Abbildungen der Seite
PDF
EPUB
[ocr errors]

HORATII FLACCI

EPODON

LIBER.

ODE I.

AD MAECENATEM.

Ibis Liburnis inter alta navium,

Amice, propugnacula,
Paratus omne Caesaris periculum

Subire, Maecenas, tuo.

Quid nos? quibus te vita si superstite
Iucunda; si contra, gravis?

Vtrumne iussi persequemur otium

Non dulce, ni tecum simul?

An hunc laborem mente laturi, decet
Qua ferre non molles viros?

Feremus: et te vel per Alpium iuga,
Inhospitalem et Caucasum,

Vel Occidentis usque ad ultimum sinum,

Forti sequemur pectore.

Roges, tuum labore quid iuvem meo,

Imbellis, ac firmus parum?

Comes minore sum futurus in metu,

Qui maior absentes habet:

Vt adsidens implumibus pullis avis
Serpentium adlapsus timet,
Magis relictis; non, ut adsit, auxili
Latura plus praesentibus.
Libenter hoc, et omne militabitur

Bellum in tuae spem gratiae:

Non ut iuvencis illigata pluribus
Aratra nitantur mea,

Pecusve Calabris ante sidus fervidum

Lucana mutet pascuis;

Neque ut superni villa candens Tusculi
Circaea tangat moenia.

Satis superque me benignitas tua
Ditavit. Haud paravero,

Quod aut, avarus ut Chremes, terra premam;
Discinctus aut perdam ut nepos.

ODE II.

Beatus

Peatus ille, qui procul negotiis,

Vt prisca gens mortalium,

Paterna rura bobus exercet suis,

Solutus omni foenore:

Nequé excitatur classico miles truci,
Neque horret iratum mare;

Forumque vitat, et superba civium

Potentiorum limina.

Ergo aut adulta vitium propagine
Altas maritat populos,
Aut in reducta valle mugientium

Prospectat errantes greges;
Inutilesque falce ramos amputans,
Feliciores inserit;

Aut pressa puris mella condit amphoris; Aut tondet infirmas oves;

Vel, quum decorum mitibus pomis caput Autumnus agris extulit,

Vt gaudet insitiva decerpens pyra,

Certantem et uvam purpurae,

Qua muneretur te, Priape, et te, pater Silvane tutor finium!

Libet iacere modo sub antiqua ilice.

Modo in tenaci gramine.

Labuntur altis interim rivis aquae;

Queruntur in silvis aves;

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus
Somnos quod invitet leves.

At quum tonantis annus hibernus Iovis
Imbres, nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane
Apros in obstantes plagas;

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumve leporem, et advenam laqueo gruem,
Iucunda captat praemia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,
Haec inter obliviscitur?

Quod si pudica mulier in partem iuvet
Domum, atque dulces liberos;
(Sabina qualis, aut perusta solibus
Pernicis uxor Appuli)

Sacrum vetustis extruat lignis focum,
Lassi sub adventum viri;

Claudensque text is cratibus laetum pecus,
Distenta siccet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,
Dapes inemtas apparet;

Non me Lucrina iuverint conchylia,

Si

Magisve rhombus, aut scari,

quos Eois intonata fluctibus

Hiems ad hoc vertat mare:

Non Afra avis descendat in ventrem meum,

Non attagen Ionius

Iucundior, quam lecta de pinguissimis
Oliva ramis arborum;

Aut herba lapathi prata amantis, et gravi
Malvae salubres corpori;

Vel agna festis caesa Terminalibus,
Vel hoedus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut iuvat pastas oves
Videre properantes domum!

Videre fessos vomerem inversum boves
Collo trahentes languido,

Positosque vernas, ditis examen domus,
Circum renidentes Lares!

Haec ubi loquutus foenarator Alfius,

Iam iam futurus rusticus,

Omnem relegit Idibus pecuniam;

Quaerit Kalendis ponere.

« ZurückWeiter »