qua

Qui non defendit, alio culpante; solutos
Qui captat risus hominum, famamque dicacis;
Fingere qui non visa potest, commissa tacere
Qui nequit; hic niger est; hunc tu, Romane, caveto.
Saepe tribus lectis videas coenare quaternos;
E quibus unus amet quavis aspergere cunctos,
Praetereum, qui praebet aquam: post, hunc quoque potus,
Condita quum verax aperit praecordia Liber.
Hic tibi comis, et urbanus, liberque videtur
Infesto nigris: ego, si risi, quod ineptus
Pastillos Rufillus olet, Gorgonius hircum,
Lividus, et mordax videor tibi. Mentio si
De Capitolini furtis iniecta Petillî
Te coram fuerit; defendas, ut tuus est mos:
Me Capitolinus convictore usus, amicoque
A puero est, caussaque mea permulta rogatus
Fecit; et incolumis laetor quod vivit in Vrbe:
Sed tamen admiror, quo pacto iudicium illud
Fugerit. Hic nigrae succus loliginis, haec est
Aerugo mera: quod vitium procul afore chartis,
Atque animo prius, ut si quid promittere de me
Possum aliud, vere promitto. Liberius si
Dixero quid, si forte iocosius; hoc mihi iuris
Cum venia dabis: insuevit pater optimus hoc me,
Vt fugerem, exemplis vitiorum quaeque notando.
Quum me hortaretur, parce, frugaliter, atque
Viverem uti contentus eo, quod mî ipse parasset:
Nonne vides, Albi ut male vivat filius? utque

Barrus inops? magnum documentum, ne patriam rem
Perdere quis velit. A turpi meretricis amore
Quum deterreret; Sectani dissimilis sis.

Ne sequerer moechas, concessa quum venere uti
Possem; deprensi non bella est fama Trebonî,
Aiebat: sapiens, vitatu, quodque petitu

Sit melius, caussas reddet tibi: mî satis est, si
Traditum ab antiquis morem servare, tuamque,
Dum custodis eges, vitam, famamque tueri
Incolumem possum: simul ac duraverit aetas
Membra, animumque tuum, nabis sine cortice. Sic me
Formabat puerum dictis: et sive iubebat,

Vt facerem quid; habes auctorem, quo facias hoc;
Vnum ex iudicibus selectis obiiciebat:

1

Sive vetabat; an hoc inhonestum, et inutile factu,
Necne sit, addubites, flagret rumore malo quum
Hic, atque ille? Avidos vicinum funus ut aegros
Exanimat, mortisque metu sibi parcere cogit;
Sic teneros animos aliena opprobria saepe
Absterrent vitiis. Ex hoc ego sanus ab illis,
Perniciem quaecumque ferunt; mediocribus, et quis
Ignoscas, vitiis teneor; fortassis et isthinc
Largiter abstulerit longa aetas, liber amicus,
Consilium proprium: neque enim, quum lectulus, aut me
Porticus excepit, desum mihi. Rectius hoc est:
Hoc faciens, vivam melius: sic dulcis amicis.
Occurram: hoc quidam non belle; nunquid ego illi
Imprudens olim faciam simile? Haec ego mecum

Compressis agito labris; ubi quid datur otî,

Illudo chartis. Hoc est mediocribus illis

Ex vitiis unum; cui si concedere nolis,
Multa poetarum veniet manus, auxilio quae
Sit mihi; (nam multo plures sumus) ac veluti te
Iudaei, cogemus in hanc concedere turbam.

Egressum

gressum magna me excepit Aricia Roma Hospitio modico: rhetor comes Heliodorus,

Graecorum longe doctissimus. Inde Forum Appî,
Differtum nautis, cauponibus, atque malignis.
Hoc iter ignavi divisimus, altius ac nos

Praecinctis unum: minus est gravis Appia tardis.
Hic ego, propter aquam, quod erat teterrima, ventri
Indico bellum, coenantes haud animo aequo
Exspectans comites. Iam nox inducere terris
Vmbras, et caelo diffundere signa parabat.
Tum pueri nautis, pueris convicia nautae
Ingerere. Huc appelle: trecentos inseris: ohe!

Iam satis est. Dum aes exigitur, dum mula ligatur,
Tota abit hora: mali culices, ranaeque palustres
Avertunt somnos. Absentem ut cantat amicam
Multa prolutus vappa nauta, atque viator
Certatim; tandem fessus dormire viator
Incipit: ac missae pastum retinacula mulae
Nauta piger saxo religat, stertitque supinus.
Iamque dies aderat, nil quum procedere lintrem
Sentimus: donec cerebrosus prosilit unus,
Ac mulae, nautaeque caput, lumbosque saligno
Fuste dolat: quarta vix demum exponimur hora.
Ora, manusque tua lavimus, Feronia, lympha.
Millia tum pransi tria repimus, atque subimus

Impositum saxis late candentibus Anxur.

Huc venturus erat Maecenas optimus, atque

Cocceius, missi magnis de rebus uterque

Legati, aversos soliti componere amicos.

Hic oculis ego nigra meis collyria lippus
Illinere. Interea Maecenas advenit, atque
Cocceius, Capitoque simul Fonteius, ad unguem
Factus homo, Antonî, non ut magis alter, amicus.
Fundos aufidio Lusco praetore libenter

Linquimus, insani ridentes praemia scribae,
Praetextam, et latum clavum, prunaeque Batillum.
In Mamurrarum lassi deinde urbe manemus,
Murena praebente domum, Capitone culinam.
Postera lux oritur multo gratissima; namque
Plotius, et Varius Sinuessae, Virgiliusque
Occurrunt: animae, quales neque candidiores
Terra tulit, neque quis me sit devinctior alter.
O qui complexus, et gaudia quanta fuerunt!
Nil ego contulerim iucundo sanus amico.
Proxima Campano ponti quae villula, textum
Praebuit; et parochi quae debent ligna, salemque.
Hinc muli Capuae clitellas tempore ponunt.
Lusum it Maecenas, dormitum ego, Virgiliusque:
Namque pila lippis inimicum et ludere crudis.
Hinc nos Cocceii recipit plenissima villa,
Quae super est Caudi cauponas. Nunc mihi paucis
Sarmenti scurrae pugnam, Messîque Cicirrhi,

Musa, velim memores; et quo patre natus uterque