Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Neque Africano, cui super Carthaginem

Virtus sepulcrum condidit.

Terra, marique victus hostis Punico
Lugubre mutavit sagum.

Aut ille centum nobilem Cretam urbibus
Ventis iturus non suis,
Exercitatas aut petit Syrtes Noto,
Aut fertur incerto mari.
Capaciores affer huc, puer, scyphos,
Et Chia vina, aut Lesbia;

Vel, quod fluentem nauseam coerceat,
Metire nobis Caecubum.

Curam, metumque Caesaris rerum iuvat Dulci Lyaeo solvere.

ODE X.

IN MAEVIVM POETAM.

Mala soluta navis exit alite,

Ferens olentem Maevium.

Vt horridis utrumque verberes latus,
Auster, memento fluctibus.

Niger rudentes Eurus, inverso mari,
Fractosque remos differat:

Insurgat Aquilo, quantus altis montibus
Frangit trementes ilices:

Nec sidus atra nocte amicum appareat,
Qua tristis Orion cadit;
Quietiore nec feratur aequore,

Quam Graia victorum manus,
Quum Pallas usto vertit iram ab Ilio
In impiam Aiacis ratem.
O quantus instat navitis sudor tuis,
Tibique pallor luteus!

Et illa non virilis eiulatio,

Preces et aversum ad Iovem,

Ionius udo quum remugiens sinus
Noto carinam ruperit!

Opima quod si praeda curvo litore

Porrecta mergos iuveris;

Libidinosus immolabitur caper,

Et agna Tempestatibus.

ODE XI.

AD PETTIVM.

Petti, nihil me, sicut antea, iuvat

Scribere versiculos, amore perculsum gravi: Amore, qui me praeter omnes expetit

Mollibus in pueris, aut in puellis urere. Hic tertius december, ex quo destiti

Inachia furere, silvis honorem decutit. Heu me, per Vrbem (nam pudet tanti mali) Fabula quanta fui! Conviviorum et poenitet, In queis amantem et languor, et silentium Arguit, et latere petitus imo spiritus. Contrane lucrum nil valere candidum

Pauperis ingenium! querebar, applorans tibi; Simul calentis inverecundus Deus

Fervidiore mero arcana promorat loco.

Quod si meis inaestuet praecordiis

Libera bilis, ut haec ingrata ventis dividat

Fomenta, vulnus nil malum levantia;

Desinet imparibus certare summotus pudor.

Vbi haec severus te palam laudaveram;

Iussus abire domum, ferebar incerto pede

Ad non amicos, heu! mihi postes, et, heu!

Limina dura, quibus lumbos, et infregi latus.

Nunc, gloriantis quamlibet mulierculam

Vincere mollitia, amor Lycisci me tenet;

Vnde expedire non amicorum queant

Libera consilia, nec contumeliae graves;

Sed alius ardor, aut puellae candidae,

Aut teretis pueri, longam renodantis comam.

ODE XII.

Quid tibi vis, mulier nigris dignissima barris?

Munera quid mihi, quidve tabellas

Mittis, nec firmo iuveni, neque naris obesae?
Namque sagacius unus odoror,

Polypus, an gravis hirsutis cubet hircus in alis,
Quam canis acer, ubi lateat sus.

Qui sudor vietis, et quam malus undique membris
Crescit odor, quum pene soluto
Indomitam properat rabiem sedare! nec illi
Iam manet humida creta, colorque
Stercore fucatus crocodili; iamque subando
Tenta, cubilia, tectaque rumpit:

Vel, mea quum saevis agitat fastidia verbis:
Inachia langues minus, ac me:
Inachiam ter nocte potes; mihi semper

Mollis opus: pereat male, quae te

ad unum

Lesbia, quaerenti taurum, monstravit inertem;
Quum mihi Cous adesset Amyntas,
Guius in indomito constantior inguine nervus,
Quam nova collibus arbor, inhaeret:

Muricibus Tyriis iteratae vellera lanae
Cui properabantur? tibi nempe;

Ne foret aequales inter conviva, magis quem
Diligeret mulier sua, quam te:

O ego non felix, quam tu fugis, ut pavet acrės
Agna lupes, capre aeque leones.

« ZurückWeiter »