O DE VI.

AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.

Varius tragoediographus bella ab Agrippa gesta decantabit: Horatius vero conviviis tantum et amoribus describendis aptus et idoneus.

METR. XVIII.

Scriberis Vario fortis, et hostium

Victor, Maeonii carminis aliti,

Quam rem cumque ferox navibus, aut equis
Miles, te duce, gesserit.

5 Nos, Agrippa, neque haec dicere, nec gravem
Pelidae stomachum cedere nescii,
Nec cursus duplicis per mare Ulyssei,
Nec saevam Pelopis domum,

10

Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellisque lyrae Musa potens vetat
Laudes egregii Caesaris et tuas
Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne scripserit? aut pulvere Troio
15 Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden Superis parem?

20

Nos convivia, nos proelia virginum,
Sectis in iuvenes unguibus acrium,
Cantamus; vacui, sive quid urimur,
Non praeter solitum leves.

1

ODE

VII.

AD MUNATIUM PLANCUM.

Alii alias laudant civitates, et regiones: Horatius vero reliquis anteponit Tibur, ubi natus est Plancus, quem ad diluendas vino curas cohortatur.

METR. VIII.

Laudabunt alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Moenia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt, quibus unum opus est, intactae Palladis 5 urbem

Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti praeponere olivam.
Plurimus, in Iunonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedaemon,
Nec tam Larissae percussit campus opimae,
Quam domus Albuneae resonantis,

Et praeceps Anio, et Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila Caelo
Saepe Notus; neque parturit imbres
Perpetuos: sic tu sapiens finire memento

Tristitiam, vitaeque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburi umbra tui. Teucer Salamina, patremque
Quum fugeret, tamen uda Lyaeo

Tempora populea fertur vinxisse corona,
Sic tristes affatus amicos:

10

15

20

25 Quo nos cumque feret melior Fortuna parente, Ibimus, o socii, comitesque.

30

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucri: Certus enim promisit Apollo,

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes, peioraque passi

Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas;
Cras ingens iterabimus aequor.

ODE VIII.

AD LYDIA M.

Iuvenem Sybarin, Lydiae amore perditum, et voluptatibus colliquefactum notat.

METR. XV. Dicolon.

Lydia, die, per omnes

Te Deos oro, Sybarin cur properes amando Perdere? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris, atque Solis? 5 Cur neque militaris

10

Inter aequales equitet, Gallica nec lupatis Temperet ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum Sanguine viperino

Cautius vitat? neque iam livida gestat armis Brachia, saepe disco,

Saepe trans finem iaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinae

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troiae 15 Funera; ne virilis

Cultus in caedem, et Lycias proriperet catervas?

ODE IX.

AD THALIAR CHUM.

Quo magis saevit hiems, eo magis voluptati indulgendum.

METR. XVI.

Vides, ut alta stet nive candidum
Soracte; nec iam sustineant onus
Silvae laborantes; geluque

Flumina constiterint acuto?
Dissolve frigus, ligna super foco
Large reponens; atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,
O Thaliarche, merum diota.
Permitte Divis cetera: qui simul
Stravere ventos aequore fervido
Deproeliantes; nec cupressi,
Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quaerere: et

Quem sors dierum cumque dabit, lucro

Appone; nec dulces amores

Sperne puer, neque tu choreas;

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et campus, et areae;
Lenesque sub noctem susurri
Composita repetantur hora:
Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellae risus ab angulo;
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito male pertinaci.

5

10

15

20

5

10

15

20

ODE X.

HYMNUS AD MERCURIUM.

Quem laudat a facundia, a parentibus, a palaestrae et lyrae inventione, a maxima in furando calliditate, atque ab iis, quibus fungitur, muneribus.

METR. XVII.

Mercuri, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentum
Voce formasti catus, et decorae
More palaestrae:

Te canam, magni lovis, et Deorum
Nuncium, curvaeque lyrae parentem;
Callidum, quidquid placuit, iocoso
Condere furto.

Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetra,
Risit Apollo.

Quin et Atridas, duce te, superbos,
Ilio dives Priamus relicto,
Thessalosque ignes, et iniqua Troiae
Castra fefellit.

Tu pias Jaetis animas reponis
Sedibus; virgaque levem coerces
Aurea turbam, superis Deorum
Gratus, et imis.