ODE IX. AD LOLLIVM. Ne forte credas interitura, quae, Verba loquor socianda chordis. Non, si priores Maeonius tenet Stesichorique graves Camenae; Non sola comtos arsit adulteri Et comites, Helene Lacaena : Dicenda Musis proelia: non ferox Coniugibus, puerisque primus. Vixere fortes ante Agamemnona Nocte, carent quia vate sacro. Totve tuos patiar labores Impune, Lolli, carpere lividas Rerumque prudens, et secundis Temporibus, dubiisque rectus; Vindex avarae fraudis, et abstinens Ducentis ad se cuncta pecuniae; Consulque non unius anni, Sed quoties bonus, atque fidus Vultu, et per obstantes catervas Non possidentem multa vocaveris Recte beatum: rectius occupat Nomen beati, qui Deorum Muneribus sapienter uti, Duramque callet pauperiem pati, Non ille pro caris amicis, Aut patria timidus perire. ODE X. AD LIGVRIN V M. O crudelis adhuc, et Veneris muneribus potens, Et, quae nunc humeris involitant, deciderint comae, ODE XI. AD PHYLLIDEM. Est mihi nonum superantis annum Plenus Albani cadus: est in horto, Multa, qua crines religata fulges. Cuncta festinat manus: huc, et illuc Vt tamen noris, quibus advoceris Iure sollemnis mihi, sanctiorque Luce Maecenas meus affluentes Ordinat annos. Telephum, quem tu petis, occupavit, Dives, et lasciva; tenetque grata Terret ambustus Phaethon avaras Spes; et exemplum grave praebet ales Pegasus, terrenum equitem gravatus Bellerophontem, Semper ut te digna sequare; et, ultra Disparem vites. Age iam, meorum (Non enim posthac alia calebo |