ODE VI. AD ROMANOS. Delicta maiorum immeritus lues, Foeda nigro simulacra fumo. Dis te minorem quod geris, imperas: Hesperiae mala luctuosae. Iam bis Monaeses, et Pacori manus Pene occupatam seditionibus. Delevit Vrbem Dacus, et Aethiops: Hic classe formidatus, ille Missilibus melior sagittis. Fecunda culpae secula nuptias Primum inquinavere, et genus, et domos: Hoc fonte derivata clades In patriam, populumque fluxit. Motus doceri gaudet Ionicos Iam nunc, et incestos amores De tenero meditatur ungui. 4 Mox iuniores quaerit adulteros Gaudia, luminibus remotis: Dedecorum pretiosus emtor. Antiochum, Hannibalemque dirum: Sed rusticorum mascula militum Matris ad arbitrium recisos Portare fustes; Sol ubi montium Tempus agens abeunte curru. Progeniem vitiosiorem. ODE VII. AD ASTERIEN. Quid fles, Asterie, quem tibi candidi Primo restituent vere Favonii, Thyna merce beatum, Constantis iuvenem fide, Gygen? Ille Notis actus ad Oricum, Insomnis lacrymis agit. Atqui sollicitae nuntius hospitae, Dicens ignibus uri, Tentat mille vafer modis. Vt Proetum mulier perfida credulum Maturare necem, refert. Narrat pene datum Pelea Tartaro, Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens; Et peccare docentes Fallax historias monet: Frustra: nam scopulis surdior Icari Ne vicinus Enipeus Plus iusto placeat, cave: Quamvis non alius flectere equum sciens Tusco denatat alveo. Prima nocte domum claude: neque in vias Duram, difficilis mane. ODE VIII. AD MAE CENATEM. Martiis caelebs quid agam Kalendis, Quid velint flores, et acerra turis Docte sermones utriusque linguae. Hic dies, anno redeunte, festus Sume, Maecenas, cyathos amici Mitte civiles super Vrbe curas: Medus infestus sibi luctuosis Servit Hispanae vetus hostis orae Iam Scythae laxo meditantur arcu |