Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

ODE XXVII.

AD

GALATE A M.

Impios parrae recinentis omen

Ducat, et praegnans canis, aut ab agro
Rava decurrens lupa Lanuvino,
Fetaque vulpes:

Rumpat et serpens iter institutum,
Si per obliquum similis sagittae
Terruit mannos. Ego cui timebo,
Providus auspex,

Antequam stantes repetat paludes
Imbrium divina avis imminentum,
Oscinem corvum prece suscitabo
Solis ab ortu.

Sis licet felix, ubicumque mavis,
Et memor nostri, Galatea, vivas:
Teque nec laevus vetet ire picus,
Nec vaga cornix.

Sed vides, quanto trepidet tumultu
Pronus Orion. Ego, quid sit ater
Hadriae, novi, sinus; et quid albus
Peccet Iapyx.

Hostium uxores, puerique caecos

Sentiant motus orientis Austri, et

Aequoris nigri fremitum, et trementes Verbere ripas.

Sic et Europe niveum doloso
Credidit tauro latus, et scatentem

Belluis pontum, mediasque fraudes
Palluit audax.

Nuper in pratis studiosa florum, et
Debitae Nymphis opifex coronae,
Nocte sublustri nihil astra praeter
Vidit, et undas.

Quae simul centum tetigit potentem
Oppidis Creten; pater, o relictum
Filiae nomen, pietasque, dixit,
Victa furore!

Vnde? quo veni? Levis, una mors est
Virginum culpae. Vigilansne ploro
Turpe commissum? an vitiis carentem
Ludit imago

Vana, quae porta fugiens eburna
Somnium ducit? meliusne fluctus

Iter per longos fuit, an recentes
Carpere flores?

Si quis infamem mihi nunc iuvencum
Dedat iratae! lacerare ferro, et
Frangere enitar modo multum amati

Cornua monstri.

Impudens liqui patrios Penates;

Impudens Orcum moror! O Deorum

Si quis haec audis, utinam inter errem Nuda leones!

Antequam turpis macies decentes
Occupet malas, teneraeque succus
Defluat praedae, speciosa quaero
Pascere tigres.

Vilis Europe; pater urget absens:
Quid mori cessas? potes hac ab orno
Pendulum zona bene te sequuta

Laedere collum.

Sive te rupes, et acuta leto
Saxa delectant, age, te procellae

Crede veloci: nisi herile mavis

Carpere pensum,

Regius sanguis, dominaeque tradi
Barbarae pellex. Aderat querenti
Perfidum ridens Venus, et remisso
Filius arcu.

Mox, ubi lusit satis; abstineto,

Dixit, irarum, calidaeque rixae, Quum tibi invisus laceranda reddet

Cornua taurus.

Vxor invicti Iovis esse nescis.

Mitte singultus: bene ferre magnam

Disce fortunam: tua sectus orbis

Nomina ducet.

ODE XXVIII.

AD LY DEN.

Festo quid potius die

Neptuni faciam? Prome reconditum,

Lyde, strenua Caecubum;

Munitaeque adhibe vim sapientiae. Inclinare meridiem

Sentis; ac, veluti stet volucris dies, Parcis deripere horreo

Cessantem Bibuli consulis amphoram. Nos cantabimus invicem

Neptunum, et virides Nereidum comas: Tu curva recines lyra

Latonam, et celeris spicula Cynthiae: Summo carmine, quae Cnidon

Fulgentesque tenet Cycladas, et Paphon

Iunctis visit oloribus:

Dicetur merita Nox quoque naenia.

AD

ODE XXIX.

MAECENATEM.

Tyrrhena regum progenies, tibi

Non ante verso lene merum cado,
Cum flore, Maecenas, rosarum, et
Pressa tuis balanus capillis

Iamdudum apud me est. Eripe te morae;
Ne semper udum Tibur, et Aesulae
Declive contempleris arvum, et

Telegoni iuga parricidae.

Fastidiosam desere copiam, et

Molem propinquam nubibus arduis:

Omitte mirari beatae

Fumum, et opes, strepitumque Romae.

Plerumque gratae divitibus vices,

Mundaeque parvo sub lare pauperum

Coenae, sine aulaeis, et ostro,

Sollicitam explicuere frontem.

Iam clarus occultum Andromedae pater
Ostendit ignem iam Procyon furit,

Et stella vesani Leonis,

Sole dies referente siccos.

Iam pastor umbras cum grege languido,
Rivumque fessus quaerit, et horridi

Dumeta Silvani; caretque

Ripa vagis taciturna ventis.

« ZurückWeiter »