82 Q. HOR. FLACCI CARM. LIB. II. 20. AD MAECENATEM. Non usitata, nec tenui ferar Penna, biformis per liquidum aethera Vrbes relinquam. Non ego pauperum Nec stygia cohibebor unda. Per digitos, humerosque plumae. Iam Daedaleo ocior Icaro Visam gementis litora Bospori, Syrtesque Gaetulas, canorus Ales, Hyperborcosque campos. Me Colchus, et, qui dissimulat metum Discet Iber, Rhodanique potor. Absint inani funere naeniae, Luctusque turpes, et querimoniae: HORATII FLACCI CARMINVM LIBER TERTIVS. ODE I. Odi di profanum vulgus, et arceo: Favete linguis: carmina non prius Audita Musarum sacerdos Virginibus, puerisque canto. Regum timendorum in proprios greges, Reges in ipsos imperium est Iovis, Clari Giganteo triumpho, Cuncta supercilio moventis. Est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis; hic generosior Omne capax movet urna nomen. Districtus ensis cui super impia Non avium, citharaeque cantus Non Zephyris agitata Tempe. Desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec saevus Arcturi cadentis Impetus, aut orientis Hoedi: Non verberatae grandine vineae, Sidera, nunc hiemes iniquas. Contracta pisces aequora sentiunt, Cum famulis, dominusque terrae Fastidiosus: sed Timor, et Minae Decedit aerata triremi, et Post equitem sedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior Delenit usus, nec Falerna Vitis, Achaemeniumve costum; Cur invidendis postibus, et novo Cur valle permutem Sabina ODE II. Angustam amice pauperiem pati Robustus acri militia puer Vexet eques metuendus hasta; Vitamque sub dio, et trepidis agat Prospiciens, et adulta virgo, Suspiret eheu! ne rudis agminum : : Sponsus lacessat regius asperum Tactu leonem, quem cruenta Per medias rapit ira caedes. Dulce, et decorum est pro patria mori: Virtus, repulsae nescia sordidae, Spernit humum fugiente penna. |