Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Pluraque felices mirabimur: ut neque largis

Aquosus Eurus arva radat imbribus, Pinguia nec siccis urantur semina glebis;

Vtrumque Rege temperante Caelitum. Non huc Argoo contendit remige pinus,

Neque impudica Colchis intulit pedem: Non huc Sidonii torserunt cornua nautae, Laboriosa nec cohors Vlysseï:

Nulla nocent pecori contagia; nullius astri
Gregem aestuosa torret impotentia.
Iuppiter illa piae secrevit litora genti,
Vt inquinavit aere tempus aureum:
Aere, dehinc ferro duravit secula, quorum
Piis secunda, vate me, datur fuga.

ODE XVII.

IN CANIDIAM.

H. Iam iam efficaci do manus scientiae,

Supplex et oro regua per Proserpinae,
Per et Dianae non movenda numina,
Per atque libros carminum valentium
Refixa caelo devocare sidera,
Canidia, parce vocibus tandem sacris,
Citumque retro solve, solve turbinem.
Movit nepotem Telephus Nereïum,
In quem superbus ordinarat agmina
Mysorum, et in quem tela acuta torserat.
Vnxere matres Iliae addictum feris

Alitibus, atque canibus homicidam Hectorem,
Postquam relictis moenibus rex procidit,

Heu! pervicacis ad pedes Achilleï.

Setosa duris exuere pellibus

Laboriosi remiges Vlysseï,

Volente Circe, membra: tunc mens, et sonus

Relatus, atque notus in vultus honor.
Dedi satis superque poenarum tibi,
Amata nautis multum, et institoribus.
Fugit iuventas, et verecundus color
Reliquit ossa pelle amicta lurida;

Tuis capillus albus est odoribus.

Nullum a labore me reclinat otium:

Vrget diem nox, et dies noctem; neque est
Levare tenta spiritu praecordia.

Ergo negatum vincor ut credam miser,
Sabella pectus increpare carmina,

Caputque Marsa dissilire naenia.

Quid amplius vis? O mare, o terra! ardeo, Quantum neque atro delibutus Hercules. Nessi cruore, nec Sicana fervida

Virens in Aetna flamma. Tu, donec cinis ́ Iniuriosis aridus ventis ferar,

Cales venenis officina Colchicis.

Quae finis? aut quod me manet stipendium?
Effare: iussas cum fide poenas luam;
Paratus expiare, seu poposceris

Centum iuvencos, sive mendaci lyra
Voles sonari: tu pudica, tu proba
Perambulabis astra sidus aureum.
Infamis Helenae Castor offensus vice,
Fraterque magni Castoris, victi prece,
Ademta vati reddidere lumina:

Et tu (potes nam) solve me dementia,
O nec paternis obsoleta sordibus,
Nec in sepulcris pauperum prudens anus
Novendiales dissipare pulveres.

Tibi hospitale pectus, et purae manus;
Tuusque venter Partumeius; et tuo

Cruore rubros obstetrix pannos lavit,
Vtcumque fortis exsilis puerpera.
C. Quid obseratis auribus fundis preces?
Non saxa nudis surdiora navitis
Neptunus alto tundit hibernus salo.
Inultus ut tu riseris Cotyttia
Vulgata, sacrum liberi Cupidinis?
Et Esquilini pontifex veneficî
Impune ut Vrbem nomine impleris meo?
Quid proderit ditasse Pelignas anus,
Velociusve miscuisse toxicum,

Si tardiora fata te votis manent?
Ingrata misero vita ducenda est, in hoc,
Novis ut usque suppetas laboribus.
Optat quietem Pelopis infidi pater,
Egens benignae Tantalus semper dapis:
Optat Prometheus obligatus aliti:
Optat supremo collocare Sisyphus
In monte saxum; sed vetant leges Iovis.
Voles modo altis desilire turribus,
Modo ense pectus Norico recludere;
Frustraque vincla gutturi innectes tuo,
Fastidiosa tristis aegrimonia.

Vectabor humeris tunc ego inimicis eques,

Meaeque terra cedet insolentiae.

An, quae movere cereas imagines,

Vt ipse nosti curiosus, et polo

Deripere lunam vocibus possum meis,

Possum crematos excitare mortuos,

Desiderique temperare poculum,

Plorem artis in te nil habentis exitum?

« ZurückWeiter »