1

Fortes creantur fortibus, et bonis:
Est in iuvencis, est in equis patrum
Virtus; nec imbellem feroces

Progenerant aquilae columbam:

Doctrina sed vim promovet insitam,
Rectique cultus pectora roborant:

Vtcumque defecere mores,

Indecorant bene nata culpae.

Quid debeas, o Roma, Neronibus,
Testis Metaurum flumen, et Hasdrubal
Devictus, et pulcher fugatis
Ille dies Latio tenebris,

Qui primus alma risit adorea;
Dirus per urbes Afer ut Italas,

Ceu flamma per taedas, vel Eurus
Per Siculas equitavit undas.
Post hoc secundis usque laboribus
Romana pubes crevit; et impio

Vastata Poenorum tumultu

Fana Deos habuere rectos:

Dixitque tandem perfidus Hannibal;
Cervi, luporum praeda rapacium,
Sectamur ultro, quos opimus

Fallere, et effugere est triumphus.

Gens, quae cremato fortis ab Ilio
Iactata Tuscis aequoribus, sacra,
Natosque, maturosque patres

Pertulit Ausonias ad urbes;

Duris ut ilex tonsa bipennibus
Nigrae feraci frondis in Algido,
Per damna, per caedes, ab ipso
Ducit opes, animumque ferro.
Non Hydra secto corpore firmior
Vinci dolentem crevit in Herculem;
Monstrumve summisere Colchi

Maius, Echioniaeve Thebae.

Merses profundo, pulchrior evenit:
Luctere, multa proruet integrum
Cum laude victorem, geretque

Proelia coniugibus loquenda. Carthagini iam non ego nuntios Mittam superbos: occidit, occidit Spes omnis, et fortuna nostri

Nominis Hasdrubale interemto. Nil Claudiae non efficient manus, Quas et benigno numine Iuppiter Defendit, et curae sagaces

Expediunt per acuta belli.

ODE V.

AD AVGVSTVM.

Divis orte bonis, optime Romulae

Gustos gentis, abes iam nimium diu:
Maturum reditum pollicitus Patrum
Sancto concilio, redi.

Lucem redde tuae, dux bone, patriae;
Instar veris enim vultus ubi tuus
Affulsit populo, gratior it dies,
Et soles melius nitent.

Vt mater iuvenem, quem Notus invido
Flatu Carpathii trans maris aequora
Cunctantem spatio longius annuo

Dulci distinet a domo,

Votis, ominibusque, et precibus vocat, Curvo nec faciem litore demovet;

Sic, desideriis icta fidelibus,

Quaerit patria Caesarem.

Tutus bos etenim rura perambulat: Nutrit rura Ceres, almaque Faustitas; Pacatum volitant per mare navitae; Culpari metuit Fides;

Nullis polluitur casta domus stupris; Mos, et lex maculosum edomuit nefas; Laudantur simili prole puerperae;

Culpam Poena premit comes.

Quis Parthum paveat? quis gelidum Scythen?
Quis, Germania quos horrida parturit,
Fetus, incolumi Caesare? quis ferae
Bellum curet Iberiae?

Condit quisque diem collibus in suis,
Et vitem viduas ducit ad arbores;
Hinc ad vina redit laetus, et alteris
Te mensis adhibet Deum.

Te multa prece, te prosequitur mero
Defuso pateris; et Laribus tuum
Miscet numen, uti Graecia Castoris,
Et magni memor Herculis.
Longas o utinam, dux bone, ferias
Praestes Hesperiae, dicimus integro
Sicci mane die; dicimus uvidi

Quum sol Oceano subest.

ODE VI.

AD APOLLINEM ET DIANAM.

Dive, quem proles Niobea magnae

Vindicem linguae, Tityosque raptor
Sensit, et Troiae prope victor altae
Phthius Achilles,

Ceteris maior, tibi miles impar;
Filius quamquam Thetidis marinae
Dardanas turres quateret tremenda
Cuspide pugnax.

Ille, mordaci velut icta ferro

Pinus, aut impulsa cupressus Euro,
Procidit late, posuitque collum in
Pulvere Teucro.

Ille non, inclusus equo Minervae
Sacra mentito, male feriatos

Troas, et laetam Priami choreis

Falleret aulam:

Sed pallam captis gravis, heu nefas! heu! Nescios fari pueros Achivis

Vreret flammis, etiam latentes

Matris in alvo:

Ni, tuis victus, Venerisque gratae
Vocibus, Divûm Pater annuisset

Rebus Aeneae potiore ductos

Alite muros.