Absumet heres Caecuba dignior

Servata centum clavibus; et mero

Tinget pavimentum superbum,
Pontificum potiore coenis.

ODE XV.

Iam pauca aratro iugera regiae

Moles relinquent undique latius
Extenta visentur Lucrino

Stagna lacu; platanusque caelebs

Evincet ulmos: tum violaria, et
Myrtus, et omnis copia narium,
Spargent olivetis odorem.

Fertilibus domino priori:
Tum spissa ramis laurea fervidos
Excludet ictus. Non ita Romuli
Praescriptum et intonsi Catonis

Auspiciis, veterumque norma. Privatus illis census erat brevis, Commune magnum: nulla decempedis Metata privatis opacam

Porticus excipiebat Arcton:

Nec fortuitum spernere cespitem
Leges sinebant; oppida publico

Sumtu iubentes, et Deorum

Templa novo decorare saxo.

ODE XV I.

AD POMPEIVM GROSPHVM.

Otium

tium Divos rogat in patenti

Prensus Aegaeo, simul atra nubes.

Condidit lunam, neque certa fulgent

Sidera nautis:

Otium bello furiosa Thrace,

Otium Medi pharetra decori,

Grosphe, non gemmis, neque purpura venale, neque auro.

Non enim gazae, neque consularis
Summovet lictor miseros tumultus

Mentis, et curas laqueata circum
Tecta volantes.

Vivitur parvo bene, cui paternum
Splendet in mensa tenui salinum;
Nec leves somnos timor, aut cupido
Sordidus aufert.

Quid brevi fortes iaculamur aevo

Multa? quid terras alio calentes
Sole mutamus? patriae quis exsul
Se quoque fugit?

Scandit aeratas vitiosa naves

Cura; nec turmas equitum relinquit,

Ocior cervis, et agente nimbos

Ocior Euro.

Laetus in praesens animus, quod ultra est

Oderit curare, et amara lento

Temperet risu. Nihil est ab omni

Parte beatum.

Abstulit clarum cita mors Achillem;
Longa Tithonum minuit senectus:
Et mihi forsan, tibi quod negarit,
Porriget hora.

Te greges centum, Siculaeque circum
Mugiunt vaccae; tibi tollit hinnitum
Apta quadrigis equa; te bis Afro
Murice tinctae

Vestiunt lanae: mihi parva rura, et
Spiritum Graiae tenuem Camenae

Parca non mendax dedit, et malignum
Spernere vulgus.

ODE XVII.

AD MAECENATEM.

Cur me querelis exanimas tuis?

Nec Dis amicum est, nec mihi, te prius
Obire, Maecenas, mearum

Grande decus columenque rerum.
Ah! te meae si partem animae rapit
Maturior vis, quid moror altera,
Nec carus aeque, nec superstes
Integer? Ille dies utramque
Ducet ruinam. Non ego perfidum
Dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
Vtcumque praecedes, supremum
Carpere iter comites parati.
Me nec Chimaerae spiritus igneae,
Nec, si resurgat, centimanus Gyas
Divellet unquam: sic potenti

Iustitiae placitumque Parcis.
Seu Libra, seu me Scorpius aspicit
Formidolosus, pars violentior
Natalis horae, seu tyrannus

Hesperiae Capricornus undae;
Vtrumque nostrum incredibili modo
Consentit astrum. Te Iovis impio

Tutela Saturno refulgens

Eripuit, volucrisque Fati

C