Diva, producas subolem; Patrumque Prosperes decreta super iugandis Feminis; prolisque novae feraci Lege marita:
Certus undenos decies per annos Orbis ut cantus referatque ludos, Ter die claro, totiesque grata Nocte frequentes.
Vosque, veraces cecinisse, Parcae, Quod semel dictum, stabilisque rerum Terminus servat, bona iam peractis Iungite fata.
Fertilis frugum, pecorisque tellus Spicea donet Cererem corona: Nutriant fetus et aquae salubres,
Condito mitis, placidusque telo, Supplices audi pueros, Apollo: Siderum regina bicornis, audi, Luna, puellas.
Roma si vestrum est opus; Iliaèque Littus Etruscum tenuere turmae; Iussa pars mutare Lares, et urbem
Cui per ardentem sine fraude Troiam
Castus Aeneas, patriae superstes,
Liberum munivit iter, daturus
Di, probos mores docili iuventae;
Dî, senectuti placidae quietem;
Romulae genti date remque, prolemque,
CARMEN SECULARE.
Quique vos bobus veneratur albis, Clarus Anchisae, Venerisque sanguis, Imperet bellante prior; iacentem Lenis in hostem.
Iam mari, terraque manus potentes Medus, Albanasque timet secures: Iam Scythae responsa petunt, superbi Nuper, et Indi.
Iam Fides, et Pax, et Honos, Pudorque Priscus, et neglecta redire Virtus Audet; apparetque beata pleno
Augur, et fulgente decorus arcu, Phoebus, acceptusque novem Camenis; Qui salutari levat arte fessos
Si Palatinas videt aequus aras,
Remque Romanam, Latiumque; felix Alterum in lustrum, meliusque semper Prorogat aevum:
Quaeque Aventinum tenet, Algidumque, Quindecim, Diana, preces virorum Curat; et votis puerorum amicas Applicat aures:
Haec Iovem sentire, Deosque cunctos, Spem bonam, certamque domum reporto, Doctus, et Phoebi, chorus, et Dianae, Dicere laudes.
Invehitur primum in eos, qui, sua sorte numquam contenti, aliorum vitae institutum proprio anteferunt: deinde in eos, qui contra in instituto suo constantes nullis laboribus parcunt, nulla non obeunt pericula, ut lucrum domnum reportent; demum avaros insectatur.
Qui fit, Maecenas, ut nemo, quam sibi sortem Seu Ratio dederit, seu Fors obiecerit, ulla Contentus vivat; laudet diversa sequentes? O fortunati mercatores! gravis annis Miles ait, multo iam fractus membra labore. Contra mercator, navim iactantibus Austris, Militia est potior. Quid ni? concurritur: horae Momento cita mors venit, aut victoria laeta. Agricolam laudat iuris, legumque peritus, Sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat. Ille, datis vadibus, qui rure extractus in urbem est, Solos felices viventes clamat in urbe.
Cetera de genere hoc, adeo sunt multa, loquacem
Delassare valent Fabium. Ne te morer, audi, 15 Quo rem deducam. Si quis Deus, en ego, dicat, .Iam faciam quod vultis: eris tu, qui modo miles, Mercator: tu, consultus modo, rusticus: hinc vos, Vos hinc-mutatis discedite partibus. Eia!
Quid statis? nolint. Atqui licet esse beatis. 20 Quid caussae est, merito quin illis Iupiter ambas Iratus buccas inflet; neque se fore posthac Tam facilem dicat, votis ut praebeat aurem? Praeterea: (ne sic, ut qui iocularia, ridens Percurram: quamquam ridentem dicere verum 25 Quid vetat? ut pueris olim dant crustula blandi Doctores, elementa velint ut discere prima. Sed tamen amoto quaeramus seria ludo.) Ille, gravem duro terram qui vertit aratro; Praefidus hic campo miles; nautaeque, per omne 30 Audaces mare qui currunt; hac mente laborem Sese ferre, senes ut in otia tuta recedant, Aiunt, quum sibi sint congesta cibaria: sicut Parvula, nam exemplo est magni, formica, laboris, Ore trahit quodcumque potest, atque addit acervo, 35 Quem struit, haud ignara, ac non incauta futuri. Quae, simul inversum contristat Aquarius annum, Non usquam prorepit; et illis utitur ante
Quaesitis patiens: quum te neque fervidus aestus Demoveat lucro; neque hiems, ignis, mare, ferrum; 40 Nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter.
Quid iuvat, immensum te argenti pondus, et auri Furtim defossa timidum deponere terra? Quod, si comminuas, vilem redigatur ad assem. At, ni id fit, quid habet pulchri constructus acervus?
45 Millia frumenti tua triverit area centum;
Non tuus hoc capiet venter plus, ac meus: ut si Reticulum panis venales inter onusto
Forte vehas humero; nihilo plus accipias, quam
Qui nil portarit. Vel dic, quid referat intra Naturae fines viventi, iugera centum, an Mille aret? At suave est ex magno tollere acervo. Dum ex parvo nobis tantumdem haurire relinquas, Cur tua plus laudes cumeris granaria nostris? Ut, tibi si sit opus liquidi non amplius urna, Vel cyatho; et dicas: magno de flumine malim, Quam ex hoc fonticulo tantumdem sumere. Eo fit, Plenior ut si quos delectet copia iusto, Cum ripa simul avulsos ferat Aufidus acer. At qui tantuli eget, quanto est opus: is neque limo Turbatam haurit aquam, neque vitam amittit in 60 undis.
At bona pars hominum, decepta cupidine falso, Nil satis est, inquit: quia tanti, quantum habeas, sis. Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter Quatenus id facit: ut quidam memoratur Athenis Sordidus, ac dives, populi contemnere voces Sic solitus: populus me sibilat; at mihi plaudo Ipse domi, simul ac nummos contemplor in arca. Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina. Quid rides? mutato nomine, de te Fabula narratur. Congestis undique saccis Indormis inhians; et tamquam parcere sacris Cogeris, aut pictis tamquam gaudere tabellis. Nescis, quo valeat nummus? quem praebeat usum? Panis ematur, olus, vini sextarius: adde, Quis humana sibi doleat natura negatis.
An vigilare metu exanimem; noctesque, diesque Formidare malos, fures, incendia, servos, Ne te compileut fugientes, hoc iuvat? Horum Semper ego optarim pauperrimus esse bonorum. At si condoluit tentatum frigore corpus, Aut alius casus lecto te adfixit; habes qui Adsideat, fomenta paret, medicum roget, ut te Suscitet, ac natis reddat, carisque propinquis?
« ZurückWeiter » |