an dat paradis so clar. he sprak: dit cruce scholtu myt dy bringhen; oft di de enghel wal afdrengen, so sprek: engel gades, dit is myn warteken, an deme cruce is got an syn herte steken. hir scholtu my bewaren, wente he fumpt sulven here varen. Angelus. Des so warde ik al hir, so warde wy myt tir. do des gade behelik was, 30 35 do he schup de werlt unt allent, dat dar jnne was, do schup he en paradis der wollust, dar inne rowen scholde des mynschen brust. nu heft iw got myt syneme dode wedder namen, ik schal jw in dit paradis wedder brynghen, dar se gy en scharp swert vor henghen, dar schole gy vruchten nicht vor. tredet an des paradises dor, wachtet an deme vunliken sale, went iw got fulven hale. (IV., 1.) Vigil cantat versum, postea dicit.) Waket rittere, dat is schire dach, if vorneme der morghensterne slach. Et tubicinat ter, iterum vigil dicens. 50 Id dowet an der owe, rytter stolt, brek dyne rowe! 55 wille gy den gansen dach slapen? de sunne mach jw in den saghel schynen, 65 unser borger mogheden hebben alrede papent eren swynen. ik dorf iw nicht pipen myt deme horne, me mach jw wol luden de clocken uppeme tarne. Primus miles post tibicinationem. Wol up ritter unt knapen! hir is al to langhe slapen. id was ene vorvlukede stunde, 70 75 hir is vorlaren gut unt ere, des moghe we uns wol schemen sere. Secundus miles. Wane wane, my dromede alzo unsachte, if wet an welker achte, if wet nycht, wat ik saghe. 80. Bl. 7. eyn grot ertbevinghe quam vor deme daghe, de heft uns allen leyde dan, ik mochte noch sitten noch stan. 83 möchte, undeutlich. ach wol hen, wes gy horen, allene isset us missegan. wy willen up unse unschult stan, wor umme wolde wy ut deme lande wiken? 800 wy willen vorkamen toghentliken, wy willen hen vor Cayfam gan, unt laten desse rede den Joden vorstan. (IV., 2.) Et abeunt ad synagogam, ubi primus miles dicit. Gnade here bischop. [Secundus miles.] Here unt al gy Joden des lovet my, an desfer fulven nacht ́ sint wi an an enghestlike not ghebracht : er id begonde to daghen, worde wy to der erden slaghen van ener ertbevynghe grot, de brachte uns an lives not, wy vorloren unse synne. Cayfas. Nu wol hen van dynne! wane gy groten recen, mochte gy nycht van denne trecen unt hadden uns dat ghesecht? so hadde wy mer lude by dat graf ghelecht. konde jwer en den anderen nicht trosten, me scholde jw dat nest rosten. Tertius miles. Cayfa, nu hore my, weret fulven beschen dy, 15 20. 25 30 wo scholde en [mynsch] van dode up stan, edder van deme grave gan? dat graf hebbe wy myt stenen wol bewart, dat dar nen man af en vart, |