voces ex MS. Mus. Brit. et lege, äμɛμπτος, ἕκτην ἐπὶ δέκα-Polyænus III. p. 218. ed. Casaub. 289. Masvic. Chabrias die Boëdromionis XVI. pugnare decrevit, ὅτι ἦν μία τῶν λθ' μυστηρίων. Porsonus, τῶν Αθ. i. e. Αθήνησι. Photius v. σκυθρὸς· ἐγὼ δ ̓ ἀγροῖκος, ἐργάτης, σκυθρὸς, πικρός, Φειδωλός. [MS. Galeanus, Perdλó i. e. perdwλós. Ridiculam lectioφειδωλό φειδωλός. onem, peidahoyos, quam exhibet Hermannus, idcirco memoravi, ut simul monerem ambo Hermanni apographa descripta esse ab hominibus palæographiæ prorsus ignaris, et Dresdense (quod signatur D.) passim interpolatum e Suida. Porsoni apographum nunc penes Coll. Trin. subinde emendationes exhibet: v. c. in Σraluois, quam infra vide suo loco. P.P.D.] Vertit Terentius Adelph. V. iv. 12. Ego ille agrestis, savus, tristis, parcus, truculentus, tenax Adversaria, p. 294. v. 4. v Photius ν. στροβῆσαι· de voce στρόβιλος conferas Phrynichi Z. II. p. 63. Lex. Rhet. p. 302. 5. “ Forsan προσέβαλεν” inter lineas hisce oculis egomet vidi, et fragmentum emendatum coram exscripsi. Paucis abhinc annis (1800) Vir summus hanc conjecturam manifesto reponendam judicavit. 7. Nuperrime consilium mutavit, et άvréχεσθαι Normanni solertia erutumn maluit R.P.; quod per ellipsin defendas. Hujus formæ antiquissima exempla præbent Homerus Il. A, 582. B, 10, 15, 75, etc. Marmoris Sigæi primaria inscriptio 1. 8. Monumentum hoc, detritum licet atque corrosum, eruditis Græcæ antiquitatis scrutatoribus in Museo ELGENIANO: reservatum esse gratulamur. Sed mutatione non opus est; ἔσται τάδ'. ἀλλ ̓ ἵστω τε, κἀυτὸς ἀντέχου. Soph. Ph. 893. ̓Αντέχου θυγατρός Iph. Α. 1367. Μήτ' ἀντέχου τοῦ γ' Troad. 722. καὶ σὺ, παῖ, τοῦδ' ἀντέxov. Aristoph. Acharn. 1121. Vide quoLex. Sangerm. p. 408. que AD AD PHILEMONEM. P. 326. ed. Cleric. πεπλασμένου [οὔτ ̓ ὄφελος * οὐδὲν εὖ γεγραμμένης γραφής] Νο. 274. τί πλέον ποιοῦμεν ; οὐδέν —τὸ δένδρον τοῦτο. 282. ἐὰν οἷς μὲν ἔχομεν, τοῖσδε μηδὲν χρώμεθα, ἃ δ ̓ οὐκ ἔχομεν ζητῶμεν, ὧν μὲν διὰ τύχην 285. Versus 6-9 post 12 ponendos esse suspicanti mihi non repugnabat R.P.; nihil tamen plane decernens. Clericus Praef. ad Philarg. pp. 39, 40. Cujus maligne excusando accusat Bentleium, error nullus est. Non hunc versum, sed primum totius fragmenti Callimachei CXLV. Εβδομάτη δ hot emendat Bentleius. Stobæi Flor. 453, 4. Grot. [Τὰ τύχης φέρειν δεῖ ηπίως τὸν εὐγενῆ.] Dele hæc et ἐν Ηνιόχῳ Vide p. 455, 25. supra. * De οὐδὲν subdubito. P.P.D. AD AD THEOCRITUM. 1. 66. Lege, Πᾶ ΤΟΚ ̓ ἄρ ̓ ἦσθ ̓, ὅκα Δάφνις ἐτάκετο, Hanc correctionem condiscipulo sibi carissimo anno 1779 memoravit R. P. XXIII. 46. Γράψον καὶ τόδε γράμμα, τό σοι στί χοισι χαράξω Lege, τὸ ΣΟΙ͂Σ ΤΟΙΧΟΙXIX. [E.M. et P.P.D.] ΣΙ χ. AD TOUPII curas posteriores in THEOCRITUM. P. 15. 1. 22. adde, et Eustath. in Iliad. B. 235. p. 211. 1. ult. Pherecrates i 'Argiois apud Suid. v. "Aria. Schol. in Aristoph. Eccl. 355. P. 17. 1. 18. Sed vulgatam lectionem Callimachi recte defendit Valckenærius ad Theocrit. Adoniazus. 40. p. 347. P. 18. 1. 2. adde Homer. Il. P, 57. Plutarch. P. 31. 1. 25. Κάρκινός θ ̓ ἵκοντ ̓ ἐχῖνος θ' -Valckenarius ad Euripid. Phœniss. 196. ut sit σχῆμα Αλκμανικόν, de quo vide Toupium supra VI. i. p. 13. 1. penult. sed ita prius Valckenarius ad Euripid. Phœniss. 277. p. 100. a. Alexander Ætolus Parthenii (Galei Scriptores Mytholog. p. 372, 3) p. 372. ult. Пsignνης—p. 373, 7. pro θαλάσσης lege τραπέ Zns. ib. 5. b. ginεv oỗσov Pierson. ad Mœrin p. 194. [P.P.D.] AD ANTHOLOGIAM H. St. 1. 47.=III, 5. An. Gr. Brunck. Οὐχ ἅλις-] Malim, Η οὐχ ἅλις p. 83=1, 417. ὕδωρ δὲ πῖνε, κοὐδὲν ἂν τέκοις σοφόν. -p. 115=11, 433. O plóvos-] Lege, E φθόνος II. p. 130. III, 164. Εἰρήνη πάντεσσιν, ἐπίσκοTOG-Episcopus ille est Dioscorus Alexandriæ Patriarcha, sicut observavit Lacrozius Hist. au Christian. d'Ethiop. et d'Arm. S |