Horrida ODE XIII. ᎪᎠ AMICV M. Lorrida tempestas caelum contraxit, et imbres, Nivesque deducunt Iovem: nunc mare, nunc siluae Threicio Aquilone sonat. Rapiamus, amice, Occasionem de die: dumque virent genua, Et decet, obducta solvatur fronte senectus. Tu vina Torquato move consule pressa meo. Cetera mitte loqui: Deus haec fortasse benigna Reducet in sedem vice. Nunc et Achaemenio Perfundi nardo iuvat, et fide Cyllenea Levare duris pectora sollicitudinibus: Nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno: Invicte, mortalis Dea nate puer Thetide, Te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi Findunt Scamandri flumina, lubricus et Simoïs, Vnde tibi reditum certo subtemine Parcae Rupere; nec mater domum caerula te revehet. Illic omne malum vino, cantuque levato, Deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis. AD ODE XIV. MAECENATEM. Mollis inertia cur tantam diffuderit imis Oblivionem sensibus, Pocula Lethaeos ut si ducentia somnos Candide Maecenas, occidis saepe rogando. Inceptos, olim promissum carmen, iambos Non aliter Samio dicunt arsisse Bathyllo Qui persaepe cava testudine flevit amorem, Vreris ipse miser. Quod si non pulchrior ignis Gaude sorte tua: me libertina, neque uno Contenta, Phryne macerat. Nox ODE XV. AD NEAERAM. ox erat, et caelo fulgebat luna sereno Quum tu, magnorum numen laesura Deorum, Artius atque edera procera astringitur ilex, Dum pecori lupus, et nautis infestus Orion Intonsosque agitaret Apollinis aura capillos, O dolitura mea multum virtute Neaera! Non feret adsiduas potiori te dare noctes, Nec semel offensae cedet constantia formae, At tu, quicumque es felicior, atque meo nunc Sis pecore, et multa dives tellure licebit, Tibique Pactolus fluat; Nec te Pythagorae fallant arcana renati, Eheu! translatos alio maerebis amores: Ast ego vicissim risero. ODE XVI. Altera iam teritur bellis civilibus aetas, Suis et ipsa Roma viribus ruit. Quam neque finitimi valuerunt perdere Marsi, Nec fera caerulea domuit Germania pube, Impia perdemus devoti sanguinis aetas, Nulla sit hac potior sententia: (Phocaeorum Agros, atque Lares patrios, habitandaque fana Ire, pedes quocumque ferent, quocumque per undas Sic placet? an melius quis habet suadere? secunda Ratem occupare quid moramur alite? Sed iuremus in haec: simul imis saxa renarint Vadis levata, ne redire sit nefas; Neu conversa domum pigeat dare lintea, quando In mare seu celsus proruperit Apenninus, Mirus amor; iuvet ut tigres subsidere cervis, Credula nec flavos timeant armenta leones, Haec, et quae poterunt reditus abscindere dulces, Aut pars indocili melior grege: mollis, et exspes Inominata perprimant cubilia. Vos, quibus est virtus, muliebrem tollite luctum, Nos manet Oceanus circumvagus: arva, beata Reddit ubi Cererem tellus inarata quotannis, Nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Neque intumescit alta viperis humus. |