Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

ODE XXVI.

Musis amicus, tristitiam et metus

Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis; quis sub Arcto
Rex gelidae metuatur orae,

Quid Tiridatem terreat, unice
Securus. O quae fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiae coronam,

Pimple dulcis: nil sine te mei

Prosunt honores. Hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio sacrare plectro

Teque tuasque decet sorores.

ODE XXVII.

AD SODALES.

Natis in usum laetitiae scyphis

Pugnare, Thracum est. Tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.

Vino, et lucernis Medus acinaces.
Immane quantum discrepat. Impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso.

Vultis severi me quoque sumere
Partem Falerni? Dicat Opuntiae

Frater Megillae, quo beatus

Vulnere, qua pereat sagitta.

Cessat voluntas? non alia bibam

Mercede. Quae te cumque domat Venus,

Non erubescendis adurit

Ignibus, ingenuoque semper

Amore peccas. Quidquid habes, age,

Depone tutis auribus. Ah miser!

Quanta laborabas Charybdi,

Digne puer meliore flamma!

Quae saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit Deus?

Vix illigatum te triformi

Pegasus expediet Chimaera.

ODE XXVIII.

Naut.

Te

e maris, et terrae, numeroque carentis arenae
Mensorem cohibent, Archyta,

Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera; nec quidquam tibi prodest
Aërias tentasse domos, animoque rotundum
Percurrisse polum, morituro.

Arch. Occidit et Pelopis genitor conviva Deorum,
Tithonusque remotus in auras,

Et Iovis arcanis Minos admissus: habentque
Tartara Pantoiden, iterum Orco

Demissum; quamvis clypeo Troiana refixo
Tempora testatus, nihil ultra

Nervos atque cutem morti concesserat atrae;
Iudice te, non sordidus auctor

Naturae, verique. Sed omnes una manet nox,
Et calcanda semel via leti.

Dant alios Furiae torvo spectacula Marti:
Exitio est avidum mare nautis:

Mixta senum, ac iuvenum densentur funera: nullum
Saeva caput Proserpina fugit.

Me quoque devexi rapidus comes Orionis

Illyricis Notus obruit undis.

At tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae
Ossibus et capiti inhumato

Particulam dare. Sic, quodcumque minabitur Eurus
Fluctibus Hesperiis, Venusinae
Plectantur silvae, te sospite; multaque merces,
Vnde potest, tibi defluat aequo

Ab Iove, Neptunoque sacri custode Tarenti.
Negligis immeritis nocituram

Postmodo te natis fraudem committere? forsan
Debita iura, vicesque superbae

Te maneant ipsum: precibus non linquar inultis ; Teque piacula nulla resolvent.

Quamquam festinas, non est mora longa; licebit Iniecto ter pulvere curras.

ODE XXIX.

AD ICCIVM.

Icci, beatis nunc Arabum invides

Gazis; et acrem militiam paras
Non ante devictis Sabaeae

Regibus; horribilique Medo

Nectis catenas. Quae tibi virginum, Sponso necato, barbara serviet? Puer quis ex aula capillis

Ad cyathum statuetur unctis,

Doctus sagittas tendere Sericas.
Arcu paterno? quis neget arduis
Pronos relabi posse rivos

Montibus, et Tiberim reverti;

Quum tu coemtos undique nobiles

Libros Panaetî, Socraticam et domum

Mutare loricis Iberis,

Pollicitus meliora, tendis?

« ZurückWeiter »