Tu, civitatem quis deceat status, Bactra parent, Tanaisque discors. Prudens futuri temporis exitum Fas trepidat. Quod adest, memento In mare: nunc lapides adesos, Clamore, vicinaeque silvae, Quum fera diluvies quietos Irritat amnes. Ille potens sui Laetusque deget, cui licet in diem Dixisse; vixi: cras vel atra Nube polum Pater occupato, Vel sole puro: non tamen irritum, Quod fugiens semel hora vexit. Transmutat incertos honores, Nunc mihi, nunc alii benigna. L Laudo manentem: si celeres quatit Ne Cypriae, Tyriaeque merces Addant avaro divitias mari. Tunc me, biremis praesidio scaphae, Aura feret, geminusque Pollux. 134 Q. HOR. FLACCI CARM. LIB. III. 30. ODE. XXX. Exegi monumentum aere perennius, Regalique situ pyramidum altius; Quod non imber edax, non Aquilo impotens Non omnis moriar; multaque pars mei Lauro cinge volens, Melpomene, comam. HORATII FLACCI CARMINVM LIBER QVARTVS. ODE I. AD VENEREM. Intermiss Intermissa, Venus, diu, Rursus bella moves. Parce, precor, precor! Non sum qualis eram bonae Sub regno Cinarae. Desine, dulcium Mater saeva Cupidinum, Circa lustra decem flectere mollibus Iam durum imperiis: abi, Quo blandae iuvenum te revocant preces. Paulli, purpureis ales oloribus, Si torrere iecur quaeris idoneum. Et pro sollicitis non tacitus reis, Late signa feret militiae tuae: Et quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli, Albanos prope te lacus Ponet marmoream sub trabe citrea. Illic plurima naribus Duces tura; lyraeque, et Berecyntiae Delectabere tibiae Mixtis carminibus, non sine fistula. Illic bis pueri die Numen cum teneris virginibus tuum Laudantes, pede candido In morem Saliûm ter quatient humum. Me nec femina, nec puer Iam, nec spes animi credula mutui, Nec certare iuvat mero, Nec vincire novis tempora floribus. Sed cur, heu! Ligurine, cur Manat rara meas lacryma per genas? Cur facunda parum decoro Inter verba cadit lingua silentio? Nocturnis te ego somniis Iam captum teneo, iam volucrem sequor Te per gramina Martii Campi, te per aquas, dure, volubiles. |