ODE VII. AD MVNATIVM PLANCVM. Laudabunt alii claram Rhodon, aut Mitylenen, Moenia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos Sunt quibus unum opus est intactae Palladis urbem Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas. Quam domus Albuneae resonantis, Albus ut obscuro deterget nubila caelo Saepe Notus, neque parturit imbres Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis Tiburis umbra tui. Teucer Salamina, patremque Quum fugeret, tamen uda Lyaeo Tempora populea fertur vinxisse corona, Quo nos cumque feret melior fortuna parente, Ibimus, o socii, comitesque. Nil desperandum, Teucro duce, et auspice Teucro. Certus enim promisit Apollo Ambiguam tellure nova Salamina futuram. O fortes, peioraque passi Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas: Lydia, dic, per omnes Te Deos oro, Sybarin cur properes amando Perdere? cur apricum Oderit campum, patiens pulveris atque solis? Cur neque militaris Inter aequales equitet, Gallica nec lupatis Temperet ora frenis? Gur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum Sanguine viperino Cautius vitat? neque iam livida gestat armis Brachia, saepe disco, Saepe trans finem iaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinae Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troiae Funera; ne virilis Cultus in caedem et Lycias proriperet catervas? L ODE IX. AD THALIARCHVM. Vides, ut alta stet nive candidum Soracte; nec iam sustineant onus Flumina constiterint acuto? O Thaliarche, merum diota. Permitte Divis cetera: qui simul Stravere ventos aequore fervido Deproeliantes; nec cupressi, Nec veteres agitantur orni. Quid sit futurum cras, fuge quaerere; et Sperne puer, neque tu choreas; Donec virenti canities abest Morosa. Nunc et campus, et areae, Composita repetantur hora; Aut digito male pertinaci. ODE X. HYMNVS IN MERCVRIVM. Mercuri, facunde nepos Atlantis, Qui feros cultus hominum recentum Te canam, magni Iovis et Deorum Te, boves olim nisi reddidisses Per dolum amotas, puerum minaci Quin et Atridas, duce te, superbos, Tu pias laetis animas reponis Sedibus; virgaque levem coerces Aurea turbam, superis Deorum |