Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Omnes eodem cogimur: omnium
Versatur urna serius ocius

Sors exitura, et nos in aeternum
Exsilium impositura cymbae.

ODE IV.

AD XANTHIAM PHOCEVM.

Ne

e sit ancillae tibi amor pudori, Xanthia Phoceu: prius insolentem

Serva Briseis niveo colore

Movit Achillem.

Movit Aiacem Telamone natum

Forma captivae dominum Tecmessae:
Arsit Atrides medio in triumpho
Virgine rapta,

Barbarae postquam cecidere turmae
Thessalo victore, et ademtus Hector
Tradidit fessis leviora tolli

Pergama Graiis.

Nescias, an te generum beati

Phyllidis flavae decorent parentes:

Regium certe genus, et Penates
Maeret iniquos.

Crede, non illam tibi de scelesta
Plebe delectam; neque sic fidelem,
Sic lucro aversam potuisse nasci
Matre pudenda.

Brachia, et vultum, teretesque suras

Integer laudo: fuge suspicari,

Cuius octavum trepidavit aetas

Claudere lustrum.

ODE V.

Nondum subacta ferre iugum valet

Cervice, nondum munia comparis
Aequare, nec tauri ruentis

In venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuae

Campos iuvencae, nunc fluviis gravem Solantis aestum, nunc in udo

Ludere cum vitulis salicto

Praegestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvae: iam tibi lividos

Distinguet autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Iam te sequetur: currit enim ferox
Aetas; et illi, quos tibi demserit,
Apponet annos: iam proterva

Fronte petet Lalage maritum,

Dilecta, quantum non Pholoë fugax; Non Chloris, albo sic humero nitens, Vt pura nocturno renidet

Luna mari; Caidiusve Gyges,

Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites

Discrimen obscurum, solutis

Crinibus, ambiguoque vultu.

ODE VI.

AD SEPTIMIVM.

Septimi, Gades aditure mecum, et

Cantabrum indoctum iuga ferre nostra, et Barbaras Syrtes, ubi Maura semper Aestuat unda;

Tibur Argeo positum colono

Sit meae sedes utinam senectae;
Sit modus lasso maris, et viarum,

Militiaeque.

Vnde si Parcae prohibent iniquae,
Dulce pellitis ovibus Galaesi
Flumen, et regnata petam Laconi
Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi praeter omnes
Angulus ridet; ubi non Hymetto
Mella decedunt, viridique certat
Bacca Venafro;

Ver ubi longum, tepidasque praebet
Iuppiter brumas, et amicus Aulon
Fertilis Baccho minimum Falernis
Invidet uvis.

Ille te mecum locus, et beatae
Postulant arces: ibi tu calentem
Debita sparges lacryma favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIVM GROSPHVM.

[ocr errors]

saepe mecum tempus in ultimum

Deducte, Bruto militiae duce,

Quis te redonavit Quiritem

Dis patriis, Italoque caelo,

Pompei, meorum prime sodalium?
Cum quo morantem saepe diem mero
Fregi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos, et celerem fugam
Sensi, relicta non bene parmula;
Quum fracta virtus, et minaces
Turpe solum tetigere mento.

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre:

Te rursus in bellum resorbens

Vnda fretis tulit aestuosis.

Ergo obligatam redde Iovi dapem,
Longaque fessum militia latus

Depone sub lauru mea; nec

Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso levia Massico

Ciboria exple: funde capacibus
Vnguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

« ZurückWeiter »