Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Negligens, ne qua populus laboret,

Parce privatus nimium cavere:

Dona praesentis rape laetus horae, et Linque severa.

[blocks in formation]

M. Donec gratus eram tibi,

Nec quisquam potior brachia candidae
Cervici iuvenis dabat;

Persarum vigui rege beatior.

L. Donec non alia magis

Arsisti, neque erat Lydia post Chloën;

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

H. Me nunc Thressa Chloë regit,

Dulces docta modos, et citharae sciens;

Pro qua non metuam mori,

Si parcent animae fata superstiti.

L. Me torret face mutua

Thurini Calais filius Ornyti;
Pro quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata superstiti.

H. Quid si prisca redit Venus,

Diductosque iugo cogit aheneo?
Si flava excutitur Chloë,

Reiectaeque patet ianua Lydiae?

L. Quamquam sidere pulchrior

Ille est, tu levior cortice, et improbo
Iracundior Hadria;

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.

ODE X.

IN LY CEN.

Extremum Tanain si biberes, Lyce,

Saevo nupta viro; me tamen asperas
Porrectum ante fores obiicere incolis
Plorares Aquilonibus.

Audis, quo strepitu ianua, quo nemus
Inter pulchra satum tecta remugiat
Ventis? et positas ut glaciet nives
Puro numine Iuppiter?

Ingratam Veneri pone superbiam;
Nec currente retro funis eat rota.
Non te Penelopen difficilem procis
Tyrrhenus genuit parens.

O, quamvis neque te munera, nec preces,
Nec tinctus viola pallor amantium,

Nec vir Pieria pellice saucius

Curvat; supplicibus tuis

Parcas, nec rigida mollior aesculo,

Nec Mauris animum mitior anguibus.

Non hoc semper erit liminis, aut aquae
Caelestis patiens latus.

AD

ODE XI.

MERCVRIVM.

Mercuri, (nam te docilis magistro
Movit Amphion lapides canendo)
Tuque, testudo, resonare septem
Callida nervis,

Nec loquax olim, neque grata, nunc et
Divitum mensis, et amica templis ;
Dic modos, Lyde quibus obstinatas
Applicet aures;

Quae, velut latis equa trima campis,
Ludit exsultim, metuitque tangi,
Nuptiarum expers, et adhuc protervo
Cruda marito.

Tu potes tigres, comitesque silvas
Ducere, et rivos celeres morari.

Cessit immanis tibi blandienti
Ianitor aulae,

Cerberus; quamvis furiale centum
Muniant angues caput, eius atque
Spiritus teter, saniesque manet
Ore trilingui.

Quin et Ixion, Tityosque vultu
Risit invito: stetit urna paullum
Sicca, dum grato Danai puellas
Carmine mulces.

Audiat Lyde scelus, atque notas
Virginum poenas, et inane lymphae
Dolium fundo pereuntis imo,

Seraque fata,

Quae manent culpas etiam sub Orco.
Impiae, (nam quid potuere maius?)
Impiae sponsos potuere duro
Perdere ferro.

Vna de multis, face nuptiali
Digna, periurum fuit in parentem

Splendide mendax, et in omne virgo
Nobilis aevum;

Surge, quae dixit iuveni marito,
Surge, ne longus tibi somnus, unde
Non times, detur; socerum, et scelestas
Falle sorores:

Quae, velut nactae vitulos leaenae,
Singulos, eheu! lacerant: ego illis
Mollior, nec te feriam, neque intra
Claustra tenebo.

Me pater saevis oneret catenis,

Quod viro clemens misero peperci ;
Me vel extremos Numidarum in

Classe releget.

agros

I, pedes quo te rapiunt, et aurae,
Dum favet nox, et Venus: i secundo
Omine; et nostri memorem sepulcro

Scalpe querelam.

« ZurückWeiter »