46 Scriptura qua docemur " Deum cor Pharoahonis obfirmaffe" nihil in fe continet contra Dei benignitatem; quantum ex ratione aut revelatione tunc temporis Ifraelitis conceffa colligi poteft. 47 Hominibus qui ante diluvium vixerunt non licuit, efcæ caufa, animalia mactare.

48 Diluvium olim fuiffe univerfale traditur in facra Scriptura, nec eft hiftoriæ vel civili vel naturali contrarium.

49 Veritas miraculorum, quæ in Veteri Teftamento traduntur, cum idololatria moribufque depravatis Judæorum conftare poteft.

50 Vaticinia quibus denunciavit Mofes, Palestinam ob inobedientiam Judæorum incultam ab iis fterilemque futuram effe, hodie implentur.

51 Deus cum dixerit Ifraelitis, fe prophetam Mofi fimilem ex fratribus eorum effe excitaturum, hoc promiffo folum Meffiam defig

navit.

52 Aliquæ extant prædi&tiones, temporibus Mofis antiquiores, quæ ad Chriftum funt referendæ.

53 Ex veterum prophetarum prædi&tionibus duo Meffiæ, alter Davidis alter Jofephi filius, non erant in mundum venturi.

54 Sceptrum quod non ante erat a Juda difceffurum quam Shiloh advenerit, poteftatem tribus regendæ defignabat.

55 Ifraelitæ circumcifionis ritum ab Egyptiis non receperunt. 56 Mare rubrum, Ifraelitis per illud tranfeuntibus, ad utrumque latus inftar muri per miraculum ftetit.

57 Confufio linguarum Babylonica abfque Dei interventu explanari ne

quit.

58 Miracula funt idonea argumenta divinæ miffionis.

59 Miracula fuiffe olim edita fatis probari poteft ex humano tefti

monio.

60 Credibile eft, Deum poffe miracula facere, et interdum velle, et humano teftimonio patet feciffe.

61 Miracula non nifi a Deo, aut a Creatura particulari ejus juffu et potentia agente, efficiuntur.

62 Magi Ægyptii vera coram Pharoahone miracula fecerunt.

63 Tentatio Chrifti in deserto fuit vifio a Deo miffa.

64 Tentatio Chrifti in deferto non fuit vifio a Deo miffa.

65 Nec per vifionem, nec per Diabolum, fub qualibet externa forma, fimiliter autem ac homo Chriftus tentabatur.

66 Miracula in Evangeliis tradita hiftoriam cum ipfis conjunctam adeo non infirmant, ut abfque illorum ope rerum geftarum feries explicari nequeat.

67 Chrifti Apoftolis vita defunctis credibile eft ceffaffe miracula. 68 Extraordinaria fpiritus fancti dona ftatim poft tempora Apoftolorum in Ecclefia Chriftiana non ceffaverunt.

69 Spiritus fanctus eft perfona.

70 Chriftianorum eft officium fpiritum fanctum colere et precari.

71 Dantur in Chrifto fidelibus certa quædam fpiritus fancti auxilia.

72 Fidei et virtutis adjumenta quæ homines a fpiritu fanéto habent, eorum libertatem non tollunt.

73 Spiritus fanctus interiora fidei ac virtutis adjumenta hominibus ita fuppeditare folet, ut nullo animi tactu percipiantur.

74 Interiora quædam, Chriftianæ Religionis fufcipiendæ ac præftandæ adjumenta, hominum animis a fpiritu fanéto fubminiftrantur. 75 Ad Theologiam Chriftianam plene et perfecte intelligendam animo opus eft literis doctrinifque imbuto.

76 Veritatis Chriftianæ Religionis evidentia non a fpiritu fanéto infpiratur, fed ex recto rationis ufu pendet.

77 Diverfa revelationum genera, pro varia rerum et hominum conditione, diverfis hominum moribus et ingeniis accommodantur. 78 Confilium divinum de redimendo hominum genere, prout Chrifti tempora accedebant, gradatim aperiebatur,

79 In libris Veteris Teftamenti prædicitur Chriftiana Difpenfatio. So Chriftus et Apoftoli abroganda lege Mofaica de divina legiflateris auctoritate non detrahunt.

81 Religio quam Chriftus humano generi tradidit non continetur lege naturali denuo promulganda.

82 Non eft res indifferens quam quifque religionem colat.

83 Error in doctrinis religionis fpeculativis non eft innocens.

84 Poft Canonem Scripturæ confignatum novæ revelationes non funt expectandæ.

85 Meffias per veteres prophetas Judæis promiffus non futurus erat rex terreftris.

86 Veritas Chriftianæ revelationis patet ex impletione prædictionum veterum prophetarum.

87 Jefus Nazarenus fuit verus Mefias a Deo promiffus.

88 Prædictiones veterum prophetarum non ita citantur in Novo Testamento, quafi fingulæ feorfim a cæteris oftenderent Jefum effe

Meffiam.

89 Clades Hierofolymitana et ftatus populi Judaici hodiernus pro magno argumento eft veritatis Chriftianæ Religionis.

90 Deus nulla lege aut vaticinatione fignificavit, fe nolle Judæorum quenquam in ullam Chriftianorum civitatem civem adfcriptitium

recipi.

91 Propagatio fidei Chriftianæ ante Conftantini tempora probat auctoritatem ejus divinam.

92 Converfio Divi Pauli ortum fuum non debuit fuperftitioni, fed miraculis a Deo editis et veritati Chriftianæ Religionis.

93 Ex vita et moribus Chrifti et Apoftolorum Chriftianæ religionis veritas probari poteft,

94 Miracula Chrifti una cum doctrina probant divinam ejus mif fionem.

95 Miracula Chrifti ipfa per fe valent ad probandam divinam ejus mif, fionem.

96 Ad ftabiliendam revelationis doctrinam non fatis valet interna evi

dentia.

97 Difenfiones Chriftianorum, de rebus quæ in religione Chriftiana contineantur, non oftendunt religionem ipfam effe faifam. 98 Variantes lectiones et menda auctoritatem facræ Scripturæ non labefactant in rebus ad fidem et mores fpectantibus.

99 Diffenfiones

99 Diffenfiones inter Apoftolos de circumcifione gentium divinam Chriftianæ religionis auctoritatem non impugnant.

100 Cæteri Apoftoli cum Paulo confentiebant, Judæos fine obtemperanda lege Mofaica poffe per Chriftum falutem confequi.

101 Auctoritas teftimonii quo Religio Chrifti confirmatur temporum longinquitate non imminuta eft.

102 Nihil in Evangelio Matthæi traditur ex quo probari poffit, id fcriptum fuiffe poft excidium Hierofolymitanun..

103 Apoftoli nihil tradiderunt, ex quo intelligamus credidiffe eos mundum fuis temporibus finem fuiffe habiturum.

104 Religio Chriftiana non ideo vituperanda eft quod nihil de amicitia privata vel de amore patriæ præfcripferit.

105

Divina Chriftianæ religionis auctoritas non imminuitur ex eo quod nondum univerfis innotuit.

106 Jefuitæ Chrifti caufam male agunt tolerando ritus et ceremonias, quas apud Sinas in honorem Confufii, parentum, cæterorumque majorum mos eft celebrare.

107 Magiftratui jus non competit fubditos coercendi ad cultum illum. divinum celebrandum, lege licet ftabilitum, quem ipfi vel rationi vel revelationi haud confentaneum cenfent.

108 Non eft libertati Chriftianæ alienum ut in rebus indifferentibus ad cultum Dei fpectantibus ecclefia auctoritatem habeat.

109 In fidei controverfiis nulla datur ecclefiæ auctoritas quæ jus tollit privati judicii.

110 Chriftianorum hominum qui fe ad civitatis fuæ religionem conformare nolint, jus nullum violatur fi e muneribus civilibus lege lata excludantur.

111 Indulgentia Pontificiis nuper conceffa nec rationi, nec facris literis, nec reipublicæ faluti repugnat.

112 Vis externa non eft hominibus adhibenda propter religionem quam profitentur.

113 Unaquæque ecclefia jure poftulare poteft, ut ii quibus publice docendi munus committat, religionis Chriftianæ inftitutionibus, ejus auctoritate comprobatis, affentiant.

114 Et rationi et facris Scripturis confentaneum eft ut homines ecclefiaftici poteftati civili fubjiciantur.

115 Non eft Chriftianis interdictum, ut quavis de caufa fidem fuam ullo jurejurando ne aftringant.

116 Nulla in civilibus hominum officiis mutatio eft facta per Chrifti religionem,

17 Non eft a Chrifti religione alienum civili auctoritate recipi ac fta

biliri.

118 Chriftiana religio incrementa fua in primis ecclefiæ fæculis non debuit caufis, ut vocantur, fecundis, fed partim internæ fuæ excellentiæ, partim auctoris fui poteftati divinæ.

119 Perfpicuitas facrorum librorum non efficit ut fupervacaneum fit homines ad religionem Chrifti inftituere.

120 Miniftris ecclefiæ debetur aliquod ftipendium.

121 Forma regiminis in ecclefia Anglicana conftituti, et verbo Dei et ecclefie primitivæ ufu fancitur.

122 Ecclefiaftici

122 Ecclefiaftici regiminis in Anglia et in Scotia conftituti, neutra for ma, aut juri hominum naturali aut verbo Dei repugnat.

123 A Chrifti et Apoftolorum inftitutione patet, ordinem fuiffe Epifcopatus a Prefbyteriatu diverfum, eoque fuperiorem.

124 Statæ precum formulæ funt maxime conformes facris Scripturis et ecclefiæ primitivæ praxi.

125 Liturgia in diverfis ecclefiis diverfæ, modo facris literis haud adverfentur, non funt improbandæ.

1

126 Precatio Dominica eft formula quam omnes Chrifti difcipuli in Deo precando adhibere debent.

127 Preces et publicæ et privatæ tantum in nomine Chrifti funt peragendæ.

128 Creaturam cultu religiofo profequi non licet.

129 E Stephani martyris moribundi precibus patet Jefum Chriftum effe Deum.

130 Chriftus fummo cultu, quem Deo Patri reddimus, colendus eft. 13r Chriftus quà Mediator novi fœderis eft adæquatum objectum cultus religiofi.

132 Fidei in tres perfonas ejufdem fubftantiæ, potentiæ, et æternitatis, Patrem, Filium, et Spiritum Sanétum, unius Dei cultus non repugnat.

133 Myfteria revelationis non oftendunt eam non effe a Deo traditam. 134 Deo indignum non fuit ut inftituta pofitiva in religione traderet. 135 Pofitiva religionis præcepta non minus obligant quam moralia. 136 Duo tantum novi fœderis facramenta inftituit Chriftus. 137 Confirmatio, poenitentia, ordo, matrimonium, et extrema unctio pro facramentis Evangelicis non funt habenda.

138 Coena Dominica Epuli facrificalis rationem non habet.

139 Nullum in mifla fit facrificium quo peccata viventium ac mortuorum expiantur.

140 Animus Chriftianus neceffario præcedit dignam Euchariftiæ per

ceptionem.

141 Euchariftia ufque ad fecundum Chrifti adventum ab ejus difcipulis celebrari debet.

142 Calix Laicis non eft denegandus.

143 Doctrina pontificiorum de tranfubftantiatione nec rationi, nec fenfuum teftimonio, nec facris Scripturis confentaneum eft.

144 Tranfubftantiatio non eft æque credibilis ac Trinitas perfonarum in una effentia.

145 Leges Anglicanæ quæ vetant munera reipublicæ cuiquam deferri qui nolit Euchariftiam percipere juxta ecclefiæ Anglicanæ præfcriptum Euchariftiæ religionem non polluunt.

146 Recte in ecclefia Anglicana fancitur ne quis nifi flexis genubus cœnam Domini capiat.

147 Religio Chriftiana poftulat ut qui eam fufcipiant aqua bapti

zentur.

148 Baptifmus parvulorum omnino in ecclefia retinendus eft, ut qui cum Chrifti i ftitutione optime conveniat.

149

Lex Chrifti non poftulat ut omnes qui baptizentur in aquam immergantur.

150 Aquæ

150 Aquæ afperfio feu affufio in baptifmate adminiftrando non irritum reddit facramentum.

151 Omne peccatum quod Chriftiani poft baptifmum committant, fi poenitendo corrigatur, eos a falute non excludit.

152 Sabbatum erat, ante legem per Mofem traditam, a Deo confti

tutum.

153 Præcepta Mofaica de modo obfervandi Sabbatum Chriftianos non obligant.

154 Sabbatum ab ultimo die feptimanæ recte eft inter Chriftianos ad primum tranflatum.

155 Ad diem Dominicum religiofe obfervandum cuncti Chriftiani te

nentur.

156 Doctrina abfolutæ prædeftinationis cum divinis pugnat attributis. 157 Doctrina prædeftinationis et electionis ad futurum aut miferiæ aut felicitatis ftatum ex facra Scriptura colligi nequit.

158 Prædeftinatio Paulina tota fpectat ad Gentium vocationem. 159 In libris novi foederis nihil de prædeftinatione traditur quod diligentiam hominum in officiis præftandis jure imminuat. 160 Sacræ Scripturæ nullibi docent eos qui de Chrifto nunquam audiverunt non poffe falutem æternam confequi.

161 Salus noftra in fide in Chriftum redemptorem confiftit.

162 Doctrina ecclefiæ pontificia de purgatorio nullis vel facræ Scripturæ vel rationis nititur fundamentis.

163 Sanctorum et Angelorum cultus et invocatio apud pontificios eft idololatria.

164 Ipse jejunandi actus per fe et fua natura vim et rationem religionis non habet.

165 Confeffio privata facerdoti facta non eft ad falutem neceffaria. 166 Plebi et indoctis facrorum librorum lectio non eft interdicenda. 167 Nec Petrus nec Pontifex Romanus conftitutus fuit a Chrifto totius ecclefiæ monarcha.

168 In facris libris continentur omnia quæ funt ad falutem neceffaria. 169 Sacra Scriptura eft unica Chriftianæ fidei norma.

170 Nullus eft in ecclefia judex infallibilis controverfiarum.

171 Characteres hominis peccati in pofteriore Paulina ad Theffalonicenfes epiftola expreffi Pontifici Romano apprime conveniunt. 172 Pars hiftorica Novi Teftamenti quæ continet eventus divinam opem non expofcentes jure fidem noftram vindicat.

173 Datur ftatus medius inter mortem et refurrectionem.

174 Non datur ftatus medius inter mortem et refurrectionem.

175 Nec felicitas beatorum perfecta nec miferia impiorum extrema erit ante refurrectionem et generale judicium,

176 Jobi de vindice fuo videndo fiducia ad fpem vitæ futuræ referenda eft.

177 Refurrectio Chrifti probatur teftibus fide dignis.

178 Refurrectio mortuorum patet ex parabola Divitis ac Lazari.

179 Anima a corpore foluta in ftatu feparato manet ad refurrectionem.

180 Refurrectio quæ patefacta et promiffa eft in Evangelio eft refurrectio

corporis.

181 terna felicitas non patet nifi ex revelatione.

182 Pœnæ