AD

ODE XVI.

MAECENATEM.

Inclusam Danaën turris ahenea,

Robustaeque fores, et vigilum canum
Tristes excubiae munierant satis
Nocturnis ab adulteris;

Si non Acrisium, virginis abditae
Custodem pavidum, Iuppiter, et Venus
Risissent fore enim tutum iter, et patens,
Converso in pretium Deo.

Aurum per medios ire satellites,

Et perrumpere amat saxa, potentius
Ictu fulmineo. Concidit auguris
Argivi domus, ob lucrum

Demersa exitio: diffidit urbium

Portas vir Macedo, et subruit aemulos
Reges muneribus: munera navium
Saevos illaqueant duces.

Crescentem sequitur cura pecuniam,
Maiorumque fames. Iure perhorrui
Late conspicuum tollere verticem,
Maecenas, equitum decus.

Quanto quisque sibi plura negaverit,

A Dis plura feret. Nil cupientium

Nudus castra peto; et transfuga divitum

Partes linquere gestio:

Contemtae dominus splendidior rei,

Quam si, quidquid arat non piger Appulus,

Occultare meis dicerer horreis,

Magnas inter opes inops.

Purae rivus aquae, silvaque iugerum
Paucorum, et seget is certa fides meae,
Fulgentem imperio fertilis Africae
Fallit sorte beatior.

Quamquam nec Calabrae mella. ferunt apes,
Nec Laestrygonia Bacchus in amphora
Languescit mihi, nec pinguia Gallicis
Crescunt vellera pascuis:

Importuna tamen pauperies abest;
Nec, si plura velim, tu dare deneges.
Contracto melius parva cupidine

Vectigalia porrigam,

Quam si Mygdoniis regnum Alyatteï
Campis continuem. Multa petentibus.

Desunt multa: bene est, cui Deus obtulit

ODE XVII.

AD AELIVM LAMIAM.

Aeli,

vetusto nobilis ab Lamo,

Qui Formiarum moenia dicitur
Princeps, et innantem Maricae

Litoribus tenuisse Lirim,

Late tyrannus; cras foliis nemus
Multis, et alga litus inutili
Demissa tempestas ab Euro

Sternet; aquae nisi fallit augur
Annosa cornix. Dum potes, aridum
Compone lignum: cras Genium mero
Curabis, et porco bimestri,

Cum famulis operum solutis.

Faune

ODE XVIII.

AD FAV NV M.

aune Nympharum fugientum amator, Per meos fines, et aprica rura

Lenis incedas, abeasque parvis
Aequus alumnis;

Si tener pleno cadit hoedus anno,
Larga nec desunt Veneris sodali
Vina craterae, vetus ara multo
Fumat odore.

Ludit herboso pecus omne campo,
Quum tibi Nonae redeunt Decembres:

Festus in pratis vacat otioso

Cum bove pagus:

Inter audaces lupus errat agnos:
Spargit agrestes-tibi silva frondes:
Gaudet invisam pepulisse fossor
Ter pede terram.

ODE XIX.

AD TELEP HV M.

Quantum distet ab Inacho

Godrus, pro patria non timidus mori, Narras, et genus Aeaci,

Et pugnata sacro bella sub Ilio: Quo Chium pretio cadum

Mercemur, quis aquam temperet ignibus, Quo praebente domum, et quota

Pelignis caream frigoribus, taces.

Da Lunae propere novae,

Da noctis mediae, da, puer, auguris Murenae: tribus, aut novem

Miscentur cyathis pocula commodis. Qui Musas amat impares,

Ternos ter cyathos attonitus petet Vates: tres prohibet supra

Rixarum metuens tangere Gratia,

Nudis iuncta sororibus.

Insanire iuvat: cur Berecyntiae

Cessant flamina tibiae?

Cur pendet tacita fistula cum lyra?

Odi: sparge rosas: audiat invidus Dementem strepitum Lycus,

Et vicina seni non habilis Lyco.