ODE XII.

AD NEO BVLEN.

Miserarum

arum est, neque amori dare ludum, neque
Mala vino lavere; aut exanimari, metuentes
Patruae verbera linguae. Tibi qualum Cythereae
Puer ales, tibi telas, operosaeque Minervae
Studium aufert, Neobule, Liparaei nitor Hebri,
Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis;
Eques ipso melior Bellerophonte, neque pugno,
Neque segni pede victus: catus idem per apertum
Fugientes agitato grege cervos iaculari, et
Celer alto latitantem frutice to excipere aprum.

dulci

ODE XIII.

AD FONTEM BANDVSIAE.

O fons Bandusiae, splendidior vitro,

Dulci digne mero, non sine floribus
Cras donaberis hoedo,

Cui frons turgida cornibus

Primis et venerem, et proelia destinat:
Frustra: nam gelidos inficiet tibi

Rubro sanguine rivos.

Lascivi suboles gregis.

Te flagrantis atrox hora Caniculae
Nescit tangere: tu frigus amabile

Fessis vomere tauris

Praebes, et pecori vago.

Fies nobilium tu quoque fontium,
Me dicente cavis impositam ilicem

Saxis, unde loquaces

Lymphae desiliunt tuae.

ODE XIV.

Herculis ritu, modo dictus, o Plebs,

Morte venalem petiisse laurum,
Caesar, Hispana repetit Penates
Victor ab ora.

Vnico gaudens mulier marito
Prodeat, iustis operata Divis;

Et soror clari ducis, et decorae
Supplice vitta

Virginum matres, iuvenumque nuper
Sospitum. Vos, o pueri, et puellae
Iam virum expertae, male-ominatis
Parcite verbis.

Hic dies vere mihi festus atras

Eximet curas: ego nec tumultum,
Nec mori per vim metuam, tenente
Caesare terras.

I, pete unguentum, puer, et coronas,
Et cadum Marsi memorem duelli;

Spartacum si qua potuit vagantem
Fallere testa.

Dic et argutae properet Neaerae
Myrrheum nodo cohibere crinem:
Si per invisum mora ianitorem
Fiet, abito.

Lenit albescens animos capillus

Litium, et rixae cupidos protervae. Non ego hoc ferrem, calidus iuventa, Consule Planco.

ODE XV.

IN CHLORIN.

Vxor pauperis Ibyci,

Tandem nequitiae fige modum tuae, Famosisque laboribus:

Maturo propior desine funeri

Inter ludere virgines,

Et stellis nebulam spargere candidis.

Non, si quid Pholoën satis,

Et te, Chlori, decet: filia rectius Expugnat iuvenum domos,

Pulso Thyias uti concita tympano.

Illam cogit amor Nothi

Lascivae similem ludere capreae:

Te lanae prope nobilem

Tonsae Luceriam, non citharae, decent;

Nec flos purpureus rosae,

Nec poti, vetulam, faece tenus cadi.