ODE II.

AD IVLVM ANTONIVM.

Pindarum quisquis studet aemulari,

Iule, ceratis ope Daedalea
Nititur pennis, vitreo daturus

Nomina ponto,

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem super notas aluere ripas,
Fervet, immensusque ruit profundo
Pindarus ore;

Laurea donandus Apollinari,

Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis:

Seu Deos, regesve canit, Deorum
Sanguinem, per quos cecidere iusta
Morte Ceutauri; cecidit tremendae
Flamma Chimaerae:

Sive, quos Elea domum reducit

Palma caelestes, pugilemve, equumve

Dicit, et centum potiore signis
Munere donat:

Flebili sponsae iuvenemve raptum

Plorat; et vires, animumque, moresque

Aureos educit in astra, nigroque

Invidet Orco.

Multa Dircaeum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis Matinae
More, modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus, uvidique

Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines maiore poeta plectro
Caesarem, quandoque trahet feroces
Per sacrum clivum, merita decorus
Fronde, Sicambros:

Quo nihil maius, meliusve terris

Fata donavere, bonique Divi;

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum Tempora priscum.

Concines laetosque dies, et Vrbis

Publicum ludum super impetrato

Fortis Augusti reditu, forumque
Litibus orbum.

Tum meae (si quid loquar audiendum)
Vocis accedet bona pars: et, o sol
Pulcher, o laudande, canam, recepto
Caesare felix.

Teque, dum procedis, io Triumphe!
Non semel dicemus, io Triumphe!
Civitas omnis; dabimusque Divis
Tura benignis.

Te decem tauri, totidemque vaccae,
Me tener solvet vitulus, relicta
Matre qui largis iuvenescit herbis
In mea vota;

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium lunae referentis ortum,

Qua notam duxit, niveus videri,
Cetera fulvus.

AD

Qu

ODE III.

MELPOMENEN.

uem tu, Melpomene, semel

Nascentem placido lumine videris,

Illum non labor Isthmius

Clarabit pugilem, non equus impiger

Curru ducet Achaico

Victorem; neque res bellica Deliis Ornatum foliis ducem,

Quod regum tumidas contuderit minas, Ostendet Capitolio:

Sed quae Tibur aquae fertile praefluunt,

Et spissae nemorum comae,

Fingent Aeolio carmine nobilem.

Romae principis urbium

Dignatur suboles inter amabiles

Vatum ponere me choros;

Et iam dente minus mordeor invido.

O, testudinis aureae

Dulcem quae strepitum, Pieri, temperas;

O mutis quoque piscibus

Donatura cycni, si libeat, sonum;

Totum muneris hoc tui est,

Quod monstror digito praetereuntium

Romanae fidicen lyrae:

Quod spiro, et placeo (si placeo) tuum est.

ODE IV.

Qualem ministrum fulminis alitem,

(Cui rex Deorum regnum in aves vagas Permisit, expertus fidelem

Iuppiter in Ganymede flavo)

Olim iuventas, et patrius vigor
Nido laborum propulit inscium;
Vernique, iam nimbis remotis,
Insolitos docuere nisus

Venti paventem; mox in ovilia
Demisit hostem vividus impetus;
Nunc in reluctantes dracones

Egit amor dapis, atque pugnae:

Qualemve laetis caprea pascuis
Intenta, fulvae matris ab ubere
Iam lacte depulsum leonem,

Dente novo peritura, vidit:

Videre Rhaetis bella sub Alpibus

Drusum gerentem Vindelici; et diu,

Lateque victrices catervae

Consiliis iuvenis revictae

Sensere, quid mens rite, quid indoles,
Nutrita faustis sub penetralibus,

Posset; quid Augusti paternus

In

pueros animus Nerones.