CODE XII. AD VIRGILIVM. Iam veris comites, quae mare temperant, Iam nec prata rigent, nec fluvii strepunt Nidum ponit, Ityn flebiliter gemens, Aeternum opprobrium, quod male barbaras Dicunt in tenero gramine pinguium Custodes ovium carmina fistula; Delectantque Deum, cui pecus, et nigri Adduxere sitim tempora, Virgili: Nardi parvus onyx eliciet cadum, Ad quae si properas gaudia, cum tua Plena dives ut in domo. Verum pone moras, en studium lucri; Nigrorumque memor, dum licet, ignium, Misce stultitiam consiliis brevem: Dulce est desipere in loco. ODE XIII. IN LY CEN. Audivere, Lyce, Dî mea vota, ᎠᎥ Audivere, Lyce: fis anus, et tamen Vis formosa videri; Ludisque, et bibis impudens, Et cantu tremulo pota Cupidinem Doctae psallere Chiae Pulchris excubat in genis: Importunus enim transvolat aridas Quercus, et refugit te; quia luridi Dentes, te quia rugae Turpant, et capitis nives. Nec Coae referunt iam tibi purpurae, Notis condita fastis Inclusit volucris dies. Quo fugit Venus? heu! quove color? decens Quae me surpuerat mihi, Felix post Cinaram, notaque et artium Annos fata dederunt, Cornicis vetulae temporibus Lycen: Possent ut iuvenes visere fervidi, Multo non sine risu, Dilapsam in cineres facem. ODE XIV. A D AVGVST V M. Quae uae cura Patrum, quaeve Quiritium, Plenis honorum muneribus tuas, Auguste, virtutes in aevum Per titulos, memoresque fastos Aeternet? O, qua sol habitabiles Quid Marte posses: milite nam tuo Deiecit acer plus vice simplici: Spectandus, in certamine Martio, Indomitas prope qualis undas Exercet Auster, Pleiadum choro Scindente nubes, impiger hostium Vexare turmas, et frementem Mittere equum medios per ignes. |