Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

ODE XI.

AD LEVCONOEN.

Tu ne quaesieris (scire nefas) quem mihi, quem tibi

Finem Di dederint, Leuconoë; nec Babylonios
Tentaris numeros. Vt melius, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuit Iuppiter ultimam,
Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum; sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

Quem

[blocks in formation]

uem virum, aut heroa lyra, vel acri

Tibia sumis celebrare, Clio?

Quem Deum? cuius recinet iocosa
Nomen imago,

Aut in umbrosis Heliconis oris,

Aut super Pindo, gelidove in Haemo?
Vnde vocalem temere insecutae

Orphea silvae,

Arte materna rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris

Ducere quercus.

Quid prius dicam solitis Parentis
Laudibus; qui res hominum ac Deorum,
Qui mare et terras, variisque mundum
Temperat horis?

Vnde nil maius generatur ipso,

Nec viget quidquam simile, aut secundum:
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.

Proeliis audax neque te silebo
Liber, et saevis inimica Virgo
Belluis; nec te, metuende certa
Phoebe sagitta.

Dicam et Alciden, Puerosque Ledae;
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes;
Et minax (quod sic voluere) ponto

Vnda recumbit.

Romulum post hos prius, an quietum Pompili regnum memorem, an superbos Tarquini fasces, dubito, an Catonis Nobile letum.

Regulum, et Scauros, animaeque magnae
Prodigum Paullum, superante Poeno,
Gratus insigni referam Camena,
Fabriciumque.

Hunc, et incomtis Curium capillis
Vtilem bello tulit, et Camillum

Saeva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.

Crescit, occulto velut arbor aevo,
Fama Marcelli: micat inter omnes

Iulium sidus, velut inter ignes
Luna minores.

Gentis humanae pater atque custos,
Orte Saturno, tibi cura magni

Caesaris fatis data; tu secundo

Caesare regnes.

Ille seu Parthos Latio imminentes

Egerit iusto domitos triumpho,
Sive subiectos orientis orae

Seras, et Indos;

Te minor latum reget aequus orbem :

Tu gravi curru quaties Olympum;
Tu parum castis inimica mittes
Fulmina lucis.

[ocr errors]

ODE XIII.

AD

Quum

LYDIA M.

uum tu, Lydia, Telephi

Cervicem roseam, cerea Telephi

Laudas brachia, vae! meum

Fervens difficili bile tumet iecur.

Tunc nec mens mihi, nec color

Certa sede manent: humor et in

Furtim labitur, arguens

genas

Quam lentis penitus macerer ignibus.

Vror, seu tibi candidos

Turparunt humeros immodicae mero

Rixae; sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.

Non, si me satis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare

Laedentem oscula, quae Venus

Quinta parte sui nectaris imbuit.

Felices ter, et amplius,

Quos irrupta tenet copula; nec malis

Divulsus querimoniis,

Suprema citius solvet amor die.

[ocr errors]
« ZurückWeiter »