23. 15, et seqq. In MS. Parisini scriptura repraesentanda erravit Gronovius et soloce edidit Schweighæuser av p ἡ Μετάνοια αὐτῷ ἀπὸ τύχης ἔσεται συναντήσασα. Verum idem Sch. in Addendis monuit MS. Par. sic habere: αὐτῷ ἀπὸ τύχῃ ἐκ προαιρέσεως συναντήσασα. Unde ipse legit ἐπιτύχῃ ἐκ π. σ. Verum perspicue legendum, av μὴ ἡ Μετάνοια αὐτῷ τύχῃ ἐκ προαιρέσεως συναντήσασα et delendum ἀπὸ, utpote ex altera præpositione ortum. Nempe ita scriptum erat; ἂν μὴ ἡ μετάνοια αὐτῷ ἀπὸ τύχῃ ἐκ προαιρέσεως συναντήσασα, alter scriba lectionem superscriptam bona fide in verborum ordinem recepit. Sæpissime confunduntur cognatæ præpositiones, ut eis et πρὸς, ἀπὸ et ἐκ. Aristoph. Nub. 1299. Οὐκ ἀποδιώξει σαυτὸν ἐκ τῆς οἰκίας. Sic edd. et MS. quem suum Brunckius vocat. At codex Dorvillianus, quem ad Plutum contulit Hemsterhusius, ἀπὸ pro ἐκ habet. Utrumque codicem hoc ipso tempore ante oculos et in manibus habeo. 27. 9. Tres optimi MSS. Περιπατικοί, ut lege et verte, Philosophi discursivi. 29. 1. τὰς τούτων καθαρτικὰς δυνάμεις MS. Par. recte. 33.25. καὶ καλλωπισμὸν edidit Schw. ex MSS. 37. 18. αἱ pro ὡς est Typographi error. 41. 21. Post Οδυρμόν addidit Schw. ex MS. Meibomii, καὶ τὴν Ὑπερηφάνειαν. 49. 1. οἱ μὲν ἀπεγνωσμένοι omittit ed. Paris. 1557. et pro iis recte substituit MS. Meibom. λύπης καὶ ταραχῆς, post quæ frustra perrol intrusit Schw. ut ipse postea in Notis ad Athenæum agnovit. 53. pen. τὰς παρ' αὐτῆς e MS. Meib. edidit Schw. et deinde αηττήτους e Wolfi conjectura. 59. 27. Post ἄνδρας addit Οὐδὲν, ex Μeibom. MS. Schw. 61. 24. Lege cum aliis edd. ἔφη. Deinde lege ὅτε, nam ὅταν ἐστὶν, quicquid dicat Schweighauser, soloecum est : ut et ἐπίστανται pro ἐπίστωνται p. 69. 14. 63. 1. Videtur legendum ; ὅτι οἱ μὲν ἐν τῷ πρώτῳ περιβόλῳ, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτο προέχουσιν, ὅτι οὐ προσποιοῦνται γε ἐπίστασθαι ἃ οὐκ οἴδασιν. οἱ δὲ ἐν τῷ δευτέρω περιβόλῳ, ἃ καὶ προσποιοῦνταί γε ἐπίστασθαι, οὐκ οἴδασιν. ib. 18. ἐὰν μὴ οὕτω ποιῆτε καὶ ἐνδιατρίβητε ex edd. et MSS. revocavit Schw. et mox 65, 13. τὸ ζῆν post ἐκείνῳ. 65. ult. Lege ex MS. Paris. cum Gronovio et aliis, τὸ και κῶς τοίνυν ζῇν κακόν ἐστι· τὸ δὲ ζῇν οὐ κακόν ἐστιν. Deinde pro lege av. Quod ne tironibus mirum accidat, sciant has particulas in MSS. facillime et sæpissime confundi. Nempe si scriba properans & pro A in AN legit, consequens est ut errare pergat, et pro N legat H. Ran. 547. Οὐ γὰρ δὴ γελοῖον ἦν, et metrum et sensus postulat ἂν quod ex MSS. Brunckius restituit. 69. pen. τιμῶνταί τε ex MSS. Schw. Mox post μόνων addidit Idem εἶναι τὸ ex edd. et MSS. optimis. SUPPLE SUPPLEMENTUM AD INSCRIPTIONEM ROSETANAM DILACERATAM ET MANCAM. CONJECTURÆ, quibus lapidis Ægyptiaci, litteris Græcis quadrata forma incisi, lacunas explere conabatur R. P.; characteres vulgari typo excusæ pro supplendis sunto. PEPM ΡΗΜΩΣ ΝΑΙΑΥ ΤΩΙΤΑ ΤΩΣΔΕΚ 28 47 In lapide BACΙΧΕΙΩΝ ΡΕ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ In lapide FACIN ΠΑΣΙΝ Χ ΡΓΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΧΩΡΙΟΝ ΕΝ ΟΘΟΝΙ 29 ΟΙΟΣ ΔΕ 30 ΝΤΩΝΕΙΣ 31 | ΕΞΟΜΕΝΩΝ 32 ΕΚΑΤΑΡΓΥΡΙ 33 ΟΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ 34 ΑΟΑΠΑΝΤΑ 35 ΑΤΙΜΙΑ ΤΕΛΕΙΝ ΜΟΕΙΑΠΙΕΙΟΝ ΟΠΩ Σ Σ Υ Ν ΥΙΣ Α Ε Ν ΟΙΣ ΓΕΓΡΑ ΨΕΤΑΙΔΙΟ ΚΑΙ T Η N (λείπει ὁ μὴν καὶ ἡ ἡμέρα) ΤΗΝ ΚΑΙ ΠΑΝ Η Γ Υ ΡΙΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΑΤΑ ΑΙ ΣΕΙΣ ΔΙΔΟΝΑΙ ΤΟΙΣ ΙΕΡΕΥ ΣΙΝΤΟΙΣ ΠΑ ΝΙΑΥΤΟΝ Κ Α Τ Α Τ Η Ν Τ Ε Α Ν Ω Κ Α Ι Τ Η Ν Κ Α Τ Ω ΕΥΕΙΝ ΔΕ ΤΟΥ ΣΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕ ΑΙΩΝΟΒΙΟΥ ΥΣ ΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ Σ Α Ν Α Κ Ο Ν Τ Α Σ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣ Η ΚΟΝΤΑ ΝΟΜΙΜΑ ΕΝ ΤΑΙΣ ΕΟΡΤΑΙ Σ ΕΣΤΙΝΤΟ ΔΕ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΟ Α Ν Α Γ Ρ Α Ψ ΑΙΕΙΣ ΣΤΗ Λ Η Ν ΜΕΛ ΦΝΘΙΩ Ν Ι Ε Ρ Ω Ι. ..... ADDENDA ad Appendicem in Toupium Ad Partem primam. [P. 436. 1. 11. ARISTOPHANIS locus sic distinguendus, Καὶ διαστίλβονθ ̓ ὁρῶμεν Ὥσπερ ἐν καίνῳ λυχνούχῳ R. B. in Epist. ad T. H. quam D. R. lau- .... [P. 439. 1. 10. ΣΟΦΟΣ quoque MS. Harl. P. 440. 1. 7. Conf. R. P. p. 450. 1. 20. et ad Orest. 1623. Ibid. 1. 21. åpayvioa. vide p. 236. (i. e. v. 545.) R. B. "Andreas Downes, qui Græcas in Cantabrigia literas jamdiu summa cum dignitate docet, e cathedra legendum hic monuit ἀφαγνίσαι, non ἀφαvira, metri id ratione postulante." E mar * [Anglice suppleas, Mayoralty, 1813.] gine exemplaris Soph. ed. H.St. quem confer ad 1. p. 36. P. 443. l. 18. Ant. 645. Qirúε p. 71. (i. e. Αj. 1296.) φιτύσας R. Β.] Τουρ. p. 96. 1. 14. πορνείοισιν ἃς, quomodo conjecerat Toupius, dant ambo Schw. MSS. páλ' ex versu superiore in hunc defluxit. P.P.D. P. 444. l. 12.-" but what Baudius said of Erasmus seems applicable to him: magis habuit quod fugeret, quam quod sequeretur." Cent. ii. Epist. 27. p. 198. ed. Hack. L. Bat. 1650. borrowed from Cicero ad Att. VIII. 7. quoted by Domitius Marsius apud Quinctilian. VI. 3. 108. Macrob. Saturn. II. 3. Ego vero quem fugiam habeo, quem sequar non habeo. E pagina pura vol. IX. p. 146. Opp. S. Johnson, in Bibliotheca Institutionis litterariæ apud Londinienses. [Toup. p. 166. 1. ult. Conjectura ad Aristoph. Thesm. 170., quam denuo inculcavit P. II. p. 611., PORSONUM non valde repugnantem habuit, præsertim propter Hor. Carm. III. vi. 22. Motus doceri gaudet |