non Compositus melius cum Bitho Bacchius: in ius Acres procurrunt, magnum spectaculum uterque. Persius exponit caussam; ridetur ab omni Conventu laudat Brutum, laudatque cohortem: Solem Asiae Brutum appellat, stellasque salubres Appellat comites, excepto rege: Canem illum,
Invisum agricolis sidus, venisse: ruebat Flumen ut hibernum, fertur quo rara securis. Tum Praenestinus salso, multoque fluenti, Expressa arbusto regerit convicia, durus Vindemiator, et invictus, cui saepe viator Cessisset, magna compellans voce cuculum. At Graecus, postquam est Italo perfusus aceto, Persius exclamat: per magnos, Brute, Deos te Oro, qui reges consuesti tollere, cur non
Hunc Regem iugulas?operum hoc (mihi crede) tuorum est.
Olim truncus eram ficulnus, inutile lignum:
Quum faber incertus scamnum, faceretne Priapum, Maluit esse Deum: Deus inde ego, furum, aviumque Maxima formido; nam fures dextra coercet, Obscaenoque ruber porrectus ab inguine palus: Ast importunas volucres in vertice arundo Terret fixa, vetat que novis considere in hortis. Huc prius angustis eiecta cadavera cellis Conservus vili portanda locabat in arca: Hoc miserae plebi stabat commune sepulcrum, Pantolabo scurrae, Nomentanoque nepoti. Mille pedes in fronte, trecentos cippus in agro Hic dabat; heredes monumentum ne sequeretur. Nunc licet Esquiliis habitare salubribus, atque Aggere in Aprico spatiari; qua modo tristes. Albis informem spectabant ossibus agrum: Quum mihi non tantum furesque, feraeque suetae Hunc vexare locum, curae sunt, atque labori; Quantum, carminibus quae versant, atque venenis Humanos animos: has nullo perdere possum, Nec prohibere modo, simul ac vaga Luna decorum Protulit os, quin ossa legant, herbasque nocentes. Vidi egomet nigra succinctam vadere palla Canidiam, pedibus nudis, passoque capillo, Cum Sagana maiore ululantem: (pallor utrasque
« ZurückWeiter » |