Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

ODE IX.

AD LOLLIVM.

Ne forte credas interitura, quae,
Longe sonantem natus ad Aufidum,
Non ante vulgatas per artes

Verba loquor socianda chordis.

Non, si priores Maeonius tenet
Sedes Homerus, Pindaricae latent,
Ceaeque, et Alcaei minaces,

Stesichorique graves Camenae;
Nec, si quid olim lusit Anacreon,
Delevit aetas: spirat adhuc amor,
Vivuntque commissi calores.
Aeoliae fidibus puellae.

Non sola comtos arsit adulteri
Crines, et aurum vestibus illitum
Mirata, regalesque cultus,

Et comites, Helene Lacaena :
Primusve Teucer tela Cydonio
Direxit arcu: non semel Ilios
Vexata: non pugnavit ingens
Idomeneus, Sthenelusve solus

Dicenda Musis proelia: non ferox
Hector, vel acer Deiphobus graves
Excepit ictus pro pudicis

[ocr errors]

Coniugibus, puerisque primus.

Vixere fortes ante Agamemnona
Multi; sed omnes illacrymabiles
Vrgentur, ignotique longa

Nocte, carent quia vate sacro.
Paullum sepultae distat inertiae
Celata virtus. Non ego te meis
Chartis inornatum silebo,

Totve tuos patiar labores

Impune, Lolli, carpere lividas
Obliviones. Est animus tibi

Rerumque prudens, et secundis

Temporibus, dubiisque rectus; Vindex avarae fraudis, et abstinens Ducentis ad se cuncta pecuniae; Consulque non unius anni,

Sed quoties bonus, atque fidus
Iudex honestum praetulit utili,
Reiecit alto dona nocentium

Vultu, et per obstantes catervas
Explicuit sua victor arma.

Non possidentem multa vocaveris

Recte beatum: rectius occupat

Nomen beati, qui Deorum

Muneribus sapienter uti,

Duramque callet pauperiem pati,
Peiusque leto flagitium timet;

Non ille pro caris amicis,

Aut patria timidus perire.

ODE X.

AD LIGVRIN V M.

O crudelis adhuc, et Veneris muneribus potens,
Insperata tuae quum veniet pluma superbiae,

Et, quae nunc humeris involitant, deciderint comae,
Nunc et qui color est puniceae flore prior rosae,
Mutatus Ligurinum in faciem verterit hispidam;
Dices, heu! (quoties te in speculo videris alterum)
Quae mens est hodie, cur eadem non puero fuit?
Vel cur his animis incolumes non redeunt genae?

ODE XI.

AD PHYLLIDEM.

Est mihi nonum superantis annum

Plenus Albani cadus: est in horto,
Phylli, nectendis apium coronis,
Est ederae vis

Multa, qua crines religata fulges.
Ridet argento domus: ara, castis
Vincta verbenis, avet immolato
Spargier agno.

Cuncta festinat manus: huc, et illuc
Cursitant mixtae pueris puellae:
Sordidum flammae trepidant rotantes
Vertice fumum.

Vt tamen noris, quibus advoceris
Gaudiis; Idus tibi sunt agendae,
Qui dies mensem Veneris marinae
Findit Aprilem;

Iure sollemnis mihi, sanctiorque
Pene natali proprio, quod ex hac

Luce Maecenas meus affluentes

Ordinat annos.

Telephum, quem tu petis, occupavit,
Non tuae sortis iuvenem, puella

Dives, et lasciva; tenetque grata
Compede vinctum.

Terret ambustus Phaethon avaras

Spes; et exemplum grave praebet ales Pegasus, terrenum equitem gravatus Bellerophontem,

Semper ut te digna sequare; et, ultra
Quam licet sperare nefas putando,

Disparem vites. Age iam, meorum
Finis amorum,

(Non enim posthac alia calebo
Femina) condisce modos, amanda
Voce quos reddas: minuentur atrae
Carmine curae.

« ZurückWeiter »