ODE XIV.

O Navis, referent in mare te novi
Fluctus. O quid agis? Fortiter occupa
Portum. Nonne vides, ut

Nudum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africo,

Antennaeque gemant; ac sine funibus

Vix durare carinae

Possint imperiosius

Aequor? Non tibi sunt integra lintea;
Non Di, quos iterum pressa voces malo:
Quamvis Pontica pinus,

Silvae filia nobilis,

Iactes et genus, et nomen inutile.
Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit. Tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave,

Nuper sollicitum quae mihi taedium,
Nunc desiderium, curaque non levis,

ODE XV.

Pastor quum traheret per freta navibus Idaeis Helenen perfidus hospitam; Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata. Mala ducis avi domum,
Quam multo repetet Graecia milite,
Coniurata tuas rumpere nuptias,

Sudor!

Et regnum Priami vetus.

Eheu, quantus equis, quantus adest viris quanta moves funera Dardanae Genti! Iam galeam Pallas et aegida

Currusque et rabiem parat.

Nequidquam, Veneris praesidio ferox,
Pectes caesariem; grataque feminis
Imbelli cithara carmina divides:

Nequidquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Cnossii

Vitabis, strepitumque, et celerem sequi Aiacem: : tamen, heu! serus adulteros

Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuae

Gentis, non Pylium Nestora respicis?

Vrgent impavidi te Salaminius

Teucerque, et Sthenelus sciens

Pugnae; sive opus est imperitare equis, Non auriga piger. Merionen quoque Nosces. Ecce furit te reperire atrox Tydides melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera Visum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuae.

Iracunda diem proferet Ilio,

Matronisque Phrygum, classis Achillei.

Post certas hiemes uret Achaicus

Ignis Iliacas domos.

ODE X V I.

matre pulchra filia pulchrior,

Quem criminosis cumque voles modum
Pones iambis; sive flamma,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber aeque; non acuta

Sic geminant Corybantes aera,
Tristes ut irae: quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec saevus ignis, nec tremendo
Iuppiter ipse ruens tumultu.
Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Irae Thyesten exitio gravi

Stravere; et altis urbibus ultimae

Stetere caussae, cur perirent

Funditus, imprimeretque muris Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem. Me quoque pectoris

Tentavit in dulci iuventa

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quaero tristia; dum mihi

Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.