Ne forte credas interitura, quae, Longe sonantem natus ad Aufidum, Verba loquor socianda chordis. Non, si priores Maeonius tenet Stesichorique graves Camenac; Non sola comtos arsit adulteri Et comites, Helene Lacaena : Primusve Teucer tela Cydonio Excepit ictus pro pudicis Coniugibus, puerisque primus. Vixere fortes ante Agamemnona Nocte, carent quia vate sacro. Totve tuos patiar labores Impune, Lolli, carpere lividas Rerumque prudens, et secundis Temporibus, dubiisque rectus; Vindex avarae fraudis, et abstinens Ducentis ad se cuncta pecuniae; Consulque non unius anni, Sed quoties bonus, atque fidus Vultu, et per obstantes catervas Non possidentem multa vocaveris Muneribus sapienter uti, Duramque callet pauperiem pati, Non ille pro caris amicis, Aut patria timidus perire. O crudelis adhuc, et Veneris muneribus potens, Et, quae nunc humeris involitant, deciderint comae, ODE XI. AD PHYLLIDEM. Est mihi nonum superantis annum Plenus Albani cadus: est in horto, Multa, qua crines religata fulges. Cuncta festinat manus: huc, et illuc Sordidum flammae trepidant rotantes Vt tamen noris, quibus advoceris Iure sollemnis mihi, sanctiorque Luce Maecenas meus affluentes Ordinat annos. Telephum, quem tu petis, occupavit, Terret ambustus Phaethon avaras Spes; et exemplum grave praebet ales Pegasus, terrenum equitem gravatus Bellerophontem, Semper ut te digna sequare; et, ultra Quam licet sperare nefas putando, Disparem vites. Age iam, meorum Finis amorum, (Non enim posthac alia calebo Voce quos reddas: minuentur atrae |